به منظور بهبود مدیریت بهره برداری آب، با استفاده از آزمونهای من-کندال و پتیت از طریق ارزیابی تبخیر و تعرق روزانه و ضریب گیاهی، روند تغییرات نیاز آبی، عملکرد، سطح زیرکشت و کارایی مصرف آب گوجهفرنگی (Solanum lycopersicum) در برخی از مناطق جنوبی، جنوب غربی و مرکزی کشور از چکیده کامل
به منظور بهبود مدیریت بهره برداری آب، با استفاده از آزمونهای من-کندال و پتیت از طریق ارزیابی تبخیر و تعرق روزانه و ضریب گیاهی، روند تغییرات نیاز آبی، عملکرد، سطح زیرکشت و کارایی مصرف آب گوجهفرنگی (Solanum lycopersicum) در برخی از مناطق جنوبی، جنوب غربی و مرکزی کشور از جمله بندرعباس، اهواز، دزفول، شهرکرد، فسا، شیراز، اصفهان، کرمان و یزد در یک دوره بلند مدت 23 ساله (1369 تا 1392) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین نیاز آبی گوجهفرنگی (1137 و 642 میلیمتر) به ترتیب در یزد و شهرکرد بهدست آمد. نیاز آبی گوجهفرنگی در فسا برخلاف دزفول و شیراز روندی افزایشی و معنیدار با شیب 6/5 میلیمتر به ازای هر سال داشت. همچنین، بیشترین کارایی مصرف آب (6/5 کیلوگرم در مترمکعب) و افزایش کارایی مصرف آب به ازای هر سال (07/0 کیلوگرم در مترمکعب) در فسا بهدست آمد. علاوه براین، کارایی مصرف آب به ازای هر 100 کیلوگرم محصول گوجهفرنگی در واحد سطح، 1/0 کیلوگرم در مترمکعب افزایش یافت. در حالی که بین کارایی مصرف آب و نیاز آبی رابطه منطقی مشاهده نشد. نوسانات زیاد عملکرد در یک بازه ثابت نیاز آبی، با رسم خط مرزی که نشاندهنده عملکرد پتانسیل در مقابل نیاز آبی است، مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع عدم مشاهده رابطه بین کارایی مصرف آب و نیاز آبی در دامنه 600 تا 1000 میلیمتر، احتمالاً به دلیل خلاء عملکرد ناشی از سو مدیریت در مزارع بود.
پرونده مقاله
به منظور بررسی تأثیر بازدارندگی عصارههای آبی و بقایای گیاهی اندامهای مختلف علفهای هرز تاجخروس، سلمهتره، خرفه، پنیرک و پنجهکلاغی مصری بر جوانهزنی و رشد گیاهچه پیاز مطالعات آزمایشگاهی و گلخانهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در گروه باغبانی چکیده کامل
به منظور بررسی تأثیر بازدارندگی عصارههای آبی و بقایای گیاهی اندامهای مختلف علفهای هرز تاجخروس، سلمهتره، خرفه، پنیرک و پنجهکلاغی مصری بر جوانهزنی و رشد گیاهچه پیاز مطالعات آزمایشگاهی و گلخانهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در گروه باغبانی دانشگاه هرمزگان انجامشد. فاکتورهای مورد مطالعه در پژوهش آزمایشگاهی شامل 5 علف هرز ذکر شده، 6 غلظت عصاره (0، 1، 2، 4، 8 و 10 میلیلیتر) 3 اندام برگ، ساقه و ریشه علف هرز و در پژوهش گلدانی شامل بقایای گیاهی پودر شده برگ، ساقه و ریشه علفهای هرز به میزان 0، 1، 2، 4، 8 و 16 گرم در گلدان بود. در نتایج آزمایشگاهی بیشترین خاصیت بازدارندگی در دو علفهرز تاجخروس وپنجهکلاغی مصری مشاهدهگردید. در اکثر صفات مورد مطالعه تفاوت معنیداری بین این دو علفهرز مشاهده نگردید ولی اثر بازدارندگی علف هرز تاج خروس بر صفات سرعت جوانهزنی، طول ریشهچه، وزن خشک ریشهچه و گیاهچه پیاز بیشتر از علف هرز پنجهکلاغی مصری بود. در اغلب موارد با افزایش غلظت عصاره اندامهای مختلف علفهرز، درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و ویژگیهای رویشی گیاهچه پیاز بطور معنیدار کاهش یافت. نتایج گلخانهای نشان داد که حضور بقایای علفهای هرز در خاک موجب کاهش رشد رویشی و میزان کلروفیل برگ گیاهچه پیاز گردید. دو علفهرز تاجخروس و پنجهکلاغی مصری بیشترین اثر بازدارندگی را بر تمام ویژگیهای رویشی گیاهچه پیاز در شرایط گلدانی داشتند. اما اثر آللوپاتی علفهرز تاجخروس بر درصد رویش گیاهچه و کلروفیل a بیشتر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که دو علف هرز تاجخروس و پنجهکلاغی مصری در مقایسه با علفهای هرز خرفه، سلمهتره و پنیرک تأثیر بازدارندگی بیشتری بر رشد و جوانهزنی پیاز داشتند، لذا توصیه میگردد قبل از کاشت پیاز نسبت به پاکسازی این دو علفهرز در مزارع پیاز استان هرمزگان اقدام جدی صورت گیرد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد