ی. در این تحقیق به منظور ارزیابی سبز شدن بذر و بنیه گیاهچه سه جمعیت گونه آویشن به وسیله روش های پرایمینگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه، بانک ژن موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور الف شامل: سه جمعیت گونه آویشن (Thymus lancifolius) فاکتور ب شامل: تیمارهای اسموپرایمینگ( پلی اتیلن گلایکول6/0و 9/0مگاپاسگال)، هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام، ماتریکس پرایمینگ (ورمیکولیت1درصد )، هیدرو پرایمینگ ( آب مقطر)، شاهد (بدون پرایمینگ) بودند. پس از کشت بذرهای پرایم شده در سطح گلدان ها و رشد آنها در شرایط گلخانه، صفات رویشی شامل درصد و سرعت سبز شدن، طول ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه، شاخص بنیه، وزن تر و خشک، درصد وزن خشک و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج بین جمعیتها نشان داد که بیشترین درصد و سرعت سبز شدن به مقدار(63/66) در دو جمعیت مرکزی اراک و فارس مشاهده شد. صفات سبز شدن جمعیت اراک از دو جمعیت دیگر بیشتر بود. بیشترین درصد سبز شدن با اثر تیمار ورمیکولیت (82/55) بدست آمد. بیشترین سرعت سبز شدن با اثر تیمار اسید جیبرلیک 250 پی پی ام (75/5) بدست آمد. نتایج نشان داد که روش ماتریکس پرایمینگ(ورمیکولیت) و هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام موثرترین روشها بودند. بنابر‌این این‌ دو روش برای اهلی کردن و استقرار مناسب گیاهان دارویی توصیه می‌شوند. پرونده مقاله

گیاهان دارویی به عنوان محصولات مهم کشاورزی می توانند به دلیل نقش حیاتی آن‌ها در پیشبرد اهداف ملی برای تحقق سلامت و همچنین به‌عنوان گنجینه‌های ژنتیکی، بزرگترین ثروت ملی برای هر کشور محسوب شوند. کشور ایران با داشتن اقلیم‌های متفاوت دارای تنوع گیاهان دارویی زیادی می‌باشد. تشخیص وضعیت رشد گیاهان دارویی در شرایط تنش خشکی می‌تواند منجر به کشت گیاهان مقاوم در مناطق خشک یا کم‌آب شود. درپژوهش حاضر به مطالعه پاسخ‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی ده اکوتیپ از گیاه دارویی کلپوره (Teucrium polium L.) بومی جنوب‌ شرقی ایران در شرایط تنش خشکی خواهیم پرداخت. لذا به این منظور یک آزمایش گلخانه‌ای فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش تیمارهای رطوبتی 100، 70 و 40 درصد ظرفیت زراعی اعمال شد. نتایج حاصل از داده‌ها نشان داد صفات مورفولوژیکی مورد بررسی شامل طول ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی درسطح پنج درصد با افزایش تنش خشکی کاهش یافت. همچنین تنش خشکی موجب افزایش طول ریشه، محتوای پرولین و ترکیبات فنلی، کاهش محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل‌کل و محتوای پروتئین گردید. بالاترین مقاومت به تنش را اکوتیپ های مناطق سرچشمه و کوهپایه و کمترین مقاوت را گیاهان مناطق شهداد و عنبرآباد نشان دادند. نتایج حاصل از پژوهش مورد نظر حاکی از مقاومت نسبی این گیاه به تنش خشکی می‌باشد. لذا گیاه دارویی بسیار مناسبی برای کاشت در مناطق خشک و کم آب ایران می باشد. از بین اکوتیپ های بررسی شده گیاهان منطقه سرچشمه و کوهپایه به شرایط تنش خشکی 40 درصد پاسخ مطلوبتری دادند و با اطمینان بیشتری می توان کشت این اکوتیپ ها را در مناطق تحت تنش توصیه کرد. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر، بررسی برهمکنش تنش شوری و کروم بر برخی شاخص‌های بیوشیمیایی گیاه خرفه بود. این پژوهش درقالب طرح کاملا تصادفی گلخانه‌ای و با 3 تکرارانجام شد. 4 سطح شوری (0، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس ‌بر ‌متر) بااستفاده از کلرید‌سدیم هر 4 روز ازطریق آبیاری و سطوح تیمار کروم (0، 7، 14، 21 و 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم وزن خشک خاک) فراهم شد و قبل از کشت بذر در خاک، سطوح مختلف تیمار کروم با افزایش دی ‌کرومات ‌پتاسیم به خاک، تهیه شد. مقادیر کربوهیدرات‌های محلول و نامحلول در الکل، پروتئین‌ها، پرولین، مالون دآلدئید و پراکسیدهیدروژن پس از 60 روز از کشت گیاهان اندازه‌گیری و سنجش شدند. نتایج نشان داد با افزایش سطوح مختلف کروم و شوری مقادیر پرولین، پراکسید، مالون دآلدئید، کربوهیدرات محلول روند افزایشی داشت، اما کربوهیدرات‌های نامحلول و پروتئین‌ها روند کاهشی داشت. کمترین میزان کربوهیدرات‌های نامحلول و پروتئین‌ها و بیشترین میزان پرولین، پراکسید، مالون دآلدئید، کربوهیدرات محلول در الکل در تنش ترکیبی سطوح شوری 12 دسی‌زیمنس‌بر‌متر و کروم 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم مشاهده گردید. تنش ترکیبی شوری و کروم باعث کاهش بیشتری در کربوهیدرات‌های نامحلول و پروتئین‌ها خرفه گردید. پرونده مقاله

