به فاصله‌ی کوتاهی پس از اکتشاف ژن‌ها وخصوصا حصول یافته‌ها و دستاوردهای جدید درعلم ژنتیک، آشکارشد که علاوه بر برخی صفات ظاهری وجسمانی، رفتار انسان نیز تحت‌تاثیر طبیعت ژنتیک درونی وی می‌باشد. از این‌رو، در‌میان گروهی از اندیشمندان و محققان علوم انسانی، علاقه و انگیزه‌ی جدیدی برای مطالعه، پژوهش و دفاع از مبانی ژنتیکی رفتار انسان و نیز ترکیب دانش‌های خود باعلم ژنتیک ایجاد شد. در این میان، نسل جدیدی از اندیشمندان و محققان علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، با هدف تبیین رفتارهای سیاسی بر مبنای طبیعت ژنتیک انسانی، آغازگر سلسله مطالعات و پژوهش‌هایی شدند که درنهایت به ظهور یک جریان علمی ودانش میان‌رشته‌ای جدیدی به نام ژنوپولیتیک منجر گردید. با این‌حال، تاکنون، هویت علمی و نیز دستاوردهای آنان، در پژوهش‌های داخلی، مورد واکاوی و بررسی دقیقی قرار نگرفته است. این پژوهش به روش جریان‌شناسی، درصدد پاسخ به این سئوال است که ژنوپولیتیک، ازچه منظومه وگفتمان، سابقه‌ی تاریخی، موسسان وچهره‌های علمی تاثیرگذار، دستاوردها و چالش‌هایی برخورداراست؟ یافته های این پژوهش، نشان می دهد ژنوپولیتیک دانشی ترکیبی، طبیعت گرا، تجربه‌گرا-خردگرا و اثبات‌گرای تعدیل یافته است که طی بیش‌ از چهاردهه از آغاز، باروش‌های رفتارگرا ازجمله مطالعه‌ی دوقلوها وفرزندخواندگی، درقالب یک دانش میان‌رشته‌ای منسجم، به تبیین رفتارسیاسی بر‌مبنای طبیعت ژنتیک پرداخته است. پرونده مقاله

اگرچه که استیلای طولانی مدت مکتب رئالیسم بر سپهر تئوریک روابط بین الملل و وجود همیشگی سایه شوم جنگ بر سر بشریت که منجر به وقوع جنگهای جهانی، جنگ سرد و درحال حاضر نیز جنگهای نیابتی و مسئله تروریسم شده و جایی برای رسیدگی عمیق به مسائل غیرسیاسی، غیرنظامی و غیرامنیتی در روابط بین الملل باقی نگذاشته است، لیکن این امر نافی نقش و اهمیت فرهنگ و بحرانهای فرهنگی در روابط بین الملل نیست و روابط بین الملل ناگزیر از مطالعه و واکاوی آنها است. این پژوهش با طرح این سئوال که بحرانهای فرهنگی روابط بین الملل در سال 2016 میلادی براساس مدل مکعب بحران چارلز هرمان چگونه واکاوی و تفسیر می‌شوند؟ به روش تحلیل کیفی محتوا و بر اساس مدل مذکور به بررسی و ارزیابی این فرضیه می‌پردازد که تخریب کلیسای ساعت، دیوار باستانی آشوری و بخشهایی از قلعه پالمیرا از نوع بحرانهای برنامه ای و قابل پیش بینی بوده که دارای تهدید شدید و زمان اثرگذاری بلندمدت است و منجر به پاکسازی فرهنگی و هویتی می‌گردد. همچنین نابودی موزه تاریخ طبیعی دهلی نو، معبد پوتینگال و کلیسای سنت آگوستینو و فروریختن برج روتباو از نوع بحرانهای نوظهور و غافلگیرانه بوده که دارای تهدید شدید و زمان اثرگذاری بلندمدت بوده و منجر به پاکسازی هویتی خواهد شد. از سوی دیگر نابردباری مذهبی در میانمار و بحرین از نوع بحرانهای انعکاسی و قابل پیش بینی بوده که دارای تهدید شدید و زمان اثرگذاری کوتاه مدت است و منجر به پاکسازی مذهبی می‌گردد و نهایتا پروژه یا پروسه جهانی شدن، بحران پناهجویان و تهاجم فرهنگی نیز از بحرانهای برنامه ای و قابل پیش بینی بوده که دارای تهدید شدید و زمان اثرگذاری بلندمدت می‌باشد و منجر به نابودی تنوع فرهنگی، نقض امنیت فرهنگی اروپا و پاکسازی هویتی می‌گردد. پرونده مقاله

مقدمه اعلامیه جهانی حقوق بشر، شناسایی حیثیت ذاتی کلیه اعضای بشری را به عنوان اساس آزادی، عدالت و صلح در جهان شناخته و بر باورداشتن به مقام و ارزش فرد انسانی توسط مردم ملل متحد و این که حقوق انسانی را باید با اجرای قانون حمایت کرد، تاکید شده است. اما وضع و اجرای قانون و اصولا بنیادی ترین جستار در دانش های انسانی و از جمله در حقوق، فرع بر شناخت انسان می‌باشد. حقوق فرهنگی بشر نیز از این قاعده مستثنی نیست. این پژوهش با طرح این سئوال که مبانی انسان شناختی حقوق فرهنگی بشر چیست؟ به روش تحلیل کیفی محتوا با نگرشی انسان شناسانه به ارزیابی این فرضیه می‌پردازد که حقوق فرهنگی بشر ریشه در طبیعت انسان و ساختمان بدن او دارد. یافته ها دلالت بر آن دارد که مطالعه و بررسی تعریف، پیدایش، ساختمان بدن و آناتومی و شیوه ی زیست انسان و رابطه ای که با فرهنگ دارد نشان دهنده ی این است که انسان موجودی است فرهنگی و حقوق فرهنگی خاستگاهی در طبیعت انسان داشته و برای حمایت و ارتقای حقوق فرهنگی بشر، باید بر تطابق این حقوق با منشاء انسان شناختی آن تاکید ورزید. پرونده مقاله