پژوهش حاضر در راستای ارزیابی مشخصات روان‌سنجی آزمون بالینی چندمحوری میلون – 3 بود. روش این پژوهش از نوع زمینه‌یابی می‌باشد. آزمودنی‌های پژوهش 510 نفر (160 نفر بالینی و 350 نفر غیربالینی) بودند که آزمودنی‌های بالینی به روش نمونه‌گیری هدفمند و آزمودنی‌های غیربالینی از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از آزمون بالینی چندمحوری میلون – 3 (MCMI-III)، پرسشنامه شخصیت (SCID-II) و ویژگی‌های دموگرافیک استفاده شد. برای تعیین پایایی، از دو روش آلفای کرونباخ و کودر – ریچاردسون (KR-20) و برای محاسبه روایی، از روش‌های روایی ملاک هم‌زمان و روایی تشخیصی به‌کار گرفته شد. در تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی، کای دو (X2) و ضریب کاپا مورد استفاده قرار گرفت.آنالیز آماری داده‌ها نشان داد که پایایی MCMI-III به روش آلفای کرونباخ (0/94 – 0/55) و پایایی به روش کودر – ریچاردسون،0/94 می‌باشد. روایی هم‌زمان MCMI-III با پرسشنامه شخصیت (SCID-II) (0/49 – 0/13) به‌دست آمد. میزان توافق MCMI-III با پرسشنامه شخصیت (SCID-II) در تشخیص اختلالات شخصیت، به ترتیب بیشترین و کمترین میزان توافق در گروه بالینی مربوط به اختلال شخصیت مرزی با 0/66 و اختلال شخصیت وابسته با0/004 می‌باشد؛ همچنین به ترتیب بیشترین و کمترین میزان توافق در گروه غیربالینی مربوط به اختلال شخصیت اجتنابی با 0/46 و اختلال شخصیت وابسته با 0/006 برآورد شد. نتایج به‌دست آمده از خصیصه‌های عامل برای مقیاس‌های شخصیت MCMI-III، شامل توان پیش‌بینی مثبت (PPP) در دامنه0/95 تا 0/15 توان پیش‌بینی منفی (NPP) از0/94 تا0/35 و همچنین توان تشخیص کل در دامنه0/99 تا0/41 قرار گرفت.با عنایت به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان اذعان داشت که MCMI-III از منظر مشخصات روان‌سنجی، به‌طورکلی می‌تواند ابزاری معتبر و پایا در ارزیابی و کارایی تشخیصی اختلالات شخصیت به‌حساب آید. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش، تبیین شاخص‌های روان سنجی فرم فارسی مقیاس تکانشگری بارت (11BIS-) بوده است. این مقیاس روی یک گروه 259 نفری دانشجویان دانشگاه شیراز (174مرد، 85 زن) که به شیوه نمونه در دسترس انتخاب شده بود، اجرا گردید. به منظور بررسی ساختار عاملی این مقیاس از روش تحلیل عامل اکتشافی به با روش مؤلفه های اصلی چرخش واریماکس استفاده شد. نتایج این تحلیل حاکی از وجود سه عامل با نام های تکانشگری عدم برنامه ریزی، تکانشگری حرکتی و تکانشگری شناختی بود. روایی همگرای این پرسشنامه با محاسبه ضریب همبستگی زیرمقیاس های این پرسشنامه با یکدیگر تأیید شد (05/0P<). اعتبار کل پرسشنامه تکانشگری از دو روش آلفای کرونباخ و بازآزمایی مورد تحلیل قرار گرفت که به ترتیب 81/0 و 77/0 به دست آمد. در مجموع نتایج این پژوهش حمایت تجربی کافی برای استفاده از این مقیاس در موقعیت های پژوهشی و بالینی در ایران را فراهم می کند.   پرونده مقاله