عشق، برجسته‌ترین عاطفة انسانی است و ادبیات بویژه ادبیات داستانی، مناسب‌ترین زمینه برای بازتاب و بیان آن است و از آنجا که عشق به عنوان یکی از ریشه‌دارترین عواطف انسانی در میان همة انسان‌ها ساز و کار مشترک و مشابهی دارد، داستان‌های عاشقانة ملت‌های مختلف نیز در عین برخورداری از ویژگی‌های فرهنگی خود، مشابهات و مشترکات آشکاری دارند و در نتیجه روال و ساختاری همانند. در این مقاله با بهره‌گیری از شیوه‌های ساختارشناسی و تطبیقی کوشیده‌ایم تا با بررسی داستان‌های عاشقانة ملت‌ها و فرهنگ‌های مختلف و تطبیق آن‌ها با یکدیگر ساختار کم و بیش همانند آن‌ها را باز نمائیم، در این بررسی برای پرهیز از تفصیل، بیشتر بر پنج داستان تریستان و ایزوت، رومئو و ژولیت، لیلی و مجنون، ورقه و گلشاه و هیر و رانجها تکیه کرده‌ایم. پرونده مقاله