یکی از ضدعفونی کننده های پرکاربرد در صنعت طیور کشور، هیپو کلریت سدیم می باشد. باکتری اشریشیا کلی (E. coli) یکی از مهمترین میکروارگانیسم هایی است که توسط این ضدعفونی کننده کنترل می شود. امروزه، از باکتری E. coliبه عنوان باکتری مهمی در نگهداری و انتقال مقاومت های چندگانه ی دارویی و ضدعفونی کننده ها یاد می شود که می تواند این مقاومت را به سایر باکتری ها نیز منتقل کند. اینتگرون ها از جمله قطعات ژنی مهمی هستند که از طریق پذیرش و بیان ژن های مقاومت در انتقال و بروز مقاومت در باکتری های مختلف نقش دارند. در مطالعات گذشته، در کاست ژنی اینتگرون کلاس1 علاوه بر ژن های مقاومت به داروها و مواد ضدعفونی کننده ترکیبات چهارتائی آمونیوم (ژن های qacE) ، توالی هایی با قالب خواندن باز (ORF)، شناسائی شده اند. تاکنون چندین ORF که ژن هائی با عملکرد ناشناخته هستند، در کاست ژنی اینتگرون کلاس1 شناسائی شده اند. در مطالعه حاضر، فراوانی اینتگرون کلاس 1و نیز ژن orfF به روش Multiplex PCR در باکتری های اشریشیا کلی جدا شده از طیور و نقش آن ها در القای مقاومت باکتری به ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم با آزمایش کمترین غلظت مهاری بررسی گردید. در این مطالعه فراوانی اینتگرون کلاس1، 61 درصد به دست آمد. فراوانی حضور اینتگرون کلاس1 در میان جدایه های حاصل از نمونه های مدفوع و یا پریکارد تفاوت معناداری نداشتند. همچنین هیچ گونه ارتباط معنی داری بین فراوانی حضور اینتگرون کلاس1 و القای مقاومت به هیپوکلریت سدیم دیده نشد (05/0P>). فراوانی ژن orfF نیز 8 درصد بود که ارتباط آماری معنی داری با حضور اینتگرون کلاس1 و القای مقاومت به هیپوکلریت سدیم دیده نشد (05/0P>) . علی رغم وجود فراوانی بسیار بالای اینتگرون کلاس1 در میان جدایه های مورد آزمایش، با توجه به عدم وجود ارتباط آماری بین اینتگرون کلاس1 و مقاومت به هیپوکلریت سدیم می توان نتیجه گرفت که ژن های مقاومت به این ضدعفونی کننده از طریق کاست ژنی اینتگرون کلاس1 منتقل نمی شوند و نیاز به مطالعات بیشتری در زمینه درک مقاومت به این ضدعفونی کننده وجود دارد. پرونده مقاله

طی تابستان سال 1401، یک عفونت در تاس ماهیان سیبری (Acipenser baerii) پرورشی در سیستم های ریس وی استان فارس ظاهر گردید. 30 قطعه ماهی که دارای علائم بالینی بودند از استخرها جمع آوری شد. نمونه های باکتریایی به روش استاندارد از بافت کلیه ماهیان و در محیط برین هارت آگار کشت شدند. رنگ آمیزی گرم، آزمون های بیولوژیکی و بیوشیمیایی روی باکتری های جداسازی شده از نمونه ها انجام شد؛ علاوه بر این واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) روی ژن SrDNA16 انجام شد. جداسازی اولیه کلونی های کشت باکتریایی و آزمایشات بیولوژیکی و بیوشیمیایی بر روی باکتری های جداسازی شده نشان داد که ایزوله های جداسازی شده با جنس استافیلوکوک مطابقت دارند. نتایج آزمون PCR روی ژن SrDNA16 با پرایمری های اختصاصی با شماره دسترسی 348063 MKدر بانک ژن یک باند 1500 جفت باز (bp) را ایجاد نمود؛ نتایج آنالیزها نشان داد که توالی ایجاد شده با 100 درصد تشابه متعلق به گونه‌ی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس می باشد. این اولین گزارش از جداسازی گونه‌ی استافیلوکوکوس اورئوس از ماهیان خاویاری سیبری (Acipenser baerii) پرورشی در جنوب غربی ایران است. انجام مطالعات بیشتر روی بیماریزایی این گونه ی باکتریایی و اثرات آن بر ماهیان خاویاری سیبری و سایر گونه های ماهیان خاویاری ضروری است. پرونده مقاله

بیماری های عفونی یکی از عوامل مهم خسارات اقتصادی در صنعت پرورش آبزیان محسوب می شوند. آئروموناس هیدروفیلا یکی از عوامل بیماری زای مهم آبزیان است که به صورت اولیه سبب عفونت زخم و به دنبال تنش های ناشی از تغییرات دما، دستکاری و کیفیت پایین آب پرورشی به صورت ثانویه سبب بروز مشکلات عفونی می گردد. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری آئروموناس هیدروفیلا از خرچنگ دراز چنگال باریک و تعیین ژن های حدت آن انجام شد. دراین مطالعه توصیفی، 10 نمونه خرچنگ دراز چنگال باریک بیمار مورد بررسی قرار گرفت. کشت نمونه ها در محیط برین هارت آگار انجام شد. به منظور شناسایی باکتری جداشده از آزمون های بیوشیمیایی و مولکولی استفاده گردید. همچنین وجود سه ژن حدت شامل لیپاز، الاستاز و آئرولیزین در جدایه ها مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع از 10 خرچنگ دراز چنگال باریک دارای علایم پلاک های سیاه رنگ، آبسه، نرمی پوسته، خوردگی ضمایم و بی حالی، تعداد 2 باکتری آئروموناس هیدروفیلا جداسازی گردید. سویه اول دارای ژن های حدت لیپاز و الاستاز و سویه دوم ژن های لیپاز، الاستاز و آئرولیزین را داشت. اطلاعات به دست آمده از این پژوهش نشان داد که سویه های مختلف آئروموناس هیدروفیلا جدا شده از خرچنگ دراز چنگال باریک دارای ژن های حدت متفاوتی هستند. از این رو، انجام پژوهش های گسترده تر به منظور ارزیابی نقش این ژن ها در بیماری زایی و علایم مربوط به حدت در گونه های آبزی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله