موضوع هسته‌ای به فرایند دستیابی ایران به انرژی هسته‌ای اشاره دارد که در پی تلاش‌ آمریکا و متحدانش در طرح اتهاماتی چون تلاش‌های ایران برای دستیابی به سلاح اتمی، از موضوعی فنی به موضوع امنیتی تبدیل شده است. دولت‌های مختلف در ایران در دو دهه اخیر رویکردهای مختلفی را در قبال موضوع هسته‌ای دنبال نموده‌اند که مهم‌ترین آنها را سیاست هسته‌ای دولت‌های یازدهم و دوازدهم در انعقاد توافق هسته‌ای با قدرت‌های بزرگ جهانی است. هدف اصلی این پژوهش بررسی سیاست و عملکرد دولت‌های یازدهم و دوازدهم در موضوع هسته‌ای با روش توصیفی- تحلیلی است. سوال اصلی این است که مهم‌ترین انگیزه و راهبرد دولت از انعقاد برجام چیست و عملکرد آن در این زمینه چگونه ارزیابی می‌شود؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد مهم‌ترین انگیزه و رویکرد دولت روحانی از انعقاد برجام، خروج موضوع هسته‌ای از موضوعی امنیتی در سیاست خارجی ایران و از بین بردن فشارهای ساختاری در این زمینه است. پرونده مقاله

فرزاد نویدی نیا[1]- مهناز گودرزی[2]- سید جواد امام جمعه زاده[3] تاریخ دریافت: 13/8/1398- تاریخ پذیرش:3/11/1398 چکیده: خاورمیانه منطقه ای پرتنش است. وجود دولت های اتوکراتیک و دیکتاتوری های باثبات نسبی، دست کم ساختار امنیتی دولت- محور و مبتنی بر موازنۀ هراس را به منزله بخشی از ذات این منطقه برآن مسلط ساخته است. پیدایش تروریسم مذهبی، افراط گرایی، به ویژه رواج آن در قالب گروه های وابسته به القاعده و طالبان و در دورۀ کنونی داعش، به تدریج این نظم وستفالیایی دولت- محور را کم رنگ کرده است.در این مقاله ساختار نظم منطقه ای این بخش از جهان در دوران پساداعش و موقعیت عربستان سعودی و جمهوری اسلامی بررسی شده است. در پرتو رهیافت رئالیستی، مدعای اصلی این مقاله آن است که داعش الگوی موازنه قدرت را به الگوهای ناپایدار در چارچوب توازن وحشت تبدیل کرده است. از این رو دولت های منطقه در دوران پسا داعش برای تحکیم نظم امنیتی مطلوب خود روابط پرتنش تری را تجربه خواهند کرد. این مقاله به روش توصیفی و با شیوه کتابخانه ای به رشته تحریر درآمده است. [1]- دانشجوی دکتری، روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)،اصفهان، ایران farzad.navid@gmail.com -[2] استادیار و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)،اصفهان، ایران: نویسنده مسئول m.goodarzi@khuisf.ac.i [3] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران javademam@gmail.com پرونده مقاله

چکیدهمنطقه ی خاورمیانه طی یک دهه گذشته(2020-2011) دستخوش تحولات فراوانی شده است که یکی از مهم ترین آنها را سیالیت روابط بازیگران در این منطقه تشکیل می دهد. در این چارچوب عربستان و اسرائیل به عنوان دو بازیگر محوری در منطقه خاورمیانه طی یک دهه گذشته روابط دوجانبه و منطقه‌ای را گسترش داده‌اند. هدف اصلی در این پژوهش بررسی روابط این دو بازیگر با محوریت تحولات جدید منطقه است. این پژوهش با روش تبیینی و با بکارگیری نظریه موازنه تهدید این سوال اصلی را مطرح می‌کند که مهم‌ترین علت گسترش روابط عربستان و اسرائیل طی یک دهه اخیر چیست؟ همچنین این فرضیه مطرح شده است که دلیل اصلی گسترش روابط طرفین، همکاری مشترک در مقابله با ایران در چارچوب موازنه تهدید است. یافته‌ها نشان می‌دهد که عربستان و اسرائیل، ایران را به عنوان تهدیدی مشترک محسوب کرده و سعی در مقابله با آن در قالب ایران‌هراسی، حمایت ازگروه‌های تروریستی، ایجاد چالش برای متحدین منطقه‌ای ایران، شیعه‌هراسی، ترغیب آمریکا برای خروج از برجام و عادی‌سازی روابط دارند. پرونده مقاله

