این پژوهش به واکاوی تجربه‌ی زیسته و شناخت ادراک عاملان بازار مسکن از واسطه‌گری بنگاه‎داران در این بازار می‌پردازد. پژوهش حاضر از نظر هدف پژوهش اکتشافی، از لحاظ فرایند اجرای پژوهش کیفی و از نظر نتایج پژوهش، کاربردی و از جهت معیار زمان، مطالعه‌ای مقطعی (1396-1395) است. از تحلیل نظام‌مند مصاحبه‌ی عمیق با 19 نفر از فعالان حوزه‌ی بازار مسکن در مشهد به روش نظریه‌ی زمینه‌ای با رویکرد اشتراوس و کوربین، ابتدا 167 مقوله‌ی فرعی، پس از چند مرحله کدگذاری، 19 مقوله‌ی محوری و درنهایت براساس کدگذاری گزینشی پدیده‌ی مرکزی مشاور املاک به مثابه‌ی واسطه‌ی اقناع‎گر به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد پدیده‌ی مرکزی شناسایی شده تحت تأثیر مجموعه‎ای از شرایط زمینه‌ای شامل تخصص‌زدایی از حرفه‌ی بنگاه‎داری و رونق‎یابی واسطه‎گری‎ها در حیات کلان شهری، شرایط مداخله‎ای متشکل از فقدان نظارت کافی توسط متولیان، تجربه ی زیسته‌ی بنگاه‎دار و فقدان شفافیت در اطلاعات بازار مسکن و شرایط علّی شامل فقدان سرمایه در نزد بنگاه‎دار، وابستگی اطلاعاتی کنشگران بازار مسکن به بنگاه‎دار، جایگاه تثبیت شده قانونی و دلال مسلکی بوده ‎است. بر پایه‌ی بخش دیگری از نتایج، عاملان اجتماعی مورد نظر (بنگاه‎داران)، راهبردهایی همچون اشباع اطلاعاتی، انتقال نقش، جانبداری منفعت طلبانه، پنهان کاری هدفمند و به‌کارگیری روش‎های خلاقانه اخذ می‌کنند که منجر به پیامدهایی شامل بازاندیشی معطوف به منفعت و تأثیرگذاری اغواگرایانه بر بازار مسکن می‎شود. پرونده مقاله