با توجه به گسترش روزافزون دنیای الکترونیک در تمامی جوانب، معاملات الکترونیکی جایگاه خود را در کنار معاملات سنتی پیدا کرده و به نوبه خود از اهمیت خاصی برخوردار می باشد و سهم بسزایی در قراردادهای تجاری بر جای نهاده است. پژوهش حاضر تحت عنوان "بررسی فرآیند و آثار قصد و رضا در معاملات سنتی و الکترونیکی" با استفاده از روش توصیفی با رویکرد تطبیقی به بررسی معاملات سنتی و الکترونیکی می‌پردازد. حاصل این پژوهش نشان می‌دهد که از حیث ماهوی میان معاملات الکترونیکی و معاملات سنتی تفاوتی وجود ندارد؛ بلکه تنها شیوه انعقاد آن دو با یکدیگر متفاوت است. به این معنا که در معاملات الکترونیکی ابراز اراده و قصد و رضا با تبادل داده پیام از طریق وسایل الکترونیکی همراه است و وسایل ابراز اراده در این نوع معاملات با وسایل ابراز اراده در معاملات سنتی متفاوت است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که از لحاظ انعقاد و تعهدات طرفین، ایجاد قرارداد در فضای مجازی به طور کلی، مشابه با انعقاد قرارداد در دنیای واقعی است و از این لحاظ، تفاوت عمده‌ای بین این دو فضا وجود ندارد. اصولاً کاربرد معاملات الکترونیکی بر مبنای سیستم اطلاعاتی و تبادل داده های پیامی می باشد که این اطلاعات، یا مفاد بیان اراده (ایجاب و قبول) محتوای محصول الکترونیکی قابل داد و ستد در معامله الکترونیکی را تشکیل می دهد. معاملات الکترونیکی بالقوه جزء قراردادهای کتبی محسوب می‌شود و امضاء الکترونیکی نیز به عنوان محور اساسی اعتبار بیان اراده در معاملات الکترونیکی معتبر شناخته شده است. پرونده مقاله