سرمایه فرهنگی با ارتقای درک و قدرت افراد در به کارگیری دانش ها و مهارت ها موجب توانمندی آنان می گردد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر اعتماد اجتماعی و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر سرمایه فرهنگی شهروندان تهرانی است. این تحقیق از نوع توصیفی-علی است با روش ‌پیمایشی‌ می باشد وجامعه آماری شامل‌ کلیه شهروندان تهرانی بالای 18 سال است. انتخاب نمونه با تلفیق نمونه گیری خوشه ای و طبقه‌بندی نامتناسب است و ابزار جمع‌آوری‌ اطلاعات و داده‌ها پرسشنامه و مصاحبه‌ بوده که میان 418 نفر اجرا گردید. در بررسی فرضیات از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و در بررسی مدل تحقیق از تکنیک تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، سرمایه فرهنگی افزایش می یابد و بالعکس. همچنین با افزایش اعتماد اجتماعی، سرمایه فرهنگی افزایش می یابد و بالعکس. مدل به دست آمده از تحلیل مسیر نشان می دهد که استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی به طور مستقیم و متغیر اعتماد اجتماعی، به شکل غیرمستقیم و از طریق تأثیرگذاری بر استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر سرمایه فرهنگی اثر می گذارد. استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی تأثیر بیشتری نسبت به اعتماد اجتماعی بر سرمایه فرهنگی دارد. پرونده مقاله

هدف شبکه اجتماعی فراهم آوردن امکان ارتباط بین سرمایه‌های فردی است تا از طریق مشارکت به رشد و ارتقای جوامع کمک کند. از سوالات مهم تحقیق حاضر این است که: میزان مشارکت شهروندی بین ساکنان شهر تهران چگونه است؟ و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی در حضور دو متغیر اعتماد اجتماعی و سرمایه فرهنگی تا چه میزان بر مشارکت شهروندان تهرانی موثر است؟ این تحقیق از نوع توصیفی- علی است که از روش‌پیمایشی‌ استفاده شده است که با نمونه‌گیری طبقه‌بندی و خوشه‌ای چند مرحله‌ای در بین460 شهروند تهرانی بالای 18 سال اجرا گردید. در بررسی رگرسیون چند متغیره یافته‌های تحقیق حاکی از آن است تمامی متغیرهای مستقل بر مشارکت تأثیر مستقیم دارند و متغیر سرمایه فرهنگی به عنوان درونی‌ترین متغیر بیشترین تأثیر مستقیم را بر متغیر مشارکت دارد. پرونده مقاله