مقاله حاضر به خلا مطالعاتی موجود در" سنجش ﺗﺎب آوری در ﺳﻄﺢ ﺳﻬﻢ"، در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. این پژوهش رویکردی توسعه ایـکاربردی داشته که به ارائه یک شیوه هدفمند در طراحی مدل تاب آوری قیمت سهام پرداخته است. پس از ارائه مدل سنجش تاب آوری، فرضیات پژوهش با اتکا به مبانی نظری و مطالعات پیشین، تدوین و در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1388 لغایت 1398 مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده ها ، استفاده از رگرسیون تابلویی با اثرات ثابت را تجویز نموده و خروجی های نرم افزارهایEviews نسخه 10 و Stata نسخه 12 نشان داد که تاب آوری سهام در سالهای مختلف متفاوت بوده و بین کلیه متغیرهای مد نظر در فرضیات فرعی بجز "متغیر نقدشوندگی تأثیر قیمت" با تاب آوری در سطح اطمینان 95 درصد رابطه معناداری وجود داشته و در این میان "متغیرهای بتای سهام و نسبت ارزش دفتری به بازار " دارای بیشترین رابطه معکوس و متغیر جزء گذرای روند قیمت سهام دارای بیشترین رابطه مثبت در مدل بوده است. پرونده مقاله