در شرکت هایی که افشای ریسک آنها محافظه کارانه است برای افشای اخبار خوب مرتبط با ریسک تأییدپذیری بیشتری لازم بوده و برای افشای اخبار بد ریسک، استاندارد پایین تری از تأییدپذیری لازم است. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک با در نظر گرفتن ویژگی های خاص شرکت ها می باشد. جامعه آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره زمانی پژوهش از ابتدای سال 1388 تا پایان سال 1397 می باشد. برای این منظور و با استفاده از رابطه نامتقارن بین ریسک نامطلوب و لحن افشای ریسک، مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک ارائه شد. برازش این مدل نشان داد که مدیران شرکت ها در افشای ریسک های شرکت محافظه کارانه عمل می کنند. همچنین به منظور ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک برای یک شرکت در یک دوره زمانی خاص، پس از آزمون های لازم برای تشخیص ویژگی های تأثیرگذار بر محافظه کاری در افشای ریسک، سه ویژگی اهرم مالی، فرصت های رشد و مالکیت نهادی به مدل اولیه سنجش محافظه کاری اضافه شد و این مدل بر اساس ویژگی های خاص شرکت ها تعدیل گردید. برازش این مدل نشان داد که اهرم مالی و فرصت های رشد، محافظه کاری در افشای ریسک را افزایش داده و مالکیت نهادی منجر به کاهش محافظه کاری در افشای ریسک می شود. پرونده مقاله

با توجه به محدودیت منابع و در نتیجه اهمیت روز افزون افزایش کارایی سرمایه‌گذاری و همچنین نقش مهم سرمایه در گردش در تداوم فعالیت بنگاه های اقتصادی، در این تحقیق به بررسی رابطه محدودیت مالی با کارایی سرمایه‌گذاری و استراتژی سرمایه در گردش پرداخته می‌شود. در این راستا اطلاعات مالی 171 شرکت در طی دوره زمانی90 تا 95 بررسی شده است. بر اساس تحلیل‌های صورت گرفته در فرضیه اول مشخص شد که محدودیت مالی بر ناکارایی سرمایه‌گذاری تاثیر مثبت و معناداری دارد. در فرضیه دوم مشخص گردید که بین محدودیت مالی و سیاست‌های انتخابی سرمایه در گردش رابطه‌ای معنی‌دار وجود ندارد. فرضیه سوم بیانگرآن است که بین محدودیت مالی و ناکارایی سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که استراتژی جسورانه را بکار می‌برند رابطه ای مثبت و معنادار مشاهده می‌شود و نهایتاً در فرضیه چهارم مشخص گردید بین محدودیت مالی و ناکارایی سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که استراتژی محافظه کارانه را بکار می‌برند رابطه ای معنادارمشاهده نمی‌شود.نتایج کلی بیان می‌کند که محدودیت در تامین منابع، موجب انحراف از سرمایه گذاری مطلوب می شود. همچنین تاثیر نامطلوب محدودیت مالی بر کارایی سرمایه گذاری تنها برای شرکت هایی که دارای استراتژی جسورانه سرمایه در گردش هستند رخ می دهد و این تاثیر در شرکت هایی با استراتژی محافظه کارانه مشاهده نمی شود. پرونده مقاله