چکیده توسعه شهری مبتنی بر ترکیب کاربریها دو سه دههای است که به یکی از مهمترین پارادایمهای برنامهریزی شهری در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی تبدیل شدهاست. این رویکرد از بین مفاهیم جدید توسعه شهری نظیر نوشهرگرایی, توسعه پایدار, ارتقاء رقابت پذیری کاربریهای شهری و
چکیده کامل
چکیده توسعه شهری مبتنی بر ترکیب کاربریها دو سه دههای است که به یکی از مهمترین پارادایمهای برنامهریزی شهری در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی تبدیل شدهاست. این رویکرد از بین مفاهیم جدید توسعه شهری نظیر نوشهرگرایی, توسعه پایدار, ارتقاء رقابت پذیری کاربریهای شهری و رشد هوشمند شهری, تولید شده است. با نگاهی به طرحهای توسعه شهری که برای بسیاری از شهرهای کشور به ویژه کلان شهرها تهیه شده است میتوان اذعان نمود که تبیین نظری و متدولوژیک این پارادایم در ادبیات دانشگاهی توسعه شهری ایران بسیار کمرنگ بوده است. همین موضوع, با هدف مشخص نمودن جایگاه رویکرد مذکور در ادبیات برنامهریزی و توسعه شهری کشور و تبیین زمینههای بومی سازی آن, مبنای مسأله شناسی این مقاله را تشکیل داده است. برای این منظور اجزاء و محتوای 135 مقاله فارسی که در زمینه برنامه-ریزی و توسعه شهری تهیه و به چاپ رسیدهاند, از طریق روش تحقیق توصیفى-تحلیل محتوا و به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که جایگاه رویکرد جدید ترکیب کاربریهای شهری در ادبیات دانشگاهی ایران بسیار نوپاست و به تازگی در کانون توجهات قرار گرفته است. همچنین پژوهشگران و گروههای درگیر در مسائل برنامهریزی و توسعه شهری, تا کنون سهم متفاوت اما ناچیزی در توسعه ادبیات این رویکرد در داخل داشتهاند و بیشترین سهم در این خصوص مربوط به پژوهشگران شهرساز و بعد جغرافیدانان بوده است. تحلیل محتوای مقالات به روشنی آشکار ساخت که بیشتر پژوهشگران اگرچه به طور مستقیم به مباحث مربوط به رویکرد توسعه شهری مبتنی بر اختلاط کاربری نپرداختهاند اما از لابلای مطالب آنها میتوان ضرورت به کار گیری رویکرد توسعه مذکور را در نظام برنامه-ریزی و توسعه شهری کشور پیدا نمود.
پرونده مقاله