این بررسی به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر عملکرد و مواد موثره استویا تحت تنش خشکی انجام شد. آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات و در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقات شهرستان سرآبله واقع در استان ایلام در سال 1400-1399 اجرا شد. تنش خشکی در سه سطح 100 (شاهد)، 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی مزرعه و تیمار اسید سالیسیلیک در 2 سطح عدم مصرف و محلول پاشی (با غلظت 1 میلی مولار) بود. در این بررسی ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، عملکرد ماده خشک کل، قند قابل برداشت، پروتئین، پرولین، کلروفیل کل، استویوزید، گلیکوزید، ریبودیوزید و ترکیبات فنلی اندازه گیری شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بیشترین عملکرد ماده خشک کل در شاهد و مصرف اسید سالیسیلیک به مقدار 2/77 گرم در گیاه حاصل شد که نسبت به کمترین عملکرد ماده خشک کل یعنی تیمار 50 درصد ظرفیت زراعی و عدم مصرف اسید سالیسیلیک 34 درصد افزایش نشان داد. همچنین در تمام سطوح تنش خشکی مصرف اسید سالیسیلیک موجب افزایش عملکرد ماده خشک کل شد.. در تیمار عدم اعمال تنش خشکی کمترین قند در بوته و در تیمار با اسید سالیسیلیک، میزان گلیکوزید بیشتر از شاهد بود. به طور کلی تنش خشکی موجب کاهش مقدار قند و سایر صفات رشدی گیاه استویا شد و در این بین مصرف اسید سالیسیلیک علاوه بر آنکه به تنهایی موجب بهبود خصویات کمی و کیفی گیاه استویا شد، در سطوح مختلف تنش خشکی نیز موجب بهبود عملکرد این گیاه شد که این نتیجه بسیار حائز اهمیت است. پرونده مقاله

ی. در این تحقیق به منظور ارزیابی سبز شدن بذر و بنیه گیاهچه سه جمعیت گونه آویشن به وسیله روش های پرایمینگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه، بانک ژن موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور الف شامل: سه جمعیت گونه آویشن (Thymus lancifolius) فاکتور ب شامل: تیمارهای اسموپرایمینگ( پلی اتیلن گلایکول6/0و 9/0مگاپاسگال)، هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام، ماتریکس پرایمینگ (ورمیکولیت1درصد )، هیدرو پرایمینگ ( آب مقطر)، شاهد (بدون پرایمینگ) بودند. پس از کشت بذرهای پرایم شده در سطح گلدان ها و رشد آنها در شرایط گلخانه، صفات رویشی شامل درصد و سرعت سبز شدن، طول ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه، شاخص بنیه، وزن تر و خشک، درصد وزن خشک و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج بین جمعیتها نشان داد که بیشترین درصد و سرعت سبز شدن به مقدار(63/66) در دو جمعیت مرکزی اراک و فارس مشاهده شد. صفات سبز شدن جمعیت اراک از دو جمعیت دیگر بیشتر بود. بیشترین درصد سبز شدن با اثر تیمار ورمیکولیت (82/55) بدست آمد. بیشترین سرعت سبز شدن با اثر تیمار اسید جیبرلیک 250 پی پی ام (75/5) بدست آمد. نتایج نشان داد که روش ماتریکس پرایمینگ(ورمیکولیت) و هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام موثرترین روشها بودند. بنابر‌این این‌ دو روش برای اهلی کردن و استقرار مناسب گیاهان دارویی توصیه می‌شوند. پرونده مقاله

The aim of this research was to determine the germination ability of seeds and seedling vigor of three populations of Mountain thyme (Thymus kotschyanus) species using priming methods. A factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with three replications in Research Institute of Forest and Rangeland, Tehran, Iran in 2016. In this experiment, factor A was: three populations of T. kotschyanus as Tehran, Gazvin and Zanjan, and, factor B had 6 levels of priming as: osmopriming [polyethylene glycol (PEG) 0.6 and 0.9 MPa], hormonal priming [gibberellic acid (GA 250 and 500 ppm], matrix priming (perlite), Hydro priming (distilled water) and control (without priming). The primed seeds were sown on the surface of the pots and growing them in the greenhouse conditions, the emergence traits including the percentage and speed of emergence, root and shoot length, seedling length, seedling vigor index, seedling fresh and dry weight, root shoot length ratio and seedling dry matter (DM%) were measured. The results of variance analysis between populations showed that the Tehran population with average values of 64.98% sprouting and 4.98 seedlings sprout/per day, had the highest emergence appearance and speed of emergence, respectively. In comparison between treatments, the highest value of speed of emergence (5.40) obtained by using PEG 0.6 MPa. The highest stem and seedling’s length with values of 65.7 mm and 31.4mm were related to hormonal priming GA (250 and 500 ppm), respectively. The highest seedling fresh weight (39.44 g) was obtained by hydropriming. According to the results of this research, it was proved that the methods of osmopriming (PEG), hormonal priming (GA) were effective priming methods پرونده مقاله