سابقه و هدف: باکتری اشریشیا کلی به عنوان شایع ترین عامل عفونت های ادراری مطرح می باشد. با توجه به گسترش روز افزون مصرف آنتی بیوتیک ها و ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های اشریشیا کلی، تحقیق حاضر به بررسی الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های اشریشیا کلی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه های تشخیص طبی خصوصی در شهر قم انجام گرفت.مواد و روش کار: از مجموع 1420 نمونه، 150 نمونه ادراری آلوده به باکتری اشریشیا کلی بودند. آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی با روش استاندارد انتشار در آگار (کربی-بائر) بر روی 10 گروه مختلف آنتی بیوتیکی انجام گرفت و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند..نتایج: در این مطالعه بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین 60 درصد، تتراسایکلین 58 درصد و نالیدیکسیک اسید 52 درصد و بیشترین میزان حساسیت نسبت به آمیکاسین 98 درصد مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه به افزایش مقاومت در بین سویه های اشریشیا کلی توصیه می شود آزمایش آنتی بیوگرام بر روی سویه های مولد عفونت ادراری، قبل از مصرف خود سرانه ی آنتی بیوتیک ها انجام گیرد. پرونده مقاله

شناسایی ﺳﻮﯾﻪهای استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین با مقایسه روش های دیسک دیفیوژن اگزاسیلین، سفوکسیتین و PCR ژن mecA چکیده سابقه و هدف: ﺳﻮﯾﻪهای استافیلوکوکوس اورئوس ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ﻣﺘﯽﺳﯿﻠﯿﻦ MRSA ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺟﺪی در ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ‌آﯾﻨﺪ. در تشخیص آنها روش PCR هزینه بر می باشد ولی روش انتشار دیسک، روشی ساده و ارزان بوده و دارای اختصاصیت بالایی می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک های سفوکسیتین و اگزاسیلین و مقایسه آن با روش PCR برای شناسایی ژن mecA بوده است. مواد و روش ها: دراین مطالعه 150 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه بالینی پوست بیماران و کارکنان بیمارستانهای شهر قم جمع آوری شد. سپس مقاومت به متی سیلین با روش های انتشار دیسک اگزاسیلین و سفوکسیتین تشخیص داده شد و با استفاده از روش PCR ژن mecA در جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی گردید و داده های دو روش مقایسه شدند. نتایج: در روش دیسک دیفیوژن اگزاسیلین 33 درصد و در روش دیسک سفوکسیتین 28 درصد ایزوله‌ها مقاوم به متی‌سیلین بودند. روش دیسک اگزاسیلین در مقایسه با دیسک سفوکسیتین در 14 درصد دارای جواب کاذب (مقاومت کاذب به متی‌سیلین) در شناسایی سویه MRSA بوده است. نتیجه گیری: در آزمایشگاه هایی که روش مولکولی به عنوان روش معمول در تشخیص MRSA استفاده نمی شود روش دیسک سفوکسیتین به عنوان روشی ساده و کم هزینه می تواند جانشینی مطلوب برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین باشد. واژه های کلیدی: MRSA، سفوکسیتین، اگزاسیلین، mecA پرونده مقاله

سابقه و هدف: بیوسورفکتانت ماده با ارزشی است که در صنایعی نظیر نفت، پزشکی، داروسازی، آرایشی بهداشتی، غذایی و کشاورزی کاربردهای گسترده‌ای دارد. هدف از تحقیق حاضر شناسایی باکتری‌های بومی تولید کننده بیوسورفکتانت موجود در خاک آلوده به ضایعات نفتی می‌باشد. مواد و روش کار: نمونه برداری از خاکهای آلوده نفتی اطراف شهرستان بروجرد انجام شد. پس از رقت سازی و کشت، باکتری‌های متفاوتی جداسازی شدند. با استفاده از آزمون‌های تولید بیوسورفکتانت مانند آزمون‌ همولیز خون در محیط بلاد آگار، امولسیونه کنندگی، انهدام قطره، گسترش نفت خام و مقدار تجزیه شده هیدروکربن‌های نفتی، باکتری‌های تولید کننده بیوسورفکتانت جدا شدند. قوی‌ترین گونه باکتریایی تولید کننده بیوسورفکتانت، انتخاب و در محیط کشت بوشنل هاس براث همراه با گازوئیل در انکوباتور شیکردار کشت داده شد. پس از تولید و تخلیص بیوسورفکتانت از کلنی مورد نظر برای شناسایی جنس و گونه باکتری، آزمون‌های بیوشیمیایی همراه با PCR ناحیه16 sRNA و تعیین توالی انجام شد. نتایج: با انجام آزمایشات متعدد مشخص شد باکتری، تولید کننده مقادیر فراوانی بیوسورفکتانت می‌باشد. در بررسی نرم افزاری پس از تعیین توالی ثابت گردید باکتری بیش از 97 درصد با جنس و گونه باسیلوس سوبتیلیس شباهت ژنتیکی دارد. نتیجه گیری: با توجه به فراوانی این باکتری در خاک و توانایی بالای آن در تولید بیوسورفکتانت و هم‌چنین گستردگی آلودگی‌های مواد نفتی در کشور می‌توان از این باکتری جهت رفع آلودگی‌های زیست محیطی استفاده نمود. پرونده مقاله

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس آنزیم، پروتئین و توکسینهای متعددی جهت حفظ بقاء، تجزیه پروتئینها، قندها، چربیها و اسیدهای نوکلئیک میزبان، مقاومت در برابر داروها، اتصال به سلولهای میزبان و افزایش بیماریزایی تولید می کند. از مهمترین عوامل بیماریزای سطحی این باکتری، فاکتور تجمع یا Clf A است. این پروتئین باعث اتصال باکتری به فیبرینوژن می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی وجود تنوع در انتهایʹ3 ژن clf A می باشد. مواد و روش کار: 100 نمونه بالینی جداسازی شده از 3 بیمارستان نکویی(هدایتی)، کامکار-عرب نیا و شهید بهشتی پس از تایید در آزمونهای میکربی، بیوشیمیایی و ملکولی 16s rRNA انتخاب شدند. از پرایمرهای اختصاصی جهت ارزیابی ناحیه متغیر ژن استفاده شد. نتایج: 100 نمونه پس از آزمونهای مختلف برای بررسی ژن clf A انتخاب شدند. پس از PCR اختصاصی ژن مذکور، کلیه نمونه ها امپلیکونهایی با اندازه 1100 bp تولید کردند. امپلیکونها جهت مقایسه توالی ها با توالی استاندارد به شرکت مربوطه جهت توالی یابی ارسال شد. نتیجه گیری: سایر محققان در نتیجه مطالعه با همین پرایمر امپلیکونهایی با اندازه های 900 تا 1000 bp گزارش کردند. این نخستین گزارش از پلی مرفیسم طولی دیگری در ناحیه ʹ3 ژن clf A می باشد. در این ناحیه تکرار 18 نوکلئوتیدی مینی ساتلایت گزارش شده که باعث خطا در همانندسازی بصورت Replication Slippage توسط DNAپلیمراز می شود و منجر به ایجاد نسخه جدیدی از این ژن و فراگیری آن در نمونه های شهرستان قم شده است. این مطالعه نیاز به بررسی بیشتر توالی مذکور و نیز پروتئین کدشده دارد. پرونده مقاله

سابقه و هدف:استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین عامل مهم عفونت‌های اکتسابی بیمارستانی است. تنوع ژنتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس می‌تواند بر پاسخ به درمان تأثیر بگذارد و لذا شناسایی آنها در انتخاب آنتی بیوتیک‌های کارآمد، مؤثر می‌باشد. در این مطالعه سعی شد تا تنوع ژنتیکی جدایه‌های MRSA با پرایمرهای تصادفی تعیین گردد.مواد و روش کارها:پژوهش توصیفی- مقطعی حاضر در سال 1394 بر روی 50 ایزوله MRSAانجام شد. ژنوم با روش Boiling استخراج گردید. تکنیک RAPD-PCR با 16پرایمر انجام و قرابت ژنتیکی ایزوله‌ها با استفاده از ماتریس یک و صفر و خوشه‌بندی و رسته‌بندی با کمک نرم‌افزار NTSYS و MVSP انجام شد.نتایج:بیشترین و کمترین باندهای تولیدی مربوط به پرایمرهای 4M و 9 Mمی‌باشد. بیشترین میانگین باند برای هر ایزوله- پرایمر مربوط به پرایمر 4M با 1/8 باند است. بیشترین باند پلیمرف با 36 باند مربوط به پرایمر 5M می‌باشد. بزرگ‌ترین و کوچک‌ترین باندها مربوط به پرایمر 2M باKb 6/3 و پرایمر 12M به میزان bp100 بود. 16 آغازگر 583 باند تشکیل دادند که 412 (91/70%) باند پلیمرف و 171 (09/29%) باند اختصاصی بود.این روش ایزوله‌ها را به دو خوشه عمده تقسیم‌بندی کرد.نتیجه‌گیری:مطالعه نشان داد ایزوله‌ها از نظر ژنتیکی هتروژن می‌باشند. نتایج بیانگر تواناییRAPD-PCR در تمایز ایزوله‌ها است. رعایت بهداشت توسط افراد مراجعه‌کننده به مراکز درمانی و نیز استریل لوازم و وسایل مورد استفاده عمومی بیماران و مراجعان این مراکز مورد تاکید است. پرونده مقاله

هدف: منطقه بروجرد در استان لرستان یکی از بهترین مناطق کم‌تر شناخته‌شده رویشگاه‌های طبیعی بارهنگ است. هدف مطالعه حاضر شناسایی رویشگاه‌های طبیعی آن در منطقه بروجرد و ارزیابی تنوع ژنتیکی در اکوتیپ‌ها با مارکر مولکولی ISSR است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تنوع ژنتیکی 23 نمونه از 6 جمعیت بارهنگ (L. major Plantago) مورد مطالعه قرار گرفت. DNA استخراج شده هر 23 نمونه، با روش کیت انجام پذیرفت. جهت واکنش PCR از 10 پرایمر با کدهای بین‌المللی استفاده شد. حضور یا عدم حضور باند به‌صورت ماتریس یک/صفر در برنامه SPSS ذخیره شد. یافته‌ها: از کل 1632 باند تولیدشده، 200 باند (آلل) پلیمرف بودند که معادل 24% پلیمرفیسم محاسبه شد. طول قطعات ایجادشده بین bp 300 تا 1650 متغیر بود. پرایمر P8 بیشترین باند مشترک به تعداد 61 باند و پرایمر P9 کم‌ترین باند مشترک به تعداد 7 باند را در جمعیت‌ها تولید کرده‌اند. بیشترین تعداد باند تکثیرشده 206 باند مربوط به آغازگر P8 و کم‌ترین تعداد باند تولیدشده 125 باند مربوط به آغازگر P5 بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که مارکرهای ژنتیکی ISSR بویژه پرایمر P8 به خوبی می‌تواند در مطالعات فیلوژنتیکی گیاه بارهنگ بکار رود. منطقه بروجرد با وجود وسعت کم، جهت رویش اکوتیپ‌های متنوع گیاه بارهنگ مناسب است؛ لذا حفظ و نگهداری این رویشگاه طبیعی و نیز تکثیر اکوتیپ‌های مختلف باید مورد توجه قرار گیرد. پرونده مقاله

هدف: افزایش مقاومت ضدمیکروبی در باکتری‌‌های گرم‌‌منفی خانواده انتروباکتریاسه، به مشکل جهانی تبدیل شده است. کلبسیلا پنومونیه، پاتوژن فرصت‌طلب گرم‌‌منفی است که به دلیل داشتن انواع مکانیسم‌های مقاومت، در ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌ها و مقاومت آنتی بیوتیکی مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی حضور و نقش ژن‌‌های ompK35 و ompK36 در ایزوله‌های ک. پنومونیه مقاوم به چندین دارو می‌‌باشد. مواد و روش‌ها: تعداد 96 ایزوله از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌‌های سطح شهر بروجرد در سال 1399 جمع‌‌آوری شده و با استفاده از تست‌‌های افتراقی، مورد شناسایی قرار گرفتند. آزمون حساسیت آنتی‌‌بیوتیکی با روش انتشار در دیسک و شناسایی ژن‌‌های ompK35 و ompK36 با استفاده از PCR انجام شد. یافته‌ها: 12/82% از ایزوله‌ها نسبت به آنتی‌‌بیوتیک آمپی‌‌سیلین مقاوم بودند. موثرترین آنتی‌بیوتیک جنتامایسین با میزان مقاومت (9/38%) بود. 28 ایزوله دارای مقاومت چند دارویی بودند. ژن ompK35 در 5/12% نمونه‌‌های ک. پنومونیه و ژن ompK36 در 45/11% ایزوله‌های بالینی مشاهده شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که نداشتن ژن‌های ompK35 و ompK36 در ایجاد مقاومت به انواع آنتی‌‌بیوتیک‌ها نقش دارد و توجه به این مسأله در انتخاب آنتی‌‌بیوتیک‌‌ها برای درمان و از بین بردن این ایزوله‌‌‌ها ضروری است. ایزوله‌های فاقد omk36 نسبت به ایزوله‌های فاقد ompk35، مقاومت بیشتری نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های مورد مطالعه، به ویژه جنتامایسین و سیپروفلوکسازین داشتند (P<0.05). پرونده مقاله