فیبرین غنی از پلاکت، فرآورده غنی از پلاکتی است که به دلیل آزادسازی فاکتورهای رشد می‌تواند در روند التیام زخم تأثیر گذار باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی ماکروسکوپیک تأثیر استفاده موضعی از این فرآورده بر روند التیام زخم ثانویه پوست بود. بدین منظور از 14 قلاده سگ نر بالغ استفاده شد. چهار عدد زخم تمام ضخامت به ابعاد 5/2×5/2 سانتی متر در طرفین ستون فقرات قسمت پشتی بدن هر یک از حیوانات ایجاد شد. زخم‌های سمت چپ و راست به ترتیب به‌عنوان تیمار و شاهد استفاده شدند. درصد جمع شدگی زخم، تشکیل بافت پوششی و التیام زخم در روزهای 7، 14، 21 و 28 بعد از عمل در تمامی زخم‌ها محاسبه شده و میانگین مقادیر عددی حاصله بین دو گروه با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح اطمینان 95% مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در روز 28 بعد از عمل، درصد جمع شدگی زخم گروه تیمار به‌طور غیرمعنی‌داری کمتر از گروه شاهد (15/6±03/44 در مقایسه با 09/10± 26/49) و درصد تشکیل بافت پوششی به‌طور غیرمعنی‌داری بیشتر از گروه شاهد (32/10±90/85 در مقایسه با 45/13±24/66) بود. همچنین درصد التیام زخم گروه تیمار به‌طور معنی‌داری (03/0=p) بیشتر از گروه شاهد (14/5±55/92 در مقایسه با 69/3±85/83) بود. به‌طورکلی یافته‌ها نشان داد که فیبرین غنی از پلاکت منجر به بهبود روند التیام زخم ثانویه پوست از لحاظ ماکروسکوپیک می‌شود. پرونده مقاله

شکستگی‌ها از مهم‌ترین مشکلات ارتوپدی در پرندگان شکاری است که عمدتاً به دلیل ضربه ایجاد می‌شود. یک بهله عقاب طلایی (Aquila chrysaetos) بالغ ماده در آبان ماه سال 1398 به بخش جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز ارجاع داده شد. در معاینه بالینی و ارتوپدی، وارد شدن ضربه و آسیب‌دیدگی ناحیه فوقانی بال سمت چپ تشخیص داده شد و در عکس رادیوگرافی، شکستگی خردشده قسمت میانی استخوان بازو مشاهده شد. با توجه به نوع و محل شکستگی، از روش تثبیت داخلی با استفاده از پین داخل استخوانی جهت درمان جراحی حیوان استفاده شد. التیام کامل استخوان پس از سپری شدن 71 روز ایجادشده و پین داخل استخوانی از بدن حیوان خارج شد و پرنده به وضعیت عادی خود بدون بروز هیچ‌گونه عارضه جانبی ناشی از شکستگی و درمان جراحی آن بازگشت. درمان موفقیت‌آمیز شکستگی در پرندگان شکاری با رعایت اصول جراحی ارتوپدی و در نظر گرفتن ویژگی‌های خاص این دسته از حیوانات امکان‌پذیر بوده و می‌تواند منجر به محافظت از این ‌گونه‌های ارزشمند حیات‌وحش کشورمان شود. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه جداسازی، تکثیر و شناسایی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان سگ بود. بدین منظور نمونه خون مغز استخوان 15 قلاده سگ نر بالغ جمع آوری گردید و پس از سانتریفیوژ، سلول های تک هسته ای جدا شده در محیط استاندارد کشت داده شدند. سلول های چسبنده به محیط کشت جدا گردیده و پس از سه بار پاساژ ماهیت مزانشیمی آنها با استفاده از مرفولوژی سلولی، ارزیابی آنتی ژن های سطحی و تمایز به رده سلول های استخوانی و چربی مورد تأیید قرار گرفت. پس از 4 روز کشت، سلول های دوکی شکل شبیه فیبروبلاست یا همان سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان ظاهر گردید و با گذشت زمان بر تعداد آنها افزوده شد و تراکم سلولی افزایش پیدا کرد. میانگین مدت زمانی که طول کشید تا سلول ها به تراکم بیش از 75 درصد در پاساژ سوم برسند، برابر با 75/5±89/22 روز بود. نتایج آنالیز فلوسیتومتری نشان داد که این سلول ها از نظر بیان شاخص های CD34 و CD45 منفی بوده و در مقابل بیان شاخص های CD44 و CD105 آنها مثبت بود. کشت در محیط های القایی استئوسیتی و آدیپوسیتی به مدت یک ماه منجر به تبدیل شدن این سلول ها به رده های سلولی استخوانی و چربی گشت که نشانگر قدرت تمایز این سلول ها می باشد. افزایش بیان ژن های VDR، COL1A1، BGLAP و SPARC نشانگر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده از مغز استخوان سگ به سلول های استخوانی در محیط کشت القایی می باشد. این یافته ها می تواند مبنایی برای انجام مطالعات بالینی آتی به ویژه در ارتباط با نوزایش بافت های استخوانی و غضروفی با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان سگ باشد. پرونده مقاله