تحقیق و توسعه به عنوان یک عامل اصلی در رشد صنایع و سرمایه گذاری های آتی محسوب می شود که می تواند بقائ سازمان ها را در دنیای پیچیده رقابت رقم بزند. شناخت توانمندی های مراکز تحقیق و توسعه و ارزیابی های دقیق در جهت تحقق اهداف استراتژیک در شرکت های خودرو سازی از اهم مسایل است. صنعت خودرو به عنوان یک صنعت مولد و تاثیر گذار در ابعاد مختلف جامعه در تمام دنیا جای خود را بیش از پیش باز کرده و و با سرمایه گذاری های بلند مدت گسترش یافته است. در این مقاله ، سعی شده است بر اساس نظر خبرگان و مطالعات پیشین، ابتدا عوامل توانمندی واحد های تحقیق و توسعه مشخص گردد و سپس تاثیر این عوامل به عنوان معیار های ارزیابی به روش مقایسه‌های زوجی [i]((FDEMATEL بررسی شده است. سپس اهمیت آن ها بر کانال ها ی انتقال تکنولوژی که نقش بسزایی در سرمایه گذاری دارند ، توسط 20 نفر از خبرگان شرکت های ایران خودرو و سایپا در یک ماتریس مورد بررسی قرار گرفته است که علاوه بر تعیین اولویت های توانمندی بیان کننده چالش های موجود نیز در این مراکز می باشد پرونده مقاله

در سال های اخیر در جامعه سیستم داینامیک توجه به رویکردهای سیستم داینامیک کیفی افزایش یافته است. یکی از روش های استخراج مدل های سیستم داینامیک که در رویکردهای کیفی نیز استفاده فراوانی از آن شده است روش مدلسازی گروهی است که در آن مشتریان و صاحب نظران در فرایند مدلسازی مشارکت داده شده و مبتنی بر مدل های ذهنی افراد مشارکت کننده به استخراج متغیرها و ساختارهای کلیدی و نهفته در سیستم می پردازند. در این میان بررسی و مقایسه مدل های حاصل از جلسات گروهی با مدل های مرجع حاصل از ادبیات موضوع می تواند روشی برای تست و ارزیابی مدل گروهی باشد و بینش های جدیدی را ایجاد کند. در این مقاله به ارزیابی و مقایسه مدل های استخراج شده از جلسات مدلسازی گروهی پروژه "طراحی پارک فناوری هوایی" با مدل مرجع حاصل از مطالعات ادبیات موضوع؛ با استفاده از رویکرد نسبت فاصله در سه سطح عناصر، سطح حلقه های علت و معلولی و سطح مدل کامل به منظور اعتبار سنجی مدل حاصل از مدلسازی گروهی می‌پردازیم. همانطور که از نتایج حاصل از رویکرد نسبت فاصله مشخص شد مقدار 84/6 MDR= بود که بیانگر این است که مدل حاصل از مدلسازی گروهی با مدل مرجع مطابق و همانند بودند. مقادیر EDR و LDR نیز بیانگر تشابه مدل در سطح عناصر و حلقه ها بودند. در نتیجه می توان گفت مدل حاصل از مدلسازی گروهی دارای اعتبار و با مطالعات ادبیات موضوع و مدل حاصل از آن تطابق دارد. پرونده مقاله

این پژوهش به بررسی نقش واسطه های نوآوری باز در تسهیل برقراری ارتباط بین شرکت های صنعتی (متقاضیان فناوری) و شرکت های فناوری محور (ارائه‌دهندگان فناوری) می پردازد. همواره تبادلات فناورانه و رفع نیازهای صنعت با چالش های بسیاری مواجه است. در این میان، وجود نهادی به منظور تسهیل فرآیند تبادل فناوری در جهت افزایش تعاملات از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود. با این حال، آن گونه که تجارب گذشته نشان می‌‌‌دهد، در کشور ما نهادهای واسطه، عملکرد مناسبی نداشته و تبادلات فناورانه، از شرایطی مطلوبی برخوردار نیست. بدین منظور ارائه الگویی برای راه اندازی چنین نهادی، هدف این پژوهش است. روش استفاده شده در این پژوهش به‌صورت کمی است. در ابتدا کارکردهای نهاد واسطه استخراج شده و سپس با استفاده از تکنیک‎ دلفی فازی کارکرد مناسب برای یک نهاد واسطه در کشور شناسایی و تقسیم بندی شده است. در ادامه اقدام به بررسی اثرگذاری و اثرپذیری و تعیین ارتباطات میان عوامل با استفاده از تکنیک دیمتل فازی کرده و با تکنیک تحلیل شبکه فازی وزن‌دهی و اولویت‌بندی کارکردهامورد بررسی قرار گرفته است. پرونده مقاله