Background & Aim:Nigella sativa L. (Black seeds) which is a member of the Ranunculaceae family, grows in Southwestern Asia, Europe, and Northern Africa. The use ofN. Sativaseeds and oil in traditional remedies goes back more than 2000 years, and the herb is described as ‘the Melanthion’ by hippocrates and dioscorides.Experimental: In the current literature review, key words including N. Sativa, thymoquinone, black seeds, toxicity, protection of hepatocellular were searched in scientific websites such as Science Direct, PubMed, Google Scholar etc. to compile the protective effects of N. Sativaagainst hepatocellular damage.Results: Many active components of N. Sativahave been identified, including thymoquinone, dithymoquinone, thymohydroquinone, nigellone, melanthin, nigilline, nigelamine, damascenone, p -cymene and pinene. N. Sativais a medicinal plant with antifungal, anti-viral, anti-bacterial, anti-parasite, anti-oxidant, analgesic, antipyretic, anti-tussive, and anti-inflammatory properties. Thymoquinone could prevent many disorders such as neurobehavioral kidney and liver disorders. N. Sativawas also found to be able to relieve the symptoms of patients with several diseases, such as hypertension, dyslipidemia, metabolic syndrome, diabetes and natural and chemical toxicities.Recommended applications/industries: According to literature,N. Sativatreatment will decrease the elevated lipid peroxidation, liver enzyme levels and increase antioxidant enzyme levels. N. Sativaadministration can also protect hepatic tissue from deleterious effects of toxic metals. پرونده مقاله

در این بررسی تاثیر داروی سالینومایسین و لازالوسید بر دفع اووسیست کوکسیدیا در شش گروه مختلف جوجه گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. گروه های 1 و 2 دریافت‌کننده لازالوسید و گروه های 3 و 4 دریافت کننده سالینومایسین بودند. گروه‌های 2 و 4 علاوه بر دریافت دارو، در سن 14روزگی سوسپانسیونی از 4 گونه شایع آیمریا دریافت نمودند. علاوه بر این، گروه 5 به عنوان کنترل منفی از دارو استفاده نکرده و مورد چالش نیز قرار نگرفت. گروه 6 به عنوان کنترل مثبت در سن 14 روزگی فقط مخلوط آیمریا را دریافت نمود. در 7، 14 و 21 روز پس از تلقیح، تعداد اووسیست مدفوع در هر شش گروه شمارش شد. علاوه بر آن، میزان مصرف خوراک، اضافه وزن و ضریب تبدیل غذایی در طول دوره پروش به طور تجمعی محاسبه و مقایسه شد. مقایسه میزان دفع اووسیت در گروه‌های دریافت کننده دارو و اووسیت نشان داد کمترین دفع اووسیت در گروه‌های دریافت کننده سالینومایسین و لازالوسید مشاهده می‌گردد که مصرف مداوم این داروها منجر به کاهش دفع اووسیست می‌گردد. بیشترین اضافه وزن، کمترین مصرف خوراک و کمترین ضریب غذایی مربوط به گرو ه های دریافت‌کننده سالینومایسین و لازالوسید می باشد. همچنین از نظر آماری اختلاف معنی‌داری بین دو داروی سالینومایسین و لازالوسید وجود ندارد. لذا می‌توان بیان کرد داروی سالینومایسین یا لازالوسید می‌توانند باعث کاهش دفع اووسیست و بهبود شاخص های رشد در جوجه‌های آلوده به گونه های آیمریای شایع در ایران شوند. پرونده مقاله