رشد و گسترش دانش پزشکی در تمدن اسلامی تنها مرهون پزشکان مسلمان نیست، چراکه پزشکان غیر مسلمان نیز در شکل‌گیری و شکوفایی این دانش سهم داشته‌اند. واکاوی سهم پزشکان غیر مسلمان در پزشکی دوره اسلامی از راه بررسی کمی و کیفی آثار آنان در سه حوزه ترجمه، درمان وتألیف امکان‌پذیر است. بنابر بررسی آماری کتابهای ترجمه شده علوم طبی ونزدیک به نیمی از پزشکان حاذق و مشهور شاغل در دربار خلفای جهان اسلام، مسیحی، یهودی و بعضاً صابئی و سامری بودند. نیاز خلفا و درباریان به درمانگر، کمبود پزشکان حاذق مسلمان به نسبت پزشکان غیرمسلمان، و تساهل و تسامح خلفا و مصونیت نسبی این پزشکان زمینه ساز حضور آنان در دربار خلفای اسلامی بود. از سوئی حضور این پزشکان در دربارها افزون بر درمانگری، نتایج و آثار دیگری، از جمله گسترش و پیشرفت دانش پزشکی را در پی‌داشت . این پژوهش در صدد است با اشاره به راههای انتقال طب سایرملل به حوزه تمدن اسلامی و نقش اطبای آنها در توسعه دانش پزشکی جهان اسلام و زمینه های تأثیرپذیری پزشکان مسلمان از این حوزه را بررسی کند. یافته های اساسی این پژوهش نشان می دهد، که از دوره عباسیان به بعد، مسلمانان به طور مستقیم و غیرمستقیم، به اخذ و اقتباس علم پزشکی ملل مختلف پرداخته اند و در کنار تأثیرپذیری از آنها، در برخی از شاخه ها، همچون پزشکی، درمان ، گیاه شناسی و داروسازی از ایشان متأثر گردیده اند. پرونده مقاله

تشویق بی نظیر اسلام به فراگیری علوم از جمله تأکید فراوان بر بهداشت وسلامت جسم وروان، مسلمین را واداشت تا به علم طب بیش از دیگر علوم اهمیت قائل شوند و آنرا از شریفترین علم ها به شمار آورند. لذا به برکت تعالیم اسلامى مسلمانان به توفیقات بزرگى در امور ترجمه ، علم طب و تألیف متون پزشکى دست یافتند، که این امور موجبات ظهور متفکران ومحققان منحصر به فردی در جهان اسلام گردید تا با شیوه های ابداعی خویش در درمان بیماری ها و نیز با تألیفات گرانقدر خود سهم و نقش قابل توجهی را در توسعه دانش پزشکی وبه تبع آن تمدن اسلامی بعمل آوردند .منابع تاریخی نشان از این دارد که طب در تمدن اسلامی حائز مقام شامخی بوده و اسلام و تمدن اسلامی به پیشرفت علم پزشکی و جنبه های مختلف آن، چه بصورت مستقیم و چه غیر مستقیم به دیگر ملتهای متمدن کمک کرده است. پرونده مقاله