در سال 1401، کشور ایران شاهد موجی از اعتراضات اجتماعی بود که توجه جهانیان را به خود جلب کرد. هدف اصلی این پژوهش، پاسخ به این سوال بود که نقش رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی، به ویژه شبکه‌ بین‌المللی اینترنشنال، در پوشش و تأثیرگذاری بر اعتراضات شهریور ماه 1401 در ایران چه بوده است؟ بر اساس فرضیه تحقیق، رسانه های فارسی زبان خارجی با هدف قرار دادن ارزش ها و باورهای مردمی و فرافکنی و انعکاس اخبار دروغین و اتخاذ شیوه استبداد خبری، درصدد تضعیف اقتدار و تغییر حکومت ایران می باشند. برای پاسخ به این سوال از نظریه برجسته سازی و نیز از روش توصیفی - تحلیلی و داده های ثانویه استفاده شد. یافته ها نشان داد فعالیت و تحریکات رسانه های فارسی زبان خارجی، بخصوص شبکه ایران اینترنشنال، نقش مستقیم و محوری در تشدید نارضایتی ها، کنشگری سیاسی، گسترش ویروس تجمعات، امنیت زدایی ذهنی افکار عمومی، خرابکاری ها، خدشه دار نمودن وجهه نظام و مسئولین و سازمان های امنیتی و نظامی داشت.

پرونده مقاله

در جهان معاصر جنبش های اعتراضی و اجتماعی همواره اهرمی مهم در دگرگونی های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده است. ریشۀ شکل گیری این اعتراضات را می توان در بحران هایی دید که نارضایتی ژرفی را در میان مردم از نهادهای سیاسی به بار می آورند. با گسترش نومیدی از بهبود وضعیت موجود، مردم نارضایتی خود را از دولت ها به شکل های مختلف نشان داده و بدین ترتیب جنبش های اعتراضی و اجتماعی آفریده می شوند. در این میان نقش رسانه ها به عنوان ابزاری فراگیر و قدرتمند در بازنمایی اخبار اعتراضات و ادامه دار شدن آنها کاملاً مشهود است. این تحقیق با هدف پاسخ دادن به این سوال که ماهیت روانشناسی اجتماعی اعتراضات سال 1401 در ایران چه بوده و رسانه های خارجی فارسی زبان ( مطالعه مورد شبکه ایران اینتر نشنال) در ایجاد ناآرامی ها چه نقشی ایفا نموده اند، طراحی و اجرا گردید. برای پاسخ به این سوال از نظریه محرومیت نسبی تد رابرت گر و نیز از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد اعتراضات به عنوان یک پدیده اجتماعی و روانشناختی، که به طور گسترده‌ای در میان جوانان و به ویژه زنان مشاهده شد، نشان‌دهنده نارضایتی عمیق از شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور بود. این ناآرامی‌ها ریشه در احساس عدم امنیت، تبعیض و نابرابری اجتماعی داشت. دراین میان فعالیت و تحریکات رسانه های فارسی زبان خارجی، بخصوص شبکه ایران اینترنشنال، نقش مستقیم و محوری در تشدید نارضایتی ها، کنشگری سیاسی، گسترش ویروس تجمعات، امنیت زدایی ذهنی افکار عمومی، خرابکاری ها، خدشه دار نمودن وجهه نظام و مسئولین و سازمان های امنیتی و نظامی داشت. این شبکه اعتراضات 1401 را اعتراضاتی سراسری، دارای ایدئولوژی و هدفمند بازنمایی نمود.

پرونده مقاله