به منظور بررسی اثر دوره های مختلف تداخل علف های هرز بر شاخص سطح برگ، عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای ذرت دانه ای آزمایشی در سال زراعی 1386 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل دوره های تداخل علف های هرز در 5 سطح (تداخل تا مراحل 2-4 برگی، 4-6 برگی، 6-8 برگی، تداخل در تمام فصل علف هرز و شاهد عاری از علف هرز) و هیبریدهای ذرت در سه سطح (504، 604 و 704) بودند. نتایج نشان داد که صفات عملکرد بیولوژیک، شاخص سطح برگ و تعداد دانه در هر ردیف بلال تحت تأثیر تیمارهای تداخل علف های هرز و هیبریدهای ذرت قرار می گیرند. در حالی که عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت تأثیر هیبریدهای ذرت قرار گرفت، ولی از تیمارهای تداخل علف های هرز متأثر نشد. عملکرد بیولوژیک و شاخص سطح برگ در تیمارهای تداخل تمام فصل نسبت به شاهد عاری از علف هرز به ترتیب 25% و 48% کاهش نشان داد. در این مطالعه، هیبرید 504 با 5.8 تن در هکتار عملکرد دانه، 11.6 تن در هکتار عملکرد بیولوژیک و 49% شاخص برداشت نسبت به هیبریدهای 704 و 604 برتری نشان داد. پرونده مقاله

در راستای تحقق کشاورزی پایدار، آزمایش هایی به صورت کشت مخلوط سیب‌زمینی و لوبیا چیتی به روش جایگزینی و افزایشی در سال های زراعی 1385 و 1386 درایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید. آزمایش ها به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و3 تکرار انجام شدند. تیمارها شامل 8 نوع کشت مخلوط جایگزینی با نسبت های 1:2 و 1:3 سیب زمینی و لوبیا چیتی (سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و لوبیـا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع)، 4 کشت مخلوط افـزایشی سیب زمینی (با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع) و لوبیا چیتی (با تراکم های 5.3 و 10.6 بوته در متر مربع)، همراه با 2 کشت خالص سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و 2 کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع بودند. در مورد سیب زمینی، بالاترین عملکرد غده در بوته، عملکرد غده در واحد سطح (متر مربع)، اندازه غده، میانگین وزنی غده، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی مشاهده شد. در مورد صفات مربوط به لوبیا چیتی، بالاترین عملکرد دانه لوبیا چیتی در واحد سطح در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی و بیشترین عملکرد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط افزایشی مشاهده شد. در ارزیابی تیمارهای کشت مخلوط بالاترین مقدار نسبت برابری زمین (LER) در هر دو سال، به ترتیب 1.27 و1.25، به تیمار کشت مخلوط جایگزینی 1:2 (66 درصد سیب زمینی با تراکم 5.3 بوته در متر مربع + 34 درصد لوبیا چیتی با تراکم 55 بوته در متر مربع) تعلق داشت. در نتیجه، این ترکیب از نظر اقتصادی توصیه می شود. پرونده مقاله

تأثیر دوره تداخل علف های هرز بر صفات مورفولوژیک و عملکرد پیاز رقم قرمز آذرشهر، با انجام آزمایشی در سال زراعی 90-89 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز بررسی شد. در این آزمایش، ١٢ تیمار شامل شش دوره فقدان علف هرز که علف های هرز مزرعه برای محدوده های زمانی صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 روز پس از سبز شدن پیاز کنترل شدند و شش دوره آلوده به علف هرز که در محدوده زمانی صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 روز پس از سبز شدن اجازه رشد در مزرعه پیاز داده شد، بودند. تأثیر تداخل علف های هرز بر ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، قطر متوسط سوخ، بیوماس پیاز در بوته، عملکرد سوخ در بوته و عملکرد سوخ در واحد سطح معنی دار بود. کلیه صفات مورد بررسی پیاز با افزایش طول دوره آلودگی آن با علف‌های هرز کاهش یافتند. افزایش دوره آلودگی مزرعه با علف هرز بیش از 40 روز پس از سبز شدن، ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته و قطر پیاز را به طور معنی داری کاهش داد. افزایش دوره آلودگی به مدت 100 روز پس از سبز شدن، عملکرد پیاز در بوته و واحد سطح را به ترتیب تا 95 و 96% نسبت به تیمار کنترل علف هرز در کل دوره رشد، کاهش داد. همچنین، افزایش دوره فقدان علف های هرز تا 40 روز پس از سبز شدن، تاثیری بر عملکرد پیاز در بوته و واحد سطح نداشت. به طورکلی، نتایج نشـان داد که برای جلوگیری از کاهش عملکرد پیاز، کنترل علف های هرز از زمان سبز شدن تا 100 روز پس از سبز شدن ضروری بود و کنترل آنها پس از این دوره تاثیری بر عملکرد پیاز نداشت. پرونده مقاله

