این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و روش های مطالعه با پیشرفت تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد. روش: روش تحقیق حاضر توصیفی – پیمایشی و از نوع همسبتگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانشجویان کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی بود. که با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 110 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو(NEO)، پرسشنامه روش ها و مهارت های مطالعه و برای متغیر پیشرفت تحصیلی، از معدل کل دانشجویان استفاده شد. نتایج: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که پیشرفت تحصیلی با ویژگی شخصیتی روان رنجوری و روش مطالعه سطحی همبستگی منفی، و با برونگرایی، سازگاری، وظیفه شناسی و روش مطالعه عمقی همبستگی مثبت، و با ویژگی شخصیتی گشودکی عدم رابطه وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که روش مطالعه عمقی و سطحی و ویژگی های شخصیتی وظیفه شناسی، روان رنجوری و برون گرایی پیش بینی کننده های پیشرفت تحصیلی می باشند دانشجویانی که دارای تیپ شخصیتی برونگرایی، سازگاری و وظیفه شناسی می باشند و از روش مطالعه عمقی استفاده می کردند پیشرفت تحصیلی بیشتری داشتند. پرونده مقاله