هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر افزایش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی درس تعلیمات اجتماعی دانش‌آموزان پسر سال دوم دوره راهنمایی شهر بویین زهرا 91 ـ 90 است. از آن جایی که در این مقاله، تأثیر روش تدریس بدیعه پردازی در خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مورد بررسی قرار گرفته است، برای پاسخ به این سؤال نیاز به دو گروه آزمایش وگواه داریم. لذا از روش شبه تجربی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. نمونه این پژوهش شامل42 نفر دانش‌آموز پسر سال دوم راهنمایی (22نفرگروه آزمایش و20نفرگروه گواه) بود که از بین مدارس راهنمایی شهرستان بویین زهرا یک مدرسه انتخاب شدند. سپس 2 کلاس برای حجم نمونه انتخاب شد. که دانش‌آموزان آن به صورت تصادفی در 2کلاس گواه (20 نفر) و آزمایش (22 نفر) در ساعات تدریس تعلیمات اجتماعی جای داده شدند. از دو گروه پیش آزمون خلاقیت و پیشرفت تحصیلی اجرا گردید. گروه آزمایش به طور جداگانه 12 جلسه 45 دقیق‌ای روش تدریس بدیعه پردازی دریافت کردند و پس از طی این دوره آموزشی از دو گروه پس آزمون خلاقیت و پیشرفت تحصیلی گرفته شد. به منظور تجزیه تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) ودر بخش استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شد که نتایج آن به شرح زیر است. روش بدیعه پردازی باعث افزایش خلاقیت دانش‌آموزان شده است. روش بدیعه پردازی بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در درس تعلیمات اجتماعی تأثیر مثبت دارد. روش بدیعه پردازی باعث افزایش میزان مؤلفه‌های خلاقیت (سیالی، ابتکار، بسط و انعطاف پذیری) دانش‌آموزان شده است. پرونده مقاله

خودکارآمدی را باور یک فرد به توانایی در داشتن یک رفتار یا انجام یک کار خاص به صورت موفقیت‌آمیز می‌دانند. مطالعات بسیاری نشان داده‌اند باورهای خودکارآمدی بسیاری از کارکردهای شخصی را تحت تاثیر قرار می‌دهند و افرادی که خودکارآمدی بالاتری دارند، از سلامت روان بهتری برخوردار هستند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی هیپنوتراپی شناختی بر خودکارآمدی بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه کنترل 14 دانشجوی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران از طریق فراخوان و به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. مداخله در 8 جلسه به مدت 4 هفته (2جلسه ارزیابی و 6 جلسه درمان) روی گروه آزمایش صورت گرفت. گروه‌ها قبل و بعد از انجام مداخله، از نظر خودکارآمدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هیپنوتراپی شناختی تاثیر معناداری بر افزایش خودکارآمدی دانشجویان دارد (05/0P<). نتایج این پژوهش از تاثیر هیپنوتراپی شناختی در ارتقای سطح خودکارآمدی دانشجویان، حمایت می‌کند پرونده مقاله