سابقه و هدف: صمغ زانتان توسط باکتری زانتوموناس تولید میشود. این صمغ، کاربرد گستردهای در صنایع مختلف دارد. جهش‌زایی تصادفی سویههای تولید کننده زانتان، میتواند قابلیت تولید زانتان را تا چندین برابر افزایش ‌دهد .هدف از این مطالعه ارزیابی سویههای جهش یافته زانتوموناس با توان تولید بالای زانتان میباشد.مواد و روشها: سویه بومی زانتوموناس سیتری K37 تحت تاثیر ماده جهشزای اسید نیترو قرار گرفت و پس از غربالگری اولیه سویههای جهش یافته بر اساس شکل ظاهری و قطر کلنی روی محیط جامد رنگی c، انتخاب شدند. از محیط تولید بر پایه آب پنیر به منظور تولید صمغ زانتان استفاده شد و سپس شاخصهای تولید نظیر مقدار فعالیت آنزیم بتاگالاکتوزیداز، مصرف قند، میزان تولید و ویسکوزیته صمغ زانتان در سویههای جهش یافته انتخابی مقایسه شدند.یافتهها: از بین کلنیهای تیمار شده جمعا 8 سویه جهش یافته شامل، دو سویه با تولید بالا به نامR3 و R8 و دوسویه با تولید کم تحت عنوان M2 و M6 برای ارزیابی فعالیت آنزیم بتاگالاکتوزیداز و مصرف قند انتخاب شدند. سویه R3 نسبت به سویه وحشی معادل 200 سانتی پواز و 2 گرم بر لیتر به ترتیب در ویسکوزیته و مقدار زانتان، افزایش نشان داد و جهش‌یافتهM6 قابلیت تولید زانتان را از دست داد.نتیجهگیری: از جدایه بومی زانتوموناس سیتری K37، طی جهشزایی سویه جدید R3 ایجاد شد که در محیط ارزان قیمت آب پنیر به عنوان یک سویه پرتولید زانتان میتواند کارا باشد. پرونده مقاله

سابقه و هدف: پروتئازها گروه مهمی از آنزیم‌های صنعتی هستند که امروزه به طور گسترده‌ای در صنایع مختلف مانند صنایع شوینده، چرم، دارویی و غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این مطالعه با هدف تثبیت سلول‌های باسیلوس لیکنی‌فرمیس در گویچه‌های آلژینات کلسیم ، بررسی اثر آن بر میزان تولید پروتئاز قلیایی و تأثیر عوامل مختلف بر پایداری گویچه‌های انجام شد. مواد و روش‌ها: در ابتدا سلول‌های زنده باسیلوس لیکنی‌فرمیس در داخل گویچه‌های آلژینات کلسیم تثبیت شدند. بیوکاتالیست‌های تثبیت شده به منظور تولید پروتئاز قلیایی مورد استفاده قرار گرفتند. میزان تولید پروتئاز قلیایی در دو حالت تخمیر توسط سلول‌های تثبیت شده و غوطه‌ور با یکدیگر مقایسه شدند. تاثیر میزان پرشدگی سلولی در گویچه‌ها بر میزان تولید آنزیم مورد مطالعه قرار گرفت. pH و دمای اپتیمم فعالیت آنزیمی نیز تعیین گردید. علاوه بر این تأثیر عواملی مانند pH، زمان عمل آوری بیدها و تیمار با گلوتارآلدئید بر پایداری گویچه‌ها نیز بررسی گردید. یافته‌ها: در این مطالعه میزان تولید و بهره‌وری پروتئاز قلیایی در سلول‌های تثبیت شده نسبت به حالت آزاد به ترتیب 74 و 54 درصد افزایش نشان داد. در مورد میزان پرشدگی گویچه‌ها نیز بهترین تولید در میزان پرشدگی 5 درصد به دست آمد. pH و دمای اپتیمم فعالیت آنزیمی به ترتیب 8 و 65 درجه سانتی‌گراد تعیین گردید. بیشترین پایداری گویچه‌ها توسط عمل آوری در pH 4/7 و زمان ماند یک ساعت در کلرور کلسیم مشاهده شد. تیمار گویچه‌ها با گلوتارآلدئید نه تنها تأثیری بر افزایش پایداری شان نداشت بلکه کاهش پایداری را به دنبال داشت. نتیجه گیری: استفاده از سلول‌های تثبیت شده باسیلوس لیکنی‌فرمیس در بیدهای آلژینات کلسیم می‌تواند موجب افزایش بهره‌وری تولید پروتئاز قلیایی نسبت به روش سلول‌های آزاد شود. از طرفی عدم نیاز به تهیه مکرر مایه تلقیح برای شروع هر تخمیر بسته می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌های تولید آنزیم نیز گردد. پرونده مقاله