مقدمه و مسئله: کیفیت زندگی در محیط های سکونتی شهری و از جمله شهرهای ایران، با انواع مخاطراتی که باعث کاهش رضایت ساکنان می شوند، مواجه می باشد. این پژوهش با شناسایی عوامل ارتقاء کیفیت زندگی در محلات شهری سعی دارد مشخص کند که آیا می توان به میزان رضایتمندی سکونتی مطلوب دست یافت. همچنین پیشنهاد شده در محله گلشن به عنوان مورد پژوهی، برای دستیابی به کیفیت زندگی برتر، باید در زمینه های مسکن، حمل و نقل عمومی، فضاهای باز و سبز و... مداخلاتی صورت گرفته و راهکارهایی برای بهبود آن ها ارائه گردد. هدف و مدل: هدف کلی پژوهش حاضر سنجش و بومی سازی شاخص های کیفیت زندگی در محله گلشن و ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت زندگی بیان شده است. مدل رضایتمندی به عنوان پایه هایی برای ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در قالب چهار بعد کالبدی- فضایی، اجتماعی- اقتصادی، عملکردی- خدماتی و زیست محیطی طراحی شده است. روش بررسی: روش تحقیق تحلیلی توصیفی بوده و جهت ارزیابی نهایی و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss و روش های آماری نظیر میانگین، ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. شیوه جمع آوری اطلاعات میدانی از طریق برداشت عینی محقق و مصاحبه با مسئولین و پر کردن پرسشنامه می باشد. نتیجه گیری: ارزیابی ها و نتایج تحلیل نشان می دهد که رضایتمندی کلی ساکنان از محله گلشن در حد متوسط است. بیشترین رضایتمندی از معیارهای روابط همسایگی بالا در بین ساکنان، متراژ واحد مسکونی، حس تعلق خاطر به محله و... بیان شده است. همچنین براساس تحقیق مشخص شد که از بین ویژگی های فردی، متغیرهای جنسیت، شغل، تحصیلات و تعداد خانوار در برابر ابعاد جمعی اهمیت بیشتری بر روی رضایتمندی سکونتی تأثیرگذار هس پرونده مقاله

زمینه و هدف: توجّه به امنیّت اجتماعی در توسعۀ استان و شهرستان های مجموع، بسیار حائز اهمّیت است. آنچه در امنیّت اجتماعی مورد نظر کارشناسان و برنامه ریزان قرار گرفته است، در قالب شاخص های شهرستان و استان دسته بندی می شود. استان سیستان و بلوچستان در بحث امنیّت مورد توجّه کافی قرار نگرفته است، از این رو، امنیّت اجتماعی این استان در سطح مطلوبی نمی باشد. مسئله اصلی در استان سیستان و بلوچستان دستیابی به امنیّت پایدار در ابعاد مختلف است. در این زمینه، به پاسخگویی سؤال تحقیق تحت عنوان، “پهنه بندی استان سیستان و بلوچستان و وضعیّت این استان در حوزه امنیّت اجتماعی چگونه می باشد؟” پرداخته شده است. هدف کلان دستیابی به امنیّت پایدار در استان سیستان و بلوچستان، هدف خُرد سطح بندی شهرستان های استان سیستان و بلوچستان در زمینه امنیّت اجتماعی، است. روش بررسی: بر اساس ماهیت از روش توصیفیتحلیلی برای این تحقیق استفاده شده است. چارچوب نگارش بر پایۀ رابطۀ متقابل شاخص های امنیّت در بُعد اجتماعی، جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی (مصاحبه) و تهیۀ پرسشنامه صورت پذیرفته و برای تحلیل داده های این قسمت از روش تحلیل و تکنیک استفاده شده است. یافته ها: بیانگر آن است که شاخص‌های امنیّت اجتماعی به ترتیب در شهرستان‌های زاهدان، سراوان، ایرانشهر، چابهار، خاش تأثیرگذاری بیشتری در جهت ایجاد خطر و در نتیجه ناامنی در این مناطق نسبت به سایر شهرستان‌ها داشته است. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله در حوزه امنیّت اجتماعی شهرستان های فنوج، دلگان، قصرقند، مهرستان (زابلی) و زهک به ترتیب اولویت نسبت به دیگر شهرستان‌ها دارای امنیّت بیشتری می‌باشند و شهرستان زاهدان، سراوان و ایرانشهر به ترتیب کمترین امنیّت را در میان شهرستان های منطقه دارند. پرونده مقاله

فضا و استقرار فعالیت و سکونت در آن نیازمند سازمانی مستقل در کنار مراحل و فرایندهای اجرایی است. سازمانی که از آن به عنوان نقطه کلیدی در ایجاد تعادل و توازن در منطقه یاد می شود. سازمان فضایی در دو شکل موجود و پیشنهادی بیان می گردد که تا تشخیص و شناسایی درست و تحلیل مناسب وضع موجود نمی توان به الگوی پیشنهادی دقیق به شکل صحیح و منسجم رسید. از این رو مرحله شناخت در مراحل ابتدایی بسیار مهم و ضروری است. از طرفی مراحل اجرایی سازمان فضایی خود از فرایندی دشواری پیروی می کند. مسئله تحقیق پی بردن به مراحل پیچیده سازمان فضایی در کنار رسیدن به اهداف منطقه است. هدف تحقیق رسیدن به یک فرایند مشخص و نظام مند در سازمان فضایی که با روش تحقیق اسنادی و بررسی کتابخانه ای انجام شده است. نتیجه حاصل پس از بررسی و مطالعه کتوب و اسناد موجود این است که سازمان فضایی مناسب و کارا شامل مراحل تشخیص فضا، تشخیص اجزا، تحلیل اجزا به تفکیک عناصر در محیط و ویژگی های آنها و در نتیجه تصویر سازی و شکل بندی سازمان فضایی به شکل کلان می باشد که با انجام درست مراحل فوق به سمت تعادل منطقه ای گام بلندی برداشته می شود. پرونده مقاله