هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی مدل توسعه پایدار اجتماعی بر اساس موانع فرهنگی در شهرستان بشاگرد بود. روش تحقیق پژوهش حاضر ترکیبی (کمی-کیفی) است. در این تحقیق جمعیت شهرستان بشاگرد در قالب دو منطقه شهری و روستایی مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعین حجم نمونه به جدول مورگان استناد شد و با توجه به نامحدود بودن جامعه آماری، حداکثر تعداد نمونه معادل 384 نفر در نظر گرفته شده است. در بخش کیفی نیز با 20 نفر از اساتید و کارشناسان زمینه توسعه پایداری شهری و اجتماعی در دانشگاه ها (10 نفر) و سازمان میراث فرهنگی(10 نفر) مصاحبه شد.داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و لیزرل در محیط ویندوز پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. به منظور تحلیل داده ها و تعیین سطوح و رتبه برخورداری شهرستان بشاگرد از تلفیق تکنیکهای آماری مختلف تی و شاخص های توصیفی استفاده گردید. در ادامه به منظور طراحی مدل مناسب از توسعه پایدار از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. از نرم افزارهای آماری اکسل و اس پی اس اس برای تحلیل داده ها و از نرم افزار لیزرل برای معادلات ساختاری و مدل حاصل از مطالعه، استفاده شد. انحراف معیار یافته ها نیز نشان می دهد که میزان پراکندی پاسخگویی به گویه های پژوهش در سطحی بالاتر از متوسط(050/0) می باشد. خروجی آزمون تی نشان می دهد که مقدار تی محاسبه شده (09/8) بزرگتر از تی استاندارد شده 1.96 می باشد و در منطقه H1 قرار گرفته اند و میتوان گفت در سطح معنی داری 95% فرض پژوهش مورد تأیید قرار می گیرد و این بدین معنی است که، عوامل فرهنگی بر توسعه نیافتگی شهرستان بشاگرد موثر بوده است پرونده مقاله