این مطالعه با هدف بررسی اثر هورمون اکسی توسین بر بهبود رفتارهای کلیشه‌ای کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد. این یک پژوهش تجربی دوسو کور می‌باشد که درسال1394 در مورد 45 نفر ازکودکان 4تا13ساله، مبتلا به اختلال اوتیسم مراجعه‌کننده به مراکز درمان بیماران اوتیسمی شهر شیراز انجام گرفت. در این بررسی نمونه‌ها به3 گروه 15 نفره کنترل (فاقد تیمار)،شاهد (تیمار با دارونما ) و تجربی (تیمار با اکسی توسین) تقسیم گردیدند. مواد مورد استفاده شامل اسپری درون‌ِبینی اُکسی توسین و اسپری دارونما و ابزار گردآوری داده‌ها در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پرسش‌نامه مقیاس رتبه‌بندی اوتیسم گیلیام - ویرایش دوم یا GARS-2بود. در پایان داده‌های بدست آمده با استفاده از آزمون کوواریانس مورد آنالیز قرار گرفتند و معنا داری اختلاف درسطح 05/0p<در نظرگرفته شد. نتایج این بررسی نشان دادند که درمان با اکسی توسین، باعث بهبود رفتارهای کلیشه‌ای در بیماران مبتلا به اوتیسم در سطح001/0p<نسبت به گروه کنترل می‌شود و متغیرهای سن و جنسیت نیزتأثیر معناداری بر مقدار اثربخشی اکسی توسین ندارند. نتایج این بررسی نشان داد که تجویز اکسی توسین به احتمال زیاد از راه اثر بر مراکز مغزی باعث بهبود اختلال رفتارهای کلیشه ای در بیماران اوتیسمی می‌شود و سن و جنسیت نیزدر این اثر درمانی بی تاثیر است. پرونده مقاله