کتاب دوبلینی ها نوشته جیمز جویس(1882-1941م )که توسط چندین مترجم به فارسی برگردانده شده که دراین تحقیق ترجمه های آقایان پرویز داریوش و نادر شیخ زادگان ترجمه های آنان به روش های کیفی و توصیفی مورد بررسی قرار میگیرند.این کتاب شامل ۱۵داستان کوتاهاست که به داستان ا‌ویلین (Eveline) براساس نظریه هاوس که یک الگوی کیفی برای ارزیابی کیفیت ترجمه است،می پردازد. در این قسمت آقای داریوش تحت اللفظی ترجمه کرده و به کلمه های جدید توجه نکرده اند.در قسمت های دیگر نیز به همین صورت می باشد .لحن و سبک پرویز داریوش قدیمی است و کلمه هایی که استفاده کرده برای زمان حال نیست ولی شیخ زادگان امروزی تر ترجمه کرده است. به نظر می رسد متن بطورغیر تلو یحی ترحمه شده و حتی قسمت هایی ازمتن ترجمه نشده است. درحالیکه آقای شیخ زادگان ازسبک حس و معنی نهان , که این روش به معنی حس و معنی سازی برای ترجمه می باشداستفاده کرده، درحالی که آقای داریوش از ترجمه آشکار استفاده کرده و سعی داشته تحت اللفظی ترجمه کند. نگارنده مقاله بر آن‌ است تا با ارائه مثال هایی از داستان های کتاب دوبلینی ها و شیوه های استفاده جویس استراتژی های نظریه هاوس را، بررسی و تبیین نماید. پرونده مقاله