زمینه و هدف: ازدیرباز، میوه سیر و برگ استویا در کنار فعالیت بدنی هوازی، به‌عنوان یک ضد التهاب بیان شده‌اند، ازطرفی به‌تازگی سمافورین‌ها به‌عنوان پروتئین‌های اثرگذار بر التهاب سیستم عصبی مرکزی شناسائی شده‌اند. مواد و روش‌ها: تعداد 35 سر رت نژاد ویستار نر چاق شده (شاخص لی) بصورت تصادفی به 7 گروه (پنج تایی)؛ کنترل سالم، چاق، سیر، استویا، هوازی، سیر+هوازی، و استویا+هوازی تقسیم شدند. تمرینات هوازی شامل30 دقیقه/روز، پنج روز/هفته بود، و عصاره سیر و استویا با غلظت 250 میلی‌گرم/کیلوگرم به آب مصرفی روزانه اضافه شد. جهت مطالعات بیان ژن سمافورین 4Dو گیرنده آن بنام پلکسینB2‌ به روش real-time PCR بافت مغز به آزمایشگاه ارسال شد. از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین گروه‌ها استفاده گردید (05/0p≤). نتایج: مقادیر بیان ژن سمافورین‌D4 گروه چاق نسبت به گروه کنترل سالم افزایش معنی‌دار داشت، و همه گروه‌ها غیر از گروه استویا+هوازی، کاهش معنی‌داری در میزان این ژن نشان دادند. مقادیر پلکسین‌B2 گروه استویا+هوازی از مقادیر گروه کنترل چاق نیز فراتر بود، و گروه سیر با/بدون فعالیت هوازی مقادیر کمتری نسبت به گروه کنترل سالم و چاق تجربه کردند (05/0>p). نتیجه گیری: به‌نظر می‌رسد که القاء چاقی موجب افزایش بیان ژن سمافورین‌4D و گیرنده پلکسین‌B2 می‌گردد، و عصاره سیر و ترکیب آن با فعالیت هوازی اثرات مفیدی بر کاهش التهاب سیستم عصبی مرکزی ایفا می‌کنند.

پرونده مقاله

کاهش توده عضلانی یکی از عوارض جانبی بیماری دیابت می باشد که ممکن است از طریق تنظیم مقادیر قند خون توسط ورزش و یا مکمل های گیاهی به تاخیر بیفتد. تعداد 35 سر موش نر (10±180گرم)، به 7گروه: کنترل، دیابتی، دیابتی+تمرین، دیابتی+ وانادیوم، دیابتی+ تمرین+ وانادیوم، دیابتی+ استویا و دیابتی+ تمرین+ استویا تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع1، استرپتوزوتوسین (55 میلی گرم/کیلوگرم) درون صفاقی تزریق شد، و عصاره وانادیوم (1میلی گرم/میلی لیتر) در آب روزانه محلول گردید. برنامه تمرین استقامتی شامل هشت هفته دویدن، و 5روز در هفته بود، که با زمان 15 دقیقه و سرعت 20 متر/دقیقه آغاز، و به 35 دقیقه و سرعت 30 متر/دقیقه در هفته پایانی رسید. تغییرات هیستوپاتولوژی در بافت کبد با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی گردید. به منظور نرمال سازی داده های پارامتریک از آزمون کلموگروف اسمیرنف و جهت تجزیه تحلیل آن ها، آزمون یک طرفه آنوا با تست تعقیبی بونفرونی، و برای داده های ناپارامتریک آزمون کروسکال والیس (05/0≥ p) بکار گرفته شد. : مقادیر وزن بدن در هر شش گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل سالم (001/0= p)، در گروه وانادیوم+ورزش در مقایسه با وانادیوم (01/0= p)، و در گروه استویا+ورزش در مقایسه با استویا (04/0=p )، کاهش معناداری یافت. در گروه دیابتی، تغییرات خفیف تعداد و اندازه سلول ها، با اجرای ورزش و همراه با وانادیوم و استویا، و مصرف استویا، و نیز دژنراسیون سلول ها، توسط ورزش و همراه با وانادیوم و استویا، و مصرف وانادیوم و استویا بهبود پیدا کرد (001/0=p ). به نظر می رسد که اجرای هشت هفته فعالیت استقامتی، مصرف استویا و وانادیوم بر تنظیم وزن بدن و نیز بهبود تخریبات همسترینگ ناشی از دیابت موثر باشند. پرونده مقاله