دغدغه گسترش خشونت و بروز سیّالیت اجتماعی نیاز به آینده پژوهی در این خصوص را به یک نیاز اجتماعی تبدیل کرده است. انقلاب اسلامی این ظرفیت را در خود دارد که سطوح مطالعاتی مربوط به دگرگونی های اجتماعی را متحول سازد. در این انقلاب، برخلاف دیگر انقلاب ها و جنبش های اجتماعی، ابعاد مختلف خشونت در پایین ترین حد خود قرار داشت. در این پژوهش تلاش می گردد، ضمن بررسی علل هژمونیک شدن گفتمان انقلاب اسلامی و تبیین ظرفیت های معنایی موجود در آن، عوامل کاهنده و یا فزاینده خشونت را در رادیکالیستی ترین حرکت دهه های اخیر در ایران شناسایی نموده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و در این راستا، از روش تحلیل گفتمان برای برقراری ارتباط معنا دار میان متغیرهای مستقل و وابسته استفاده شده و تلاش گردیده است تا در چارچوب نظریه مهندسی فرهنگی حضرت آیت الله خامنه ای، ضمن شناخت عوامل موثر برکاهش یا افزایش خشونت، علل هژمونیک شدن گفتمان انقلاب اسلامی و تدوین برنامه ای منسجم در بستری امن برای انجام تغییرات اجتماعی ارائه گردد. یافته تحقیق در نتیجه گیری بدین شرح است که تمسک به فرهنگ بومی متاثر از الگوهای مذهبی و ملی می تواند ضمن فراهم نمودن بستر لازم برای انجام تغییرات و اصلاحات مورد نیاز در ساختارهای نظام سیاسی و اجتماعی، احتمال بروز خشونت را به حداقل کاهش دهد . پرونده مقاله

پس از جنگ 44 روزه سال 2020 و تصرف مناطقی از قراباغ توسط جمهوری آذربایجان با پشتیبانی مستقیم رژیم صهیونیستی و ترکیه، توازن قوا میان دو جمهوری ارمنستان و آذربایجان مختل گردیدو تهدید امنیتی مهمی را برای کشورهای پیرامونی به همراه داشته است.جمهوری آذربایجان به دنبال ایجاد راه ارتباطی با جمهوری خود مختار نخجوان از سرزمین ارمنستان در استان سیونیک می باشد،در صورت تحقق این خواسته ترکیه به صورت زمینی به قفقاز جنوبی راه می یابد و کشور های ترک زبان تا استان سین کیانگ چین ارتباط زمینی پیدا می کنند. مواجهه با بسط رادیکالیسم برخاسته از پان ترکیسم، تهدید امنیتی علیه مرز تاریخی ارمنستان و ایران، حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی و دریای خزر از مصادیق جدید تهدیدات علیه کشورهای پیرامونی ارمنستان می باشد . پرسش اصلی عبارت است از این که استان سیونیک ارمنستان چه جایگاهی در معادلات امنیتی کشورهای پیرامونی دارد؟ فرضیه تحقیق بر این پایه است که اهمیت ژئوپولیتیک و موقعیت استراتژیک استان سیونیک ارمنستان به خاطر ایجاد مانع جغرافیایی در اشاعه پان ترکیسم در منطقه و بسط ناتو به منطقه قفقاز جنوبی و دریای خزر می باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است.

