به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی و ارتباط صفات مختلف مرفولوژیکی با عملکرد دانه در گندم نان، تعداد 30 رقم پیشرفته در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال زراعی 88-1387 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این آزمایش 19 صفت شامل عملکرد دانه و اجزای آن، خصوصیات مورفولوژیکی گیاه و دانه و صفات کیفی ارزیابی شدند. نتایج حاصل از تجزیه به مولفه ها نشان داد که دو مولفه اول و دوم در مجموع 51/75 درصد از کل تغییرات داده ها را توجیه نمودند به طوری‎که مولفه‎های اول و دوم، به ترتیب به عنوان مولفه عملکرد و مولفه فنولوژی شناخته شدند. بر اساس تجزیه رگرسیون مرحله ای، صفات تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در مترمربع، ارتفاع بوته و طول سنبله اصلی 7/98 درصد از سهم اجزای عملکرد را تشکیل داده و سهم موثرتری در توجیه عملکرد دانه داشتند. تجزیه علیت داده‎های کمی نشان داد که بزرگ ترین اثر مستقل بر عملکرد دانه به‎ترتیب مربوط به وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و ارتفاع بوته بود. نتایج تجزیه خوشه ای به روش وارد نشان داد که ارقام مورد مطالعه در سه گروه طبقه بندی شدند و گروه سوم با 3/23 درصد از کل ارقام دارای میانگین عملکرد دانه بالاتری (57/2513 کیلوگرم در هکتار) نسبت به دو گروه اول و دوم بود. با توجه به نتایج بدست آمده در شرایط آب و هوایی تحقیق حاضر رقم N-76-16 به عنوان رقم مطلوب با عملکرد بالا برای منطقه معرفی و می تواند جهت تحقیقات تکمیلی و بهنژادی مورد گزینش قرار گیرد. پرونده مقاله

کاربرد گیاهان محرک و تله یکی از روش های زراعی و بیولوژیکی برای کاهش بانک بذر گل جالیز در خاک می باشد. برای ارزیابی واکنش بذور گل جالیز مصری به ترشحات ریشه ی 17 گیاه زراعی، در گلدان ها، 10 – 15 میلی گرم از بذور گل جالیز با بستر کاشت مخلوط شده و گیاهان زراعی مورد آزمایش در آن کاشته شدند. بعد از 40 روز گیاهان کف بر شده و گیاهچه های گوجه فرنگی 7 برگی جایگزین آن ها گردید. در نهایت وزن تر و خشک و تعداد ساقه های هوایی گل جالیز پس از کف بر شدن و پس از برداشت گوجه فرنگی و نیز وزن تر و خشک گوجه فرنگی مورد محاسبه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمایش در گلخانه به صورت طرح کرت های کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. در این آزمایش شبدر برسیم به عنوان گیاه محرک قوی و آفتابگردان و فلفل به عنوان گیاهان محرک ضعیف تشخیص داده شدند. هم چنین کتان و سورگوم جارویی به عنوان گیاهان تله ی قوی و پنبه، لوبیا چیتی، نخود، عدس، باقلا گیاهان تله ی ضعیف بودند. سایر محصولات نظیر گندم، جو، ذرت، چغندرقند، کنجد و سویا به عنوان میزبان و به عنوان گیاه محرک و تله شناخته نشدند. پرونده مقاله

این آزمایش در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 تیمار در چهار تکرار انجام شد. در این بررسی سه مقدار مختلف کود ورمی کمپوست (10، 20 و30% حجم گلدان ها) با چهار سطح کود ازت (0،50،100 و150 کیلوگرم در هکتار) مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر متقابل کود ورمی کمپوست و کود ازت در تمامی صفات به غیر از ارتفاع بوته، شاخص برداشت و درصد اسانس اختلاف معنی داری وجود داشت. تیمار 20% کود ورمی کمپوست منجر به افزایش تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و نهایتاً عملکرد دانه شد. مقایسه میانگین صفات حاکی از افزایش صفات اندازه گیری شده در تیمار 100 کیلوگرم کود ازته بود. تیمار 100 کیلوگرم کود ازت و 20% کود ورمی کمپوست نقش مؤثرتری در افزایش عملکرد دانه زیره داشته است. توصیه می گردد با توجه به اثرات بسیار مطلوب ورمی کمپوست و بالا بردن سطح حاصلخیزی خاک نسبت بیشتری از ورمی کمپوست مصرف گردد و در صورت امکان برای مزارعی که از کود دامی برای حاصلخیزی خاک استفاده می کنند به کمک کرم های خاکی این کودها را که عمدتاً آلوده به تخم علف های هرز می باشند، اصلاح نمایند. پرونده مقاله

این آزمایش به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت روی عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم کنجد شامل رقم محلی ورامین، مغان -17، کرج -1 و محلی بهبهان، در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال زراعی 1384 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. در این بررسی وزن خشک اندام های هوایی، خصوصیات مرفولوژیکی بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد‌ دانه در کپسول، درصد پروتئین، درصد روغن، شاخص برداشت و عملکرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق نتایج حاصل از این آزمایش، بین تاریخ های کاشت از نظر اغلب صفات مورد ارزیابی به غیر از تعداد کپسول در بوته و تعداد‌ دانه در کپسول اختلاف معنی‌داری وجود داشت، هم چنین بین ارقام مورد کشت از نظر صفات مورد ارزیابی از جمله تعداد کپسول در بوته، درصد پروتئین، درصد روغن، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه اختلاف معنی‌داری از نظر آماری مشاهده گردید. در این آزمایش اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم روی صفات عملکرد بیولوژیک، وزن هزاردانه و تعداد‌ دانه در کپسول از نظر آماری معنی‌داری بود. بیشترین مقدار عملکرد مربوط به رقم کرج – 1به میزان 1625و کم ترین آن مربوط به رقم محلی بهبهان به میزان 745 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. پرونده مقاله

پرونده مقاله

به منظور بررسی مقادیر مختلف کود سولفات پتاسیم و تأثیر آن بر کمیت و کیفیت ارقام سیب زمینی آگریا و ساتینا، طی فصل زراعی سال 1383 در مزرعه آموزشی - پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 24 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. کرت های آزمایشی شامل تیمارکودی اول NP (عرف زارع)، تیمارکودی دوم تیمار اول + 50 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار، تیمارکودی سوم تیمار اول + 100 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار و تیمارکودی چهارم تیمار اول + 150 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار بودند. کلیه مراحل کاشت، داشت و برداشت مطابق استانداردهای توصیه شده به اجرا درآمد. در طول انجام آزمایش و پس از پایان کار، خصوصیات شاخص های کیفی و کمی محصول ثبت و اندازه گیری شد. در این رابطه شاخص هایی نظیر تعداد نهایی ساقه های اصلی و جانبی، ارتفاع بوته، تعداد غده، وزن خشک غده، وزن تر غده، وزن خشک بوته، وزن تر بوته، میزان ازت غده و میزان پروتئین غده اندازه گیری و محاسبه گردید. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای Excel، MSTATCو SAS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس، اثر اصلی ژنوتیپ، تیمار کودی و همچنین اثرات متقابل کود×ژنوتیپ بر شاخص های رشد و عملکرد در سطح 01/0 معنی دار گردید. ولی میزان کودپذیری ارقام آگریا و ساتینا متفاوت بوده و برای هر رقم یک تیمار کودی مشخصی مناسب است و نمی توان یک تیمار کودی معینی را به همه ارقام نسبت داد. از میان تیمارهای کودی برای هر دو رقم، مناسب ترین مقدار کود پیشنهادی، افزایش مقدار 150 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار می باشد ولی در مجموع در منطقه میانه رقم آگریا از نظر عملکرد ماده ی تر و خشک و سایر شاخص ها نسبت به رقم ساتینا برتری نشان می دهد. پرونده مقاله

در این تحقیق تأثیر سه نوع کود بیولوژیک، شامل ریزوبین سوپر پلاس، سوپر نیترو پلاس و ازتوباکتر به همراه یک تیمار کودی(شرایط زارع) با مصرف 75 کیلو گرم نیتروژن از منبع کود اوره و شاهد (بدون مصرف کود و عدم تلقیح) بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم مختلف لوبیا شامل لوبیای قرمز ناز، لوبیای چیتی رقمCOS16 و لوبیای سفید کشاورز، طی آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1385 در منطقه خرمدره (استان زنجان) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که میان مایه های تلقیح بذر لوبیا، اختلاف معنی داری از نظر صفاتی چون عملکرد دانه، عملکرد کل ماده خشک اندام هوایی، نیتروژن اندام های هوایی، تعداد و وزن گره (در زمان 50 درصد گل دهی)، درصد نیتروژن و پروتئین دانه وجود دارد. تلقیح نمودن بذور مختلف لوبیا باعث افزایش عملکرد دانه، عملکرد کل ماده خشک اندام هوایی، نیتروژن اندام های هوایی، تعداد و وزن گره، درصد نیتروژن و پروتئین دانه در مقایسه با تیمار شاهد شد، اما در مقایسه با کاربرد 75 کیلوگرم نیتروژن خالص، افزایش تنها در تعداد و وزن گره (در زمان 50 درصد گل دهی) مشاهده شد. به طوری که تأثیر تیمار ریزوبین سوپر پلاس در عملکرد دانه، عملکرد کل ماده خشک اندام هوایی و درصد نیتروژن و پروتئین دانه مشابه با آن بود و سایر تیمارها نیز اثر کمتری نسبت به آن داشتند. در این آزمایش مشخص گردید ریزوبین سوپر پلاس مؤثرترو کارآمدتر از سایر مواد بیولوژیک بوده و این مواد به تنهایی قادر به جایگزینی کامل برای کودهای نیتروژنه نبوده و لازم است با کاهش درصدی از کودهای نیتروژنی، این مواد را به عنوان مکملی برای دسترسی به عملکرد مطلوب و کاهش آلایندگی محیط زیست به کار برد. پرونده مقاله