در این پژوهش کوشیده‌ایم ماهیت اسطورة ضحاک و روییدن مار بر دوش او را واکاوی کنیم.ابتدا از ماجرای ضحاک پانزده بیت را بررسی نموده و‌ سپس به قالب هنرداستان پرداخته ایم که مدرن و امروزی می نماید در حالی که خلق این اثر در متن تاریخ گذشتۀ ایران صورت پذیرفته است ما آن را از خاصیّت زبان انسانی دانسته‌ایم که در دست ایرانیان بوده است .سپس به مفهوم راز و رمز، نماد، مجاز و استعاره مفهومی پرداخته ایم که هر کدام سری در تشبیه دارند . نتیجه گرفته‌ایم که واقعیت دو مار سیاه با توجه به داستان نمادین ضحاک، پیشینة اسطوره در منابع پیش از فردوسی ، مفهوم زنده وکارآمد آن که مکان و زمان را در می نوردد ، دو دست سیاه کار ضحاک است که فردوسی آن را به داستانی ماندگار و هول انگیز تبدیل کرده‌است پادشاه مار دوش ، مشغول دست درازی به جان و مال مردم ایران بوده است. پرونده مقاله