صنعت املاک و مستغلات در کشور با ویژگی‌هایی از قبیل نقدشوندگی پایین و غیرقابل بازگشت بودن سرمایه‌گذاری انجام شده مشخص می‌باشد. صنعت ساختمان، یکی از صنایع موثر در اشتغال کشور بوده و تولیدات آن (واحدهای مسکونی) وزن قابل توجهی از پرتفوی دارایی‌های خانوارها را به خود اختصاص می‌دهند. این صنعت دارای سیکل‌های رونق و رکود فراوان می‌باشد. این چرخه‌ها منجر می‌گردد تا سرمایه‌گذاران در زمان رکود، نسبت به تعویق شروع ساخت و ساز اقدام نمایند. مدل‌های متعارف ارزیابی اقتصادی پروژه‌ها از قبیل خالص ارزش فعلی، مبتنی بر فرض ثبات در شرایط و پیش‌بینی‌ها می‌باشد و انعطاف‌پذیری مدیران در امر تصمیم گیری را نادیده می‌گیرند. در این پژوهش برای رفع نواقص مدل‌های متعارف، از اختیار واقعی جهت سنجش پروژه‌های مسکونی با استفاده از دو مدل بلک-شولز و درخت دو جمله‌ای استفاده شده است. این روش انعطاف‌پذیری مدیران را در نظر گرفته و زمان بهینه سرمایه‌گذاری براساس مسیرهای متفاوت را ارائه خواهند کرد. نتایج پژوهش حاکی از بالابودن ارزش طرح‌های سرمایه‌گذاری در اثر تاخیر در شروع ساخت و ساز می‌باشد. براساس مدل زمان بهینه سرمایه‌گذاری معرفی شده توسط مک دونالد و سیگل، زمان بهینه برای شروع پروژه ارائه شده، 5/9 سال می‌باشد. پرونده مقاله