با توجه به اهمیت نقش کیفیت زندگی کاری در رضایت شغلی کارکنان در سازمان ها هدف پژوهش حاضر عبارت از فراتحلیل تحقیقات انجام شده پیرامون رابطه میان کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی می باشد. این پژوهش با استفاده تکنیک فراتحلیل با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام تحقیقات مختلف، میزان اندازه اثر رابطه کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی را مشخص نموده است. بدین منظور 9 پژوهش که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بوده انتخاب و فراتحلیل برروی آنها انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش چک لیست فراتحلیل می باشد. پژوهش حاضر مبتنی بر 1940 شرکت کننده و 9 اندازه اثر می باشد. پژوهش حاضر با هدف ترکیب کمی نتایج پژوهش‌های انجام شده در حوزه ارتباط کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی سازمان‌ها در ایران و با استفاده از روش فراتحلیل و نرم افزار جامع فراتحلیل (CMA2) تعداد 9 مقاله را مورد بررسی قرار داده است. نتیجه فراتحلیل نشان داد که کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی رابطه ای بالاتر از حد متوسط دارد (با میانگین اندازه اثر 5757/0). همچنین از میان ابعاد کیفیت زندگی کاری: انسجام اجتماعی با اندازه اثر 507/0، توسعه قابلیت های انسانی با اندازه اثر 495/0، فضای کلی زندگی با اندازه اثر 484/0 دارای بیشترین اندازه اثر در رابطه با رضایت شغلی است. و دراین میان محیط کاری ایمن با اندازه اثر 337/0 دارای کمترین اندازه اثر در رابطه با رضایت شغلی است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد پژوهش کیفی، به طراحی الگویی برای کنترل کارکنان نامرئی در سازمان‌های دولتی پرداخته است. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبهء نیمه ساخت‌یافته و برای تحلیل داده‌ها از نظریه ء داده بنیاد استفاده شده است. جمعیت آماری پژوهش، مدیران دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی شهر ایلام بودند که به روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند. یافته‌ها نشان داد، کنترل کارکنان نامرئی تحت تأثیر شرایط علی، شرایط زمینه‌ای و شرایط مداخله‌گر قرار دارد. شرایط علی الگوی کنترلی شامل: سیستم ارزشیابی کارآمد، جو حمایتگری سازمان، نظام کنترل و نظارت کارآمد و ارتقای منصفانه کارکنان است. شرایط زمینه‌ای شامل: جبران خدمات مؤثر، توجه به ویژگی‌های شخصیتی افراد، رفتار حمایتی و اخلاق‌محورانه مدیران می‌باشد. عوامل مداخله‌گر شامل: قانون محوری، کاهش قدرت‌های پنهان، داشتن برنامه‌های کنترلی شفاف و مشخص است. توانمندسازی مدیران، توسعه منابع انسانی، ارتقای صمیمیت سازمانی، هماهنگی شغل با توانایی کارکنان، نظام استخدامی مناسب راهبردهای الگوی کنترلی هستند و درنهایت کنترل کارکنان نامرئی موجب کارآمدی سازمانی، رضایت ارباب‌رجوع، افزایش پاسخگویی سازمان، افزایش مشارکت و تعهد کارکنان می‌شود. پرونده مقاله