پژوهش حاضر به بررسی مفهوم عارفانۀ درد‌ در دیوان اشعار فخرالدین عراقی‌ می‌پردازد. این درد که همان درد دورافتادگی از خداوند است، جان بنده را از خواب غفلت بیدار و دلش را به دیدار دلدار مشتاق می‌کند و به جست‌وجو و طلب کوی یار می‌کشاند. گفتنی است دردمندی عارفانه در اشعار عراقی، به دو گونۀ متفاوت مطرح است: نخست به شکل دردی ناخوشایند و سهمناک که ذاتاً مطلوب طبع محب نیست و تحمّل این درد برای او بسیار دشوار و گاه ناممکن است، اما محب برای تکامل روحی و تعالی معنوی ناچار است نسبت به درد صبور و شکیبا باشد، تا روزی که به مقام وصال نائل و دردش درمان ‌شود.دردِ دوم به شکلی لذّت‌بخش و شیرین نمود یافته ‌است، به‌گونه‌ای‌ که عاشق بدان تمایل دارد و آن را درمان تلقّی می‌کند. بنیان این پژوهش بر اساس بررسی مفهوم درد، در دو نگرش معرفتی است: نخست نگرش بُعد و دوری، دوم نگرش قُرب. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی هندسۀ فکری عراقی را در بارۀ معرفت درد قابل تفسیر می‌کند و تناقض موجود در شناخت درد در دیوان او را با تکیه بر نگرش‌های یادشده تا حدودی مرتفع می‌سازد. پرونده مقاله

       توسعه مناطق روستایی، یکی از محورهای اصلی سیاست دولت است و به این منظور دولت برای دستیابی به توسعه روستایی از ابزارهای مختلف استفاده کرده و اقدامات متعددی را به مرحله اجرا در آورده است. سرمایه­گذاری­های عمرانی یکی از مهم­ترین ابزارها در این زمینه است. بخشی از پیامدهای سرمایه­گذاری عمرانی را می­توان در نظام اجتماعی شاهد بود که دارای محورهای متفاوتی مثل توانمند­سازی و ظرفیت­سازی است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر سرمایه­گذاری­های دولت در ظرفیت­سازی روستاهای کشور است. روش تحقیق از نوع اسنادی و پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه 14431 نفر ساکن در 11 روستای ناحیه آران و بیدگل تشکیل می­دهند. حجم نمونه با استفاده از نمونه­گیری کوکران 312 نفر تعیین گردید. در روش پیمایش،‌ پس از گردآوری اطلاعات با پرسشنامه خود ساخته و پردازش اطلاعات با نرم­افزار SPSS،‌ با توجه به سطح سنجش متغیرها از روش­های آماری توصیفی و استنباطی کندال b استفاده شده است. نتایج نشان می­دهد رابطه­ی میان میزان سرمایه­گذاری عمرانی و ظرفیت­سازی: ایجاد ظرفیت نگهداری از تأسیسات روستا (058/0sig= ‌)، تغییر و بهبود در مدیریت روستا (054/0sig= ‌)، پذیرش نقش در فعالیت­های عمرانی (049/0sig= ‌) و (041/0sig= ‌) و قدرت کنترل و تغییر ناشی از مداخله سازمان­های دولتی (048/0sig= ‌) در روستاهای ناحیه می­باشد. بنابراین دولت با سرمایه­گذاری­های عمرانی درتقویت و ارتقاء ظرفیت­سازی جوامع روستایی از کارآمدی ناچیزی برخوردار است و هنوز روستانشینان نیز نقش­آفرینی کمتری را در توسعه روستایی برای خود قایل هستند. پرونده مقاله