سبز شدن گیاهچه یکی از مهمترین رویدادهای فنولوژیکی است که موفقیت گیاهان زراعی یکساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، ارائه مدل سبز گیاهچه‌های لوبیا سبز و ذرت و تعیین بهترین مدل در ارتباط با عمق کاشت بود. برای این منظور، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سال 1394در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. آزمایش با چهار عمق کاشت 2، 4، 6 و 8 سانتی متر در 3 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که درصد سبز شدن در هر دو گیاه زراعی در عمق کاشت چهار سانتی متری دارای بیشترین مقدار بود ولی در سطوح پایین‌تر، سبز شدن هر دو گیاه دچار افت شدیدی شد. شاخص‌های سبز گیاهچه، 50% سبز شدن نهایی گیاهچه‌ها، میانگین زمان سبز و ضریب سرعت سبز نشان داد که سبز شدن گیاهچه‌های گیاه لوبیا سبز در مقایسه با گیاه ذرت بیشتر بود. برای هر دو گیاه افزایش در مرگ و میر قبل از سبز شدن با افزایش عمق کاشت در آزمایش مشاهده شد. به طوری که بالاترین مرگ و میر جوانه‌ها در عمق 8 سانتی‌متری اتفاق افتاد. هرچند، در منحنی‌های پروبیت برازش شده برای هر شکل، مقدار افزایش بین گیاهان مختلف متغیر بود. سرعت سبز شدن در بین گیاهان نیز متفاوت بود و بر اساس مقادیر معیار آماری، مدل پروبیت خطی به علت تعداد پارامتر کمتر مناسبترین مدل برای برازش را نشان دادند. بنابراین این مدل‌ها می‌تواند پایه مناسبی برای کاربرد عملی در مدیریت گیاهان زراعی باشد. پرونده مقاله

آزمایشات مزرعه‌ای برای مطالعه ویژگی‌های جوانه‌زنی و سبز شدن لوبیا سبز (Phaseolus vulgaris Var. Sunray) و ذرت (Zea mays L. Var. Amyla) با چهار عمق کشت و در سه نوع خاک با ویژگی‌های فیزیکی متفاوت انجام گردید. هدف از انجام این آزمایش مطالعه اثرات فیزیکی خاک بر اکولوژی بذر و پویایی سبز شدن بود. آزمایش‌های مزرعه‌ایی در سه منطقه اهر، تبریز و اردبیل به ترتیب در سال‌های 1389، 1393 و 1394 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بازدارندگی جوانه‌زنی در نتیجه عمق کشت نسبت مستقیم با مقدار رس و نسبت معکوس با مقدار شن خاک داشت. مقدار عمق بازدارنده 50 درصد سبز شدن (Di50%) در خاک رسی برای هر دو گونه لوبیا سبز و ذرت مشابه و برابر 3/5 سانتی‌متر بود. در صورتی که برای خاک سیلتی به ترتیب برای لوبیا سبز و ذرت 4/5 و 7/2 سانتی‌متر بود. معنی‌داری رگرسیون خطی بین مقدار رس خاک و Di50% نشان داد که این بخش از خاک دارای اثر مخالف با مطلوبیت یا بازدارندگی برای میانه عمق کشت بذر دارد، بنابراین با افزایش مقدار رس خاک، مقدار بازدارندگی افزایش یافت. داده‌ها نشان داد که میزان اکسیژن خاک موجود در محیط اطراف بذر نمی‌تواند عامل مهمی برای اختلاف جوانه‌زنی باشد و اثر آن معنی‌د‌ار نبود. با افزایش میانگین هندسی قطر ذرات خاک مقدار بازدارندگی نیز کاهش یافت. نتایج نشان داد که ویژگی‌های فیزیکی خاک دارای اثرات زیادی روی اکولوژی بذرهای مدفون شده در خاک و نتیجتاً جوانه‌زنی و سبز شدن گیاهچه‌ها دارد پرونده مقاله