در این پژوهش، اثر بازدارندگی 71 ایزوله‌ لاکتوباسیل جدا ‌شده از خمیرترش‌های سنتی روی باکتری باسیلوس سرئوس با استفاده از 3 روش (لکه‌گذاری، چاهک و دیسک کاغذی) مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. در روش‌های چاهک و دیسک کاغذی، هیچ‌گونه هاله عدم رشدی در پلیت‌های مربوطه مشاهده نشد ولی اثر بازدارندگی ایزوله‌های لاکتوباسیل در برابر باکتری باسیلوس سرئوس در روش لکه‌گذاری به صورت ایجاد هاله‌های شفافی اطراف پرگنه‌های لاکتوباسیل در محیط کشت میکروبی نمایان شد. کلیه ایزوله‌های لاکتوباسیل قادر به جلوگیری از رشد باسیلوس سرئوس در روش لکه‌گذاری بودند ولی بین ایزوله‌های لاکتوباسیل از لحاظ خاصیت ضدمیکروبی اختلاف معنی‌داری (p<0.01) وجود داشت. از بین ایزوله‌های لاکتوباسیل مورد ارزیابی، 8 ایزوله به‌طور معنی‌داری دارای فعالیت ضدمیکروبی قویتری بودند و قطر هاله شفاف در اطراف پرگنه این ایزوله‌ها در محدوده 83/7-67/2 میلی‌متر گزارش گردید. ایزوله‌های لاکتوباسیل شماره 70، 46، 21، 55، 59 و 11 با ایجاد هاله شفاف به ترتیب به قطر 83/7، 67/7، 33/7، 16/7، 7 و 7 میلی‌متر به‌عنوان ایزوله‌های لاکتوباسیل با فعالیت ضد‌میکروبی قوی در روش لکه‌گذاری گزارش شدند. این ایزوله‌ها می‌توانند پتانسیل استفاده به‌عنوان کشت‌های آغازگر را در تهیه خمیرترش و تولید نان دارا باشند. پرونده مقاله

پوسیدگی ناشی از کپک های سبز و آبی (پنی سیلیوم دیجیتاتوم، پنی سیلیوم ایتالیکوم) از مهم ترین بیماری های پس از برداشت مرکبات به شمار می آید. در این پژوهش، استفاده از چند اسانس روغنی (زیره سبز، آویشن شیرازی و نعناع) در کنترل کپک های سبز و آبی در میوه پرتقال بررسی شد. میوه‌ ارقام پرتقال والنسیا و محلی جیرفت با سوسپانسیون های قارچی محلول پاشی شده و با کاغذ آغشته به اسانس های روغنی در غلظت های 1، 5/2 و 5 درصد، قارچ کش تیابندازول 2 در هزار و کاغذ بدون اعمال هرگونه تیماری به عنوان شاهد پوشش داده شدند. سپس میوه های پرتقال در دمای 8 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت سه ماه نگه داری شدند. اسانس روغنی زیره سبز در غلظت 5 درصد و اسانس روغنی آویشن شیرازی در غلظت های 1، 5/2 و 5 درصد در کنترل کپک های سبز و آبی مؤثر بودند و در مقایسه با تیمار قارچ کش تیابندازول (2 در هزار) اختلاف معنی داری نداشتند. تیمارهای حاوی اسانس نعناع دارای بیشترین درصد پوسیدگی ناشی از کپک های سبز و آبی بودند. نتایج ارزیابی حسی نشان داد که اسانس های روغنی، طعم و مزه خاصی را در میوه ارقام پرتقال ایجاد نکردند. اسانس آویشن شیرازی در غلظت های مختلف سبب بروز وضعیت ظاهری نامطلوبی در پوست میوه ارقام پرتقال شد و در نتیجه، امتیاز کمتری از لحاظ صفات حسی (بافت، قابلیت پذیرش کلی) دریافت کرد. بنابراین برای افزایش عمر نگه داری ارقام پرتقال والنسیا و محلی جیرفت، استفاده از پوشش کاغذ مومی آغشته به اسانس روغنی زیره سبز در غلظت 5 درصد، پیشنهاد گردید. پرونده مقاله