تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تناوبی+تومور و تمرین تداومی +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرین تناوبی و تداومی به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان طراحی شده برای جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن کردن آن، سطوح اکتیوین-A به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج حاضر نشان داد که سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی گروه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر است (026/0=p ). باوجود این، تفاوت معناداری برای سطوح اکتیوین-A بین گروه کنترل توموری و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد (105/0= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادرای بیشتر از گروه های توموری بود (05/0 > p) و تمرین ورزشی تداومی و تناوبی با تغییر معناداری در وزن عضله دوقلو همراه نبود (05/0 <p ). علاوه بر این، حجم تومور در گروه تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر بود (001/0 > p)، اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد (681/0= p). بر اساس یافته های حاضر می توان عنوان کرد که حداقل در کوتاه مدت (چهار هفته) تمرین ورزشی نمی تواند تاثیر معناداری بر توده عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد. پرونده مقاله

تاثیر انواع مختلف تمرینات ورزشی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) مشخص نیست. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی شامل AST، ALT و ALP در مردان دارای اضافه وزن مبتلا به NAFLD بود. بدین منظور، 30 مرد دارای اضافه وزن مبتلا به NAFLD با میانگین سنی 5/2 ± 2/40 و وزن 19/3 ± 5/75 به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (15 نفر) و تمرین مقاومتی (15 نفر) تقسیم بندی شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه در برنامه تمرین مقاومتی شرکت کردند. شدت تمرین از 40 درصد 1RM در هفته اول به 70 درصد 1RM در هفته آخر رسید. نمونه های خونی در انتهای پروتکل پژوهشی جمع آوری و متغیرهای مورد نظر در سرم اندازه گیری شدند. یافته های پژوهش حاضر با نرم افزار SPSS-24 و استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس (ANCOVA) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که سطوح سرمی AST (024/0 =p) و ALT (006/0 =p) در گروه تمرین مقاومتی به صورت معناداری کاهش یافته است، اما تغییرات در سطوح ALP معنادار نبود (096/0 =p). همچنین، نتایج بهبود معنادار نیمرخ لیپیدی را در گروه تمرین کرده نشان داد (001/0 =p). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تاثیرات مثبت تمرینات مقاومتی در بیماران مبتلا به NAFLD ممکن است بواسطه کاهش سطوح آنزیم های کبدی اعمال شود و این برنامه تمرینی می تواند نقش موثری در تعدیل نیمرخ لیپیدی بیماران مبتلا به NAFL داشته باشد. پرونده مقاله