چکیدهتعهد از مهم ترین مؤلفه های ازدواج موفق به شمار می رود که بدون آن رابطه زوجین سطحی و ظاهری خواهد بود و در این صورت زوجین نخوا هند توانست عمق عشق و صمیمیت را که در سایه وفاداری و تعهد به همسر به وجود خواهد آمد، تجربه کنند. براین اساس پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تعهدزناشویی براساس الگوهای ارتباطی با نقش میانجی سبک های عشق ورزی انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود.به منظور دستیابی به هدف از بین تما می معلمان زن متأهل که در سال تحصیلی 97-96 در مدارس دولتی شهر تبریز مشغول به تدریس بودند؛ 237 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه الگوهای ارتباطی(CPQ)، پرسشنامه استاندارد تعهدزناشویی(ICD) و الگوهای عشق استرنبرگ جمع آوری شدند و با روش آزمون رگرسیون چندگانه از طریق spss که از روش معمول حداقل مجذورات برای محاسبه ضرایب مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادبین الگوی ارتباطی سازنده متقابل با تعهدزناشویی رابطه مثبت معنادار و بین الگوی ارتباطی توقع/کناره گیری با تعهدزناشویی رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج مشخص شد که بین سبک های عشق ورزی(صمیمیت، هیجان، تعهد) با تعهدزناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد و سبک های عشق ورزی نیز تعهدزناشویی را پیش بینی می کند. همچنین سبک های عشق ورزی (صمیمیت، میل، و تعهد) در رابطه بین الگوهای ارتباطی با تعهدزناشویی نقش میانجی دارد. بنابراین با توجه به نقش معنادار الگوهای ارتباطی و سبک های عشق ورزی در تعهدزناشویی، درمانگران می توانند در مشاوره زوج و خانواده به بررسی الگوهای ارتباطی و سبک های عشق ورزی بپردازند. پرونده مقاله