پرونده مقاله

علیرغم شناخت روزافزون دیپلماسی ورزشی، درک جامع‌تری از تأثیر واقعی آن بر حل منازعه احساس می‌شود. این مطالعه به دنبال پرداختن به شکاف فعلی در ادبیات، با ارائه کاوشی ظریف در مورد نقش دیپلماسی ورزشی در چارچوب ورزش و حل منازعه است. سوال اصلی عبارتنداز: نقش دیپلماسی ورزشی در جهت حل منازعه برای بازیگران دولتی و غیردولتی چیست؟. فرضیه آن است که استقرار استراتژیک دیپلماسی ورزشی به عنوان یک ابزار موثر در ایجاد ارتباطات و تقویت گفتگو، در بستر حل منازعه بین طرف‌های درگیر عمل می‌کند. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بازیگران دولتی نیز به جهت تحقق اهداف سیاست خارجی خود، از دیپلماسی ورزشی استفاده نموده تا که منافع مستقیم یا غیر مستقیم خود را تامین نمایند. در واقع برای دولت‌ها، همیشه بعد از بقا و امنیت ورزش در رتبه دوم قرار می‌گیرد و بازیگران غیردولتی نیز که غالباً به‌عنوان میانجی و با هدف ایجاد و ترویج صلح تأسیس شده‌اند، از دیپلماسی ورزشی در جهت رفع اصطکاک و حل منازعه بین بازیگران دولتی و غیر دولتی، ایجاد ثبات و تقویت صلح و نهایتا تامین امنیت انسانی، استفاده می‌نمایند. روش پژوهش کیفی، مبتنی بر توصیف- تحلیل، بوده و گردآوری داده‌ها از طریق منابع کتابخانه‌ای و مجازی صورت گرفته است.

پرونده مقاله

خصوصی سازی به عنوان فرایندی اجرایی و مؤثر در رشد اقتصادی و افزایش کارایی در دوران حاضر مورد استقبال بسیاری از سیاستگذاران در کشورهای مختلف جهان قرار گرفته است، همچنین این فرایند توانسته در حوزه‌های اقتصادی رشد اقتصادی را نیز در مواردی به ارمغان آورد. پژوهش حاضر برنامه پنجم توسعه را از حیث وجود برخی سیاست‌هایی که خصوصی سازی را تشویق و یا تسهیل می‌نمایند با بهره گیری از روش تحلیل ثانویه بررسی نموده و اثرات نامطلوبی، همچون شکاف درآمدی و فقر را متأثر از روش‌های اجرایناقص و یا نا صحیح خصوصی سازی در این برنامه می‌داند. بر این اساس به دنبال اجرای سیاست‌های خصوصی سازی طی برنامه‌های پیشین و انتقال تبعات آن به این دوره و نیز طی دوره اجرای برنامه پنجم توسعه، شکاف در آمدی بین سالهای 1390 تا 1392 روندی افزایشی را طی کرده و نابرابری‌های جغرافیایی در توزیع امکانات به چشم می‌خورد. کاهش فقر نیز طی این دوره روند مطلوبی را طی نکرده و نتایج رضایت بخشی را نشان نمی‌دهد. ارزیابی اثرات و ریشه یابی آثار منفی خصوصی سازی که هدف اصلی پژوهش حاضر است می‌تواند در تدوین برنامه‌های آتی توسعه از بروز آسیب پیشگیری نماید پرونده مقاله

این پژوهش به بررسی سبک زندگی مطلوب کارگزاران سیاسی منطبق بر قرآن، سنت معصومین(ع) و عقل در راستای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت پرداخته است. سوال اصلی پژوهش این است که مولفه های مطلوب سبک زندگی کارگزاران سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت منطبق بر منطق دین مبین اسلام(عقل، قرآن، سنت) کدام اند؟ و با چه الگویی می توان به سبک زندگی مطلوب برای کارگزاران سیاسی دست یافت؟ در این نوشتار با استفاده از قرآن، سنت معصومین(ع) و عقل مؤلفه‌هاى مطلوب سبک زندگى اسلامى کارگزاران سیاسی استخراج شده است و ضمن این که الگویی در این زمینه ارائه شده است به بررسی وضعیت موجود سبک زندگی کارگزاران سیاسی پرداخته ایم. روش پژوهش با استفاده از روش مصاحبه حضوری و مراجعه به متخصصین امر و از سوی دیگر با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و استفاده از منابع قرآن، سنت معصومین(ع) و عقل مولفه ها استخراج شده است. در بخش کمی این پژوهش از آمار توصیفی استفاده شده است که دستاورد آن، شناسایی 12 مولفه و 60 شاخص در حوزه سبک زندگی کارگزاران سیاسی است که در صورت رعایت، در چهار عرصه الگوی اسلامی ایرانی- پیشرفت ظهور و بروز پیدا می کند. بنابراین برای پیشرفت در این چهار عرصه باید زمینه های آن فراهم شود یکی از این زمینه ها، اصلاح سبک زندگی کارگزاران سیاسی در جامعه براساس الگوهای اسلامی- ایرانی است. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر بررسی سبک زندگی کارگزاران سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت (سبک زندگی کارگزاران سیاسی استان فارس بین سالهای 1396-1392) است. سوال اصلی پژوهش این است که آیا سبک زندگی کارگزاران سیاسی استان فارس در بین سال‌های 1396-1392 با شاخص‌های سبک زندگی اسلامی- ایرانی مطابقت دارد؟ در راستای یافتن پاسخ به پرسش فوق الگویی طراحی گردید که مبانی سبک زندگی کارگزاران سیاسی را از قرآن، سنت معصومین (ع) و عقل گرفته شد. با توجه‌ به‌ این که هسته‌ى اصلى فرهنگ کشور ما را دین تـشکیل داده است، توجه‌ به‌ سبک زندگى بومى مستلزم توجه به ظرفیت‌هایی است که در این زمینه در بطن دین نهفته است. لذا با نگاهی بـه قرآن، سنت معصومین (ع) و عقل می‌توان مؤلفه‌هاى سبک زندگى اسلامى را یافت و آن را الگو قرار داد.به نـظر می‌رسد مؤثرترین و عملی‌ترین روش در تربیت فرد با تمام ابعاد دینی، اخلاقی، سیاسی آن‌ ارائه‌ الگو می‌باشد. روش پژوهش حاضر به دلیل اینکه موضوع سبک زندگی کارگزاران سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و مولفه‌های مربوط به آن غالبا کیفی است از روش مصاحبه حضوری و روش دلفی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که سبک زندگی کارگزاران سیاسی بر مبنای الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت است اما میزان آن از دیدگاه کارمندان، کارگزاران و ارباب رجوع با هم تفاوت دارد. هم‌چنین شاخص‌های سبک زندگی کارگزاران سیاسی شامل تقوا، عدالت، امانت داری، تواضع و فروتنی، توجه به کرامت انسان‌ها، صداقت و راستی، ساده زیستی و قناعت، قانون‌مداری، مسئولیت‌پذیری، مشورت و همفکری، تخصص و تعهد در سبک زندگی کارگزاران سیاسی برحسب نوع پاسخگویان (کارمند، کارگزار و ارباب رجوع) در سطح p پرونده مقاله

چکیده جوامع انسانی چندین نوع واحد سیاسی را تجربه کرده‌اند که در هر یک از آنها نوع، روش و ابزار مشارکت مردم متفاوت بوده است. امروزه ملت – دولت واحد سیاسی پذیرفته شده‌ای است که همه جوامع کمابیش، حتی به صورت ظاهری، به نحوی موازین و معیارهای آن را برای مشارکت سیاسی قبول دارند. اما در جامعه ایرانی که در طول تاریخ همواره حاکمیت ایلی و قبیله‌ای را تجربه کرده است نوع و شیوه مشارکت سیاسی در مرحله گذار قرار داشته و کنش‌گران آن هنوز نتوانسته‌اند از روحیه ایلیاتی به نظام حزبی گذر نمایند. این روحیه در استان‌های قبیله‌ای، همچون چهار محال و بختیاری، نمود ویژه‌ای دارد. مسأله این تحقیق تبیین رابطه روحیات قبیله‌ای با مشارکت سیاسی در استان چهار محال و بختیاری است. روش به کار رفته در این ترکیبی از دو روش کیفی و پیمایشی است. بنابراین، با تکیه بر روش گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی بر آن است تا ضمن بررسی مبانی نظری پیرامون انتخابات، نوع مشارکت سیاسی و نقش هویت‌های قومی/ طایفه‌ای در این روند، به مطالعه رفتار انتخاباتی مردم حوزه انتخابیه استان چهار ومحال وبختیاری در دوره های مختلف مجلس شورای اسلامی بپردازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین مشارکت سیاسی مردم این استان و روحیه قومی قبیله‌ای آنان رابطه وجود دارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد که مشارکت سیاسی آنان بر حسب قومیت و تحصیلات متفاوت نبوده است. پرونده مقاله