زمینه و هدف: استفاده از پساب تصفیه شده می‌تواند وسیله‌ای برای جبران کمبود آب و کنترل و کاهش برداشت از چاه‌های عمیق و نیمه‌عمیق باشد. هدف این مطالعه، تعیین اثر آبیاری با پساب تصفیه‌خانه فاضلاب دلیجان و آب چاه به مدت 5 سال روی ترسیب کربن خاک و رشد 7 گونه درختی پهن برگ می‌باشد.روش بررسی: در تحقیق حاضر، پس از آماده سازی زمین، نهال‌ها به‌صورت گروهی در سه تکرار با فواصل 3×3 متر در اسفند 1390 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی کشت شدند. برای بررسی تأثیر نوع آبیاری روی ترسیب کربن آلی خاک، در سال پنجم با حفر پنج پروفیل به عمق 90 سانتی‌متر در زیر تاج درختان از سه عمق نمونه‌برداری خاک انجام شد. در ارزیابی رشد گونه‌های درختی پهن‌برگ در پایان سال پنجم، مشخصه‌های ارتفاع، قطر یقه، قطر تاج پوشش، مساحت تاج پوشش، درصد زنده‌مانی و درصد شادابی مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند.یافته‌ها: نتایج بررسی میزان ترسیب کربن آلی خاک در عمق‌های مختلف خاک نشان داد که آبیاری با پساب فاضلاب سبب افزایش بیشتر کربن آلی خاک شده که بیشترین میزان آن در عمق 90-60 سانتی‌متری خاک می‌باشد. در بین گونه‌های کاشته‌شده با توجه به مشخصه‌های مورد اندازه‌گیری، در آبیاری با آب چاه، گونه‌ Ailanthus altissima از بیشترین میزان ارتفاع وMelia azedarach از بیشترین میزان قطر یقه، قطر تاج پوشش، مساحت تاج پوشش و درصد شادابی برخوردار است. در آبیاری با پساب، گونه‌ Robinia pseudoacacia از بیشترین میزان ارتفاع، Elaeagnus angustifolia از بیشترین میزان قطر یقه،M. azedarach از بیشترین میزان قطر تاج پوشش و مساحت تاج پوشش وM. azedarach و Celtis australis از بیشترین میزان شادابی برخوردارند. کمترین درصد زنده‌مانی مربوط به گونه Acer negundo در هر دو نوع آبیاری با آب چاه و پساب فاضلاب می‌باشد.بحث و نتیجه‌گیری: اثر اصلی نوع آبیاری اختلاف معنی‌دار آماری را نشان نداد. گونه A. negundo نسبت به شرایط آب و خاک منطقه حساس بوده و مناسب کاشت نمی‌باشد. گونه‌ M. azedarach از سازگارترین گونه‌ها در تحقیق حاضر می‌باشد که برای کشت در عرصه مزبور پیشنهاد می‌شود. پرونده مقاله

Rosa persica Michx. ex Juss. is an aggressive plant species in Iranian rangelands. Several controlling methods have been suggested to stop its expansion. This study examined the short-term effects of fire, tilling, cutting, and herbicides as a means of controlling Rose persica on the richness, evenness and diversity of R. persica communities in rangelands of Iran. The experiment was arranged using a split-plot design with fire (burning and control) as main plot and four treatments (cutting, tilling and glyphosate herbicide and control) as subplots based on a completely randomized block design with four replications over three years (2013-2015) in khosbijan, Iran. The Margalef, Sheldon, and Shannon-Wiener indices were used to assess the species richness, evenness, and diversity, respectively. We found that treatments had a different effect on the plant community composition. Prescribed fire coupled with other treatments had a significant effect on species diversity rather than control (p <0.01). This finding indicated the significant effect of prescribed fire on the plant diversity indices. Mean of diversity was higher in burning alone (3.181). The highest value of evenness was related to the chemical treatment without fire (0.582) and the highest richness was related to the control (11.114). Also, the lowest values of diversity, evenness and species richness occurred by cutting without burning (2.582), control area without applying other treatments (0.258) and herbicide without burning (7.921), respectively. Therefore, plant diversity was increased using each treatment. This may be due to reduction of R. persica frequency. Despite the increasing of species diversity after applying treatments, it should be acknowledged that due to lack of desirable species gene pools and colonization of ruderal species, the vegetation composition won't be necessarily desirable. Therefore, in R. persica communities, the restoration of these communities should be considered after the controlling of the R. persica. پرونده مقاله