گیاه پروانش منبع غنی از آلکالوئیدها است که در همه بخش‌های گیاه پراکنده‌ا‌ند. وجود آلکالوِئیدهای ارزشمند در تمام بخش‌های گیاه سبب شده است که، به عنوان یک گیاه دارویی بسیار مهم معرفی و خواص آن بررسی شود.این مطالعه به منظور بررسی اثر تیمارهای تنظیم کننده‌ رشدی بر بیوسنتز اندول الکالوییدها‌ی گیاه دارویی پروانش در شرایط کشت بافت، کشت سوسپانسیونی و کشت مزرعه اجرا شد.آزمایش در سه کشت جداگانه،شامل کشت بافت، کشت سوسپانسیونی ، کشت مزرعه و تاثیر استفاده هم زمان تنظیم کننده‌های رشدIAA و NAA بر میزان آلکالوئیدهای تولید شده توسط گیاه پروانش انجام شد. هورمون های IAA در سه غلظت(1/0 ، 5/0 0/1 میلی گرم در لیتر)و NAA (1/0 ، 5/0 0/1 میلی گرم در لیتر) در سه تکراربصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج درسال1398اجرا شد. نتایج آزمایش نشان داد که NAA، باعث افزایش میزان آلکالوئید‌های آجمالیسین، سرپانتین و افزایش میزان آلکالوئید کل در حدود 20 درصد می‌باشد. در بین تنظیم کننده‌های رشد مورد مطالعه، IAA اثر کاهشی را در تغییرات میزان آلکالوئیدها از خود نشان داد و این کاهش در برخی موارد در حدود 10 درصد بود. همچنین استفاده از روش کشت سوسپانسیونی نسبت به دو روش دیگر باعث افزایش آلکالوئیدها شد، و در کشت مزرعه مقدار آلکالوئید کل نسبت به سایر روش ها افزایش نشان داد.براساس نتایج حاصل از این آزمایش،به نظر می رسد استفاده از روش کشت سوسپانسیونی در بسیاری از موارد نسبت به دو گروه دیگر مزیت نسبتا مناسب‌تری را از خود نشان می‌دهد. پرونده مقاله

پروانش Catharanthus roseuusمهمترین گونه در سرده وینکا Vinca)) از خانواده خرزهره (Apocyanaceae) غنی‌ترین گونه این تیره و حاوی گروه مهم و خاصی از اندول-آلکالوئیدهای است که به مقدار زیاد دارای ارزش دارویی بوده، که در همه بخش‌های گیاه پراکنده‌ا‌ند. وجود آلکالوئیدهای ارزشمند در تمام بخش‌های گیاه سبب شده است که، گونه های این جنس به عنوان گیاهان دارویی بسیار مهم معرفی و خواص آن‌ها بررسی شود .این مطالعه به منظور بررسی اثر تیمارهای تنظیم کننده‌ رشد بر فعالیت آنزیم تریپتوفان دکربوکسیلاز (TDC) که آنزیمی سیتوزولی و کلیدی در شاهراه تولید متابولیت های ثانویه در گیاه دارویی پروانش است اجرا شد. آزمایش در سه کشت جداگانه، شامل کشت بافت، کشت سوسپانسیونی و کشت مزرعه همراه با تاثیر استفاده هم زمان برخی تنظیم کننده‌های رشد از جمله اکسین (IAA)، نفتالین استیک اسید (NAA)، کینتین ((KIN و 6-بنزیل آمینو پیورین (BA) در سه غلظت (1/0، 5/ 0، 0/1 میلی گرم در لیتر)، تیمارهای مختلف قند ساکارز، فروکتوز و گلوکز در 3 غلظت ( %2، %4 و %6) و همچنین اسید آمینه تریپتوفان در غلظت های (100 و 200 میلی گرم درلیتر) بر میزان فعالیت آنزیم TDC در سه تکراربصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. هورمون های IAA و NAA به ترتیب در غلظت های 1/0 و 5/0، باعث افزایش فعالیت آنزیم TDC شد. اما درسیتوکنین ها، KIN و BA در0/1 میلی گرم در لیتر، بیشترین اثر را داشته اند پرونده مقاله