پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش خلاقیت پریز بر تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره اول متوسطه شبستر در سال تحصیلی 98-97 با روشپژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شبستر به تعداد 1524 نفر تشکیل دادند که از بین آنها نمونه ای به تعداد 30 نفر از دانشآموزان پایه هشتم با روش نمونه گیری در دسترس بر اساس ملاک ورود که کسب پایین ترین نمره در پرسشنامه ها بود انتخاب و به صورت تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جای گرفتند. سپس برنامه آموزش خلاقیت پریز طی 8 جلسه به گروه آزمایش ارائه گردید. پس از اتمام آموزش، دوباره پرسشنامه ها توسط گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا(1953) و تعاملات اجتماعی صادق پور و رمضان نژاد (1395) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار spss24 استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش، پس از آموزش به طور معنی داری افزایش یافته است و در نمرات پس آزمون تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت برنامه آموزش خلاقیت پریز بر ارتقاء تعاملات اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانشآموزاندختر تأثیر داشته است(05/0p <). پرونده مقاله