پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی سیاست¬گذاری در زمینه مقابله با بحران¬های آموزشی در دانشگاه¬های دولتی استان تهران انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و همچنین، به لحاظ نوع داده¬ها، آمیخته (کیفی-کمی) اکتشافی که در بخش کیفی داده بنیاد سیستماتیک و در بخش کمی توصیفی-پیمایشی بود. جامعة آماری بخش کیفی شامل خبرگان آکادمیک و سازمانی و در بخش کمی کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه¬های دولتی استان تهران بود. حجم نمونه در بخش کیفی 18 مصاحبه شونده با توجه به اصل اشباع و روش نمونه¬گیری هدفمند و در بخش کمی 312 نفر بر اساس محاسبه حجم نمونه در معادلات ساختاری از میان 8719 نفر اعضای هیئت علمی دانشگاه¬های دولتی استان تهران و روش نمونه گیری تصادفی خوشه¬ای مرحله¬ای انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده¬ها در بخش کیفی مصاحبه¬های نیمه¬ساختار یافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته 96 گویه¬ای برگرفته از بخش کیفی بود. روش تجزیه و تحلیل داده¬ها در بخش کيفي تحلیل مضمون و در بخش کمّی شامل آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی تک نمونه¬ای و مدلسازی معادلات ساختاری) بود. در نتیجه 96مفهوم اولیه( کدباز)، 21مفهوم اصلی( کد محوری) به دست آمد، که در قالب مدل پارادایمی شامل 6 کد انتخابی : عوامل علی(4مولفه و 16شاخص )، عوامل زمینه ای (3مولفه و 20شاخص ) ، عوامل راهبردی(5مولفه و 15شاخص )، عوامل مداخله گر(3مولفه و 12شاخص )، پدیده اصلی (2مولفه و 19شاخص ) و پیامدها ( 4مولفه 14شاخص ) ارائه شد. یافته¬ها نشان داد پدیده سیاست¬گذاری در زمینه مقابله با بحران¬های آموزشی در دانشگاه¬های دولتی استان تهران شامل سیاست گذاری عمودی و سیاست گذاری افقی؛ شرایط علی شامل تأمین منابع مالی، مشارکت فعال دانشجویان و اعضای هیئت علمی و ارتباط با بازار کار؛ زمینه¬ها شامل تجهیزات آموزشی، فرهنگ آموزشی و توانمندسازی کارکنان و اعضای هیئت علمی و درنهایت عوامل مداخله گر شامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بود. در این راستا و با توجه به عوامل شناسایی شده، الگوی داده بنیاد سیستماتیک ارائه شد و بعد از نظر خبرگان مشخص شد که الگو از اعتبار مناسبی برخوردار بود. در بخش کمی نیز در خصوص بررسی روابط علی بین متغیرها یافته ها حاکی از روابط علی بین اجزای الگو بود. در نهایت یک پیشنهاد کاربردی، ایجاد یک شبکه همکاری و هماهنگی بین دانشگاه‌های دولتی استان تهران باشد که می تواند در مقابله با بحران‌های آموزشی موثر باشد. این شبکه اطلاعات و تجارب مربوط به مقابله با بحران‌ها را به اشتراک می‌گذارد و مکانیزم‌های همکاری و هماهنگی در زمان بحران را تعیین می‌کند. پرونده مقاله