زاگرس مرکزی یکی از پرجمعیت‌‎ترین مناطق فلات ایران در نیمه نخستِ هزاره یکم پیش از میلاد و آکنده از سرزمین‌های کوچک یا نیمه گسترده بود. در ارتباط با این گستره جغرافیایی، یکی از نکات عجیب و جالب توجه در محتوای منابع میان‌‎رودانی مرتبط با هزاره یکم پیش از میلاد، برخورد با دو موقعیت سراسر متفاوت برای سرزمینی با نام همسان پرسواَش یا پرسومَش است، به‌طوری‌که از روزگار شلمانسر سوم تا سلطنت سارگن دوم آشوری نام این سرزمین همواره در کنار سرزمین‌هایی یاد شده است که در شرق آشور و در حدود زاگرس مرکزی واقع بوده‌‎اند، اما از روزگار سناخریب به بعد، سرزمین پرسواَش (پرسومَش) در شرق ایلام و متحد آن گزارش شده است. همچنین، می‌دانیم که سرزمین پارسیان در روزگار حکومت خاندان هخامنشی نیز -چه پیش از برآمدن جهان‌شاهی (:امپراطوری) و چه پس از آن- در زاگرس جنوبی قرار داشت. این که بر مبنای محتوای منابع نوشتاری به دست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی چگونه می‌توان این موضوع را توضیح داد، موضوعی است که پژوهشگران زیادی کوشیدند تا برای آن پاسخی بیابند. پژوهش پیش رو با بررسی محتوای این کتیبه‌ها و ارزیابی داده‌های جغرافیایی درون آن‌ها، به یک بازنگری در موضوع پرداخته و به این نتیجه رسیده است که نام سرزمین نخستین نه تنها به مفهوم تبار یک جمعیت اشاره داشته است، بلکه مردمان آن دیار به یک مهاجرت گروهی (:اکسودوس) بزرگ و در مقیاس آن چه پیشتر بنی‌اسرائیل در مصر تجربه کرده بود، دست زدند تا استقلال سیاسی و آزادی پیشین خود را دوباره بیابند. این پژوهش نشان می‌دهد که علت از دست رفتن این استقلال، شکست برنامه‌های توسعه‌طلبانه یک شاه کهن از این سرزمین در برابر آشوریان بوده است. پرونده مقاله

چدن‌های نشکن آستمپر به دلیل ویژگی‌های مناسب مکانیکی مانند: استحکام بالا، داکتیلیتی مناسب و مقاومت سایشی، دارای کاربردهایی وسیع در صنایع گوناگون از جمله خودروسازی، راه آهن و دیگر صنایع سنگین می‌باشند، اما محدودیت بزرگ آن‌ها سختی نسبتأ بالا و قابلیت ماشین‌کاری کم و بالا رفتن هزینه‌ی تولید آن از این جهت می‌باشد. "چدن نشکن آستمپر با قابلیت ماشینکاری" یک ماده جدید مهندسی با ویژگی‌های بسیار مناسب است و در مقایسه با چدن‌های نشکن معمولی دارای استحکام بالاتر در سختی نسبتأ یکسان و نیز قابلیت ماشین‌کاری و در مقایسه با چدن‌های نشکن آستمپر معمولی با استحکام خستگی بهتر می‌باشد. در این پژوهش امکان تولید "چدن نشکن آستمپر با قابلیت ماشین‌کاری" با انتخاب ترکیب شیمیایی مناسب و سیکل عملیات حرارتی آستنیته در دمای 850 درجه‌ی سانتیگراد به مدت 60 دقیقه، آستمپرینگ در دمای 390 درجه‌ی سانتیگراد به مدت 60 دقیقه، ایجاد ساختار آسفرایتی با استحکام کششی 900 و استحکام تسلیم 705 نیوتن بر میلیمتر مربع، ازدیاد طول نسبی 15درصد، سختی 232 برینل، استحکام خستگی 370 نیوتن بر میلیمتر مربع و بهبود برآیند نیروی برشی و در نتیجه بهبود قابلیت ماشین‌کاری به مقدار 20درصد امکان‌پذیر شد.   پرونده مقاله