یکی از روشهای بکار رفته برای کاهش و یا حذف آستنیت باقیمانده، استفاده از عملیات زیرصفر عمیق میباشد. فولاد ابزار تندبر گیگانت (3255/1) از جمله فولادهایی است که دمای پایان استحاله مارتنزیتی آن کمتر از صفر درجه سلسیوس است. با توجه به کاربرد گسترده این فولاد، استفاده از عملیات زیرصفر عمیق جهت کاهش آستنیته باقیمانده امری ضروری به نظر میرسد. در این پژوهش، تاثیر مدت زمان نگهداری 1، 24 و 48 ساعت در عملیات زیرصفر
oC196- بر ساختارمیکروسکوپی، مقدار سختی و مقاومت به سایش به وسیله آزمونهای متالوگرافی با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی(SEM)، سختی سنجی و آزمون سایش در این فولاد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از افزایش خواص مکانیکی نظیر سختی و مقاومت سایشی با افزایش زمان نگهداری در دمای
oC196- میباشد. بدین ترتیب که این عملیات منجر به افزایش سختی و مقاومت سایشی به ترتیب در حد 3/6% و 75% برای زمان نگهداری 48 ساعت در دمای
oC196- شده است. افزایش خواص مکانیکی نظیر سختی و مقاومت سایشی در عملیات زیرصفر عمیق در ارتباط با کاهش مقدار آستنیت باقیمانده، رسوب کاربیدهای بسیار ریز و افزایش در کسر حجمی این کاربیدهاست. بررسی سطوح و ذرات ناشی از سایش به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی نشانگر آن است که مکانیزم غالب، سایش چسبان به همراه تریبوشیمیایی میباشد. همچنین، در اثر عملیات زیرصفرعمیق ذرات ناشی از سایش تردتر و ریزتر میشوند.
پرونده مقاله