مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شیوه فرزندپروری سلیگمن بر گرایش به کودک‌آزاری و خود کارآمدی والدگری در مادران دارای سابقه کودک‌آزاری در شهر اصفهان انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین مراجعین مراکز اورژانس اجتماعی در سال 1399به روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از مادران دارای سابقه کودک‌آزاری که علاقمند به همکاری بودند انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی‌های هر دو گروه پرسشنامه‌های گرایش به کودک‌آزاری (شمایی زاده ویوسفی، 1397) و خودکار آمدی والدگری (دومکا، 1996) را در مراحل پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش سبک فرزندپروری سلیگمن را به صورت دوبار درهفته و به مدت چهار هفته دریافت نمودند، گروه کنترل در این مدت هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای آموزش مذکور پس از دو ماه هردو گروه مورد پیگیری قرار گرفته و پرسشنامه های مورد پژوهش را پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که آموزش سبک فرزندپروری سلیگمن به طور کلی باعث کاهش گرایش به کودک‌آزاری و نیز افزایش خود کارآمدی مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌شود (05/0 P<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل می‌توان گفت یکی از روش‌های موثر برای کاهش گرایش به کودک‌آزاری و بهبود خودکارآمدی مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌تواند آموزش سبک فرزندپروری سلیگمن باشد. پرونده مقاله

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری براسترس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک آزاری در شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین مراجعین مراکز اورژانس اجتماعی در سال 1401 به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از مادران دارای سابقه کودک‌آزاری انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی‌های هر دو گروه پرسشنامه‌های استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان را در مراحل پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری را به صورت دوبار درهفته دریافت نمودند، گروه کنترل در این مدت هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که آموزش فرزند پروری مقابله با کودک آزاری باعث کاهش استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌شود (05/0>›P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل می‌توان گفت یکی از روش‌های موثر برای کاهش استرس والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در مادران دارای سابقه کودک‌آزاری می‌تواند آموزش مقابله با کودک آزاری باشد.

پرونده مقاله