به منظور ارزیابی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ارقام کلزا در شرایط قطع آبیاری‌ و تاخیرتاریخ‌ کاشت،‌آزمایشی در دو سال زراعی به صورت اسپیلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه کرج اجرا گردید. در این پژوهش آبیاری به عنوان عامل اصلی در دوسطح شامل آبیاری معمول(80 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A ) و قطع آبیاری از مرحله خورجین دهی و تاریخ کاشت در دو سطح شامل پنجم مهرماه و پنجم آبان ماه و چهار رقم کلزا زمستانه شامل تاسیلو ( Tassilo)، الویس (Elvise)، نپتون (Neptune) و اوکاپی (kapiO) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. براساس نتایج بدست آمده، بیشترین میزان کلروفیل در هر دو تاریخ کاشت (پنجم مهرماه و پنجم آبان ماه) به ترتیب با مقادیر 1/59 و 1/88 میلی گرم برگرم وزن تر برگ و تحت شرایط آبیاری معمول به رقم الویس اختصاص یافت. قطع آبیاری موجب کاهش محتوای نسبی آب برگ و افزایش میزان پرولین برگ، محتوی پروتئین محلول‌ و میزان کربوهیدرات محلول شد. ارقام الویس و نپتون در شرایط آبیاری معمول به ترتیب با 3346 و 3220 کیلوگرم در هکتار و در شرایط قطع آبیاری به ترتیب با میانگین 3211 و 3081 کیلو گرم در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را داشتند. بر اساس شاخص تحمل به تنش (STI) رقم الویس به عنوان متحمل ترین رقم در شرایط تنش کم آبی در مرحله خورجین دهی به بعد شناخته شد . پرونده مقاله

تنش خشکی یک نگرانی عمده زیست محیطی در سراسر جهان است که رشد محصول را در مقیاس وسیع محدود می‌کند و کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی اسید آمینه برای غلبه بر این موضوع به‌منظور بهبود تولید محصول حائز اهمیت است. بدین منظور پژوهشی دو ساله (97-1395)، به‌صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان کنگاور استان کرمانشاه بر روی مریم گلی (Salvia officinalis L.) اجرا شد. تیمارهای این آزمایش عبارتند از: آبیاری در دو سطح (۵۰۰ و ۱۰۰) درصد ظرفیت زراعی (F.C.) که در کرت‌های اصلی قرار گرفت. عامل فرعی شامل کود زیستی با سه سطح (شاهد، میکوریزا و کود گاوی) در کرت های فرعی بود و عامل فرعی فرعی شامل محلول پاشی اِل- فنیل‌آلانین در چهار سطح ]بدون محلول پاشی (شاهد منفی)، محلول پاشی با آب مقطر (شاهد مثبت)، محلول پاشی با غلظت های 25 درصد و50 درصد اِل- فنیل آلانین [بود. نتایج این پژوهش بیانگر آن است آبیاری 100 درصد ظرفیت زراعی به همراه کاربرد کودهای زیستی (کود گاوی و میکوریزا) و محلول پاشی اِل- فنیل‌آلانین با غلظت50 درصد موجب افزایش صفات مورد مطالعه در این پژوهش شد. بیشترین مقدار و عملکرد اسانس، مربوط به اثرات متقابل تیمارهای آبیاری 100% ظرفیت زراعی+ کود گاوی+ 50 درصد اِل- فنیل آلانین به‌ترتیب با مقادیر (3/5 درصد) و (24/41 کیلوگرم در هکتار) و همچنین برهمکنش تیمارهای آبیاری 100% ظرفیت زراعی+ میکوریزا+ 50 درصد اِل- فنیل آلانین به‌ترتیب با مقادیر (3/6 درصد) و (23/65 کیلوگرم در هکتار) بود. پرونده مقاله

همواره ساقه روی یکی از محدودیت های کشت پاییزه چغندرقند به شمار می رود. در این راستا آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بر روی رقم نیمه مقاوم شریف در ایستگاه تحقیقاتی مغان در دو سال زراعی 1395-1393 انجام شد. فاکتور اول آزمایش (A) تاریخ کاشت و با سه سطح شامل a1(کاشت 18 مهر)، a2(کاشت سوم آبان )و a3( کاشت 25 آبان) و فاکتور دوم آزمایش(B) محلول پاشی پاکلوبوترازول با دو سطح b1(محلول پاشی 300 میلی گرم در لیتر) وb2(عدم محلول پاشی) بود. نتایج تجریه واریانس مرکب داده ها نشان داد که اثر تاریخ کاشت برای صفات درصدِ قند قابل استحصال، سدیم ریشه، ضریب استحصال و قند ملاس در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد و همچنین اثر متقابل تاریخ کاشت و پاکلوبوترازول نیز جهت کنترل ساقه روی در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تاریخ کاشت اول بیشترین میزان ساقه روی و عملکرد ریشه را به ترتیب با 88/20 درصد و 52/51 تن درهکتار از خود نشان داد، و تاریخ کاشت دوم نیز عملکرد ریشۀ 8/50 تن در هکتار داشت که در گروه آماری مشابه تاریخ کاشت اول قرار داشت. ولی ساقه روی آن 29/5 درصد بود. اثر متقابل تاریخ کاشت دوم و مصرف پاکلوبوترازول نیز با 44/57 تن درهکتار و 23/4 درصد، به ترتیب بیشترین عملکرد ریشه و کمترین ساقه روی را داشت. پرونده مقاله

پرونده مقاله

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر کلروکولین کلراید (CCC) و زمان محلول‎پاشی آن بر صفات فیزیولوژیک و فعالیت برخی آنزیم‎های آنتی اکسیدانت در گیاه ذرت رقم 704 تحت شرایط تنش خشکی بوده است. این پژوهش در سال 1385 به صورت آزمایش کرت‎های دو بار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج (ماهدشت) انجام گرفت. تیمارهای آبیاری نرمال و تنش (قطع آبیاری پس از گرده‎افشانی) به کرت‎های اصلی و تیمار محلول‎پاشی با دو غلظت (CCC) صفر و 5/1 لیتر در هکتار به کرت‎های فرعی و زمان محلول‎پاشی در دو مرحله 6 برگی و 15 روز بعد از آن، به کرت‎های فرعی فرعی تعلق گرفت. نتایج نشان داد که تاثیر تنش خشکی بر پایداری غشای سیتوپلاسمی، فعالیت‎های آنزیم گلوتاتیون پر اکسیداز و آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در سطح احتمال 1% و هم‎چنین بر عملکرد دانه و فعالیت آنزیم کاتالاز در سطح احتمال 5% معنی‎دار بود. مصرف CCC با غلظت 5/1 لیتر در هکتار بر عملکرد و محتوای رطوبت نسبی در سطح احتمال 5% و بر فعالیت آنزیم‎های آنتی اکسیدانت در سطح 1% معنی‎دار بود. میزان محتوای رطوبت نسبی برگ برای تیمار CCC (5/65%) نسبت به شاهد (6/60%)، تفاوت معنی‎داری را نشان داد. عملکرد دانه (7/10 تن در هکتار) در تیمار CCC نسبت به شاهد (1/9 تن در هکتار) اختلاف معنی‎داری داشت. هم چنین میزان فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز در تیمار CCC (5/1740 میلی‎گرم در پیکومول) نسبت به تیمار شاهد (1/888 میلی‎گرم در پیکومول) تفاوت معنی‎داری داشت. پرونده مقاله

به منظور ارزیابی شاخص‌های تحمل به شوری17 رقم تجاری و34 لاین بومی گندم نان برابر شوری حاصل از کلرید سدیم، آزمایشی در سال زراعی 1391 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در دو تکرار و در سطوح شوری صفر، 8 و 16 دسی‌زیمنس بر متر، در سطح گلخانه انجام گردید. در این بررسی، وزن خشک کل گیاهچه اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپ ها، از شاخص های حساسیت به تنش، شاخص تحمل، شاخص تحمل به تنش، شاخص میانگین هندسی و شاخص میانگین تولیداستفاده شد. در این بررسی با توجه به شاخص‌هایبهره‌وری متوسط یا میانگین تولید، شاخص میانگین هندسی و شاخص تحمل به تنش ژنوتیپ‌های 4452 فراهان، 4468 ساروق، 4678 ترفان، پارسی، 2745 رضائیه و نیشابور به عنوان ژنوتیپ‌هایی که در هر دو شرایط شاهد و تنش شوری دارای زیست توده بالایی می‌باشند، شناسایی شدند، به همین جهت می‌توان از این ژنوتیپ‌ها هم در مناطق شور و هم در مناطق غیرشور و یا حتی در مناطقی که شور یا غیرشور بودن آن‌ها مشخص نیست، استفاده کرد، زیرا در هر دو شرایط تنش و نرمال، عملکرد بیولوژیک بالایی دارند. از طرف دیگر مشاهده شد که ژنوتیپ‌های روشن، MV–17، 22762، زارع، 22919، 2664 آذربایجان و 1856 مهاباد دارای کمترین میزان شاخص تحمل به تنشو شاخص حساسیت به تنشمی‌باشد و از این ژنوتیپ‌ها معمولاً در شرایط تنش شوری استفاده می‌شود، زیرا دارای عملکرد بیولوژیکبالایی در شرایط تنش هستند. پرونده مقاله

در این پژوهش، اثر پاکلوبوترازول و دور آبیاری بر غلظت برخی از عناصر غذایی ماکرو در دو پایه نارنج و سیتروملو به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان تنکابن، ارزیابی شد. فاکتورها شامل پاکلوبوترازول در سه سطح (0، 25/0 و 75/0 گرم به ازای هر نهال) ، دور آبیاری در 3 سطح (3 روز، 6 روز و 9 روز یک بار) و پایه در دوسطح (نارنج و سیتروملو) بود. نتایج نشان داد که غلظت عناصر غذایی تحت تاثیر پایه، دور آبیاری و پاکلوبوترازول قرار دارد. غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم، کلسیم و منیزیم در پایه سیتروملو در تمام شرایط آزمایش به طور معنی داری بیشتر از پایه نارنج بود. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش فواصل آبیاری از 3 روز تا 9 روز در هر دو پایه سیتروملو و نارنج غلظت نیتروژن، کلسیم کاهش یافت اما غلظت فسفر در پایه نارنج با افزایش فواصل آبیاری کاهش ولی در پایه سیتروملو افزایش یافت. کاربرد پاکلوبوترازول به طور معنی داری در هر دو پایه بررسی شده باعث افزایش میزان جذب عناصر غذایی شد و غلظت 25/0 گرم در لیتر پاکلوبوترازول در جذب مواد غذایی از غلظت 75/0 گرم در لیتر آن کاراتر بود. پرونده مقاله