آنتراکنوز گردو شایع ترین بیماری قارچی بر روی گردوی معمولی در ایران می باشد که توسط قارچ Gnomonia leptostyla حادث می شود. در این تحقیق تأثیر محیط کشت های BAB، OMA، MA، NA، PDA، CMA، WLEA و WLEOMA بر رشد و اسپورزایی این قارچ مورد بررسی قرار گرفت. سه نمونه برگی از مناطق میانه (No1)، مرند (DV) و کرج (Md1) انتخاب و قارچ پس از جداسازی بر روی محیط های ذکر شده با سه تکرار انتقال داده شد. محیط های کشت ها در آزمایشگاه با دمای 21 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 50 درصد و دوره نوری 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی نگهداری شده و پس از طی زمان های 2،3، 6، 9، 14 و 21 روز، ویژگی های کلنی های رشد یافته از قبیل حداکثر قطر کلنی، الگوی رشدی، تراکم میسلیومی، باروری جنسی و غیرجنسی بررسی شد. جهت باروری پریتسیوم ها، کشت های دارای پریتسیوم نابالغ به مدت سه ماه در شرایط دمایی 4 درجه و تاریکی مطلق نگهداری شدند. تفاوت قابل توجهی از لحاظ مورفولوژی، رنگ و یا الگوی رشد کلنی ها در بین جدایه ها مشاهده نشد. اما تفاوت هایی در سرعت رشد و میزان و کیفیت اسپورزایی وجود داشت. جدایه Md 1 پرتیسیوم های نابالغی را بر روی محیط کشت های فاقد عصاره برگ گردو به وجود آورد، در حالی که سایرین قادر به تولید آن نبودند. No1 به اندازه DV و Md1 روی محیط کشت PDA، WA، CMA و OMA آسروول زایی نکرد. با این حال، تمامی جدایه ها توانستند به راحتی روی هر دو محیط WLEA و WLEOMA آسروول و پرینسیوم نابالغ تولید کنند. ضعیف ترین محیط کشت BAB بود. WA مناسب ترین محیط کشت برای جداسازی قارچ تشخیص داده شد. قارچ در محیط کشت OMA بیشترین سرعت رشد را داشت و بر روی محیط PDA متراکم ترین حالت از میسلیوم ها حاصل شد. اسپورزایی غیرجنسی و جنسی در محیط های کشت حاوی عصاره برگ گردو بهتر انجام شد. در هیچ یک از جدایه ها و محیط های کشت پس از 3 ماه بلوغ پریتسیوم ها اتفاق نیافتاد. پرونده مقاله

آنتراکنوز گردو شایع ترین بیماری قارچی گردو در ایران بوده و در سال های پرباران و خنک، خسارت زیادی به این محصول وارد می‎کند. این مطالعه به منظور سبب شناسی و تعیین پراکندگی بیماری در ناحیه شمال غرب کشور به عنوان یکی از قطب های عمده تولید گردو انجام گردید. در این تحقیق تعداد 75 جدایه از گردوکاری های 11 استان ناحیه شمال غرب کشور جداسازی گردید. پریتسیوم ها از برگ های ریخته شده استحصال و یا تولید آن‎ها با نگهداری کشت های خالص به مدت سه ماه در دمای 10 درجه سلسیوس القا شد. براساس مطالعات انجام شده همه جدایه ها Ophiognomonia leptostylaشناسایی شدند. نتایج نشان داد که اقلیم هایی که این بیماری در آن‎ها شایع بود، غالباً از نوع سرد و یا معتدل بودند. هیچ یک از جدایه ها به اقلیم های گرم و نیمه‎گرم تعلق نداشتند. این بیماری در طیف وسیعی از اقلیم ها از لحاظ میزان رطوبت مشاهده شد. هم‎چنین 73 درصد جدایه ها از ارتفاع 2000-1000 متری از سطح دریا به دست آمدند. آزمون بیماری زایی روی نهال های گردو نیز حاکی از تنوع بین جدایه ها از لحاظ شاخص بیماری و زمان تشکیل آسروول در برگ بود و این دو ویژگی همبستگی منفی و معنی‎داری با هم داشتند. هم‎چنین گروه بندی جدایه ها براساس صفات بیماری زایی، آن‎ها را در پنج گروه با بیماری زایی بسیار کم، کم، متوسط، بالا و بسیار بالا قرار داد. شناخت از درجه بیماری زایی جمعیت قارچی موجود، پس از معرفی ارقام استاندارد گردو و آزمون بیماری زایی روی آن‎ها، به شناسایی پاتوتیپ ها خواهد انجامید. پرونده مقاله

نزدیک به ۲۰ تا 45 درصد از غلات دنیا به مایکوتوکسین های تولید شده بوسیله قارچ های انباری، آلوده هستند. قارچ آسپرژیلوس فلاووس (Aspergillus flavus) از جمله قارچ هایی است که آلودگی وسیعی در محصولات زراعی و انباری ایجاد می کند. در این پژوهش، فعالیت ضد قارچی عصاره های مختلف گیاه نیمه انگل دارواش (Viscum album) بر رشد و اسپورزایی قارچ آسپرژیلوس فلاووس در شرایