پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جنسیت در پیش بینی تمایزیافتگی نوجوانان از تمایزیافتگی والدین انجام گرفت. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر تهران بود که از میان آنها 283 دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای_ تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به همراه هر دو والد خود، پرسشنامه فرم کوتاه تمایزیافتگی (دریک ،2011) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روشهای آماری ماتریس همبستگی و رگرسیون گام به گام توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد از میان مؤلفه های تمایزیافتگی والدین، واکنش هیجانی پدران می تواند 15 درصد از تمایزیافتگی پسران راتبیین کند و مؤلفه موضع من مادران 7 درصد از تغییرات تمایزیافتگی پسران را تبیین می کند و این در حالی است که تنها 7 درصد از واریانس تغییرات تمایزیافتگی دختران توسط مؤلفه همجوشی پدران و 5 درصداین تغییرات نیز توسط مؤلفه واکنش هیجانی مادران تبیین می شود(01/0>P). مؤلفه های دیگر تمایزیافتگی والدین در این پیش بینی نقشی نداشتند. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی در پیش بینی دلزدگی زناشویی دانشجویان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. نمونه آماری پژوهش 256 نفر زن متاهل بود که به روش تصادفی ساده با استفاده از جدول اعداد تصادفی انتخاب شد. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس دلزدگی زناشویی کایزر (1993)، پرسشنامه تمایزیافتگی خود بازبینی شده اسکورن (1998) شاخص ارزشمندی زندگی باتیستا و آلموند (1973) پرسشنامه بخشش رای (2001) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل ضریب همبستگی ساده نشان داد که بین تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی با دلزدگی زناشویی رابطه منفی معنی داری وجود دارد. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی در تبیین و پیش بینی واریانس دلزدگی زناشویی نقش دارد. پرونده مقاله

مقدمه و هدف: این پژوهش با هدف مقایسه الگوهای ارتباطی، سبک‌های ابراز هیجان و میزان صمیمیت در بین زنان خیانت دیده و عادی انجام شد
مواد و روش­ها: روش پژوهش توصیفی و از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان خیانت دیده و عادی شهر تهران در سال 1396 بودند. از بین زنان خیانت دیده 65 نفر و از زنان عادی نیز 65 نفر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. از پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ)، پرسشنامه ابرازگری هیجان (EEQ)، پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان (AEEQ) و مقیاس صمیمیت زناشویی (MIS) برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. داده‌ها توسط آزمون مانوا و نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شدند
یافته­ها: یافته‌ها نشان داد که بین زنان خیانت دیده و عادی در الگوهای ارتباطی، برخی از سبک‌های ابراز هیجان و صمیمیت تفاوت معناداری وجود دارد.
بحث و نتیجه­گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که زنان خیانت دیده در ازدواج خود عمدتاً از الگوهای ارتباطی ناکارآمدی استفاده می‌کنند، ابراز هیجان مثبت در بین آنان به‌درستی صورت نمی‌گیرد وصمیمیت در ازدواجشان ضعیف است. نتایج این پژوهش می‌تواند در آموزش‌های روانی و مشاوره‌های زناشویی مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله