آثار منظوم عطار سرشار از انواع تقابل‌هایی است که از سویی او را در القای مفاهیم عرفانی مورد نظرش یاری می‌رساند و از سوی دیگر در حکم عنصری تصویرساز، وجه زیبایی‌شناختی شعر او را ارتقا می‌دهد. تقابل‌های اسطوره‌ای یکی از گونه‌های پربسامد تقابل در آثار عطار است. در این جستار با روش توصیفی ـ تحلیلی و بر پایۀ داده‌های کتابخانه‌ای، پس از تبیین ارتباط میان اسطوره، زیبایی‌شناسی و تقابل، با بررسی تقابل‌های اسطوره‌ای در آثار منظوم عطار، کوشش می‌شود به این پرسش پاسخ داده شود که تقابل‌های اسطوره‌مدار در متون یادشده، از چه طریق و با چه سازکاری موجب ایجاد لذت زیبایی‌شناختی در مخاطب می‌شود. هدف این پژوهش روشن ساختن جایگاه تقابل‌های اسطوره‌ای در بوطیقای شعر عطار و تبیین چرایی و چگونگی تأثیر زیبایی‌شناختی تقابل‌های اسطوره‌ای در شعر اوست. نتایج این تحلیل نشان می‌دهد که از میان انواع عواملی که سبب‌ساز زیبایی یک شگرد ادبی هستند، ارزش زیبایی‌شناختی تقابل‌های اسطوره‌ای در شعر عطار، بیش از هر چیز، برآمده از انواع عاطفه‌ای است که به مخاطب منتقل می‌کنند. تقابل‌های اسطوره‌ای در شعر عطار از دو راه موجب انتقال عاطفه به مخاطب و به‌تبع آن ایجاد لذت زیبایی‌شناختی در او می‌شوند: 1- از راه بازنمایی و تمثیل؛ 2- از راه ایجاد حس یگانگی و وحدت. پرونده مقاله

تراژدی به‌عنوان یکی از دیرینه‌ترین ژانرهای ادبی، اکنون در آستانة سدۀ بیست و یکم، قرن اصالت تصاویر، از سوی برخی از منتقدان رد و انکار می‌گردد؛ اما در مقابل، عده‌ای نیز بر این باورند که گرچه جهان مدرن بسیاری از قابلیت‌های خلق و پرورش تراژدی اصیل و کلاسیک را از دست داده است، اکنون این نوع ادبی در لباسی تازه به حیات خویش ادامه می‌دهد. رمان سمفونی مردگان یکی از آثار برجستة داستانی فارسی از ابتدا تاکنون بوده است که بسیاری از مؤلفه‌های داستان‌های تراژیک را همچون پیش گویی، تقابل دو نیرو، پایان فاجعه‌آمیز، اقدام به جنایت برای تسلط بر دیگران، برادرکشی برای حفظ موقعیت خود، افتادن قهرمان در ورطة شقاوت و قرار گرفتن بر سر دوراهی انتخاب در خود جای داده است. این مقاله در پی آن است که به دو پرسش اساسی پاسخ دهد؛ نخست آن‌که آیا تراژدی در شکل مدرن آن وجود دارد یا خیر؟ و دیگر آن‌که آیا رمان سمفونی مردگان در زیرمجموعة داستان‌های تراژیک مدرن قرار می‌گیرد یا خیر؟ پرونده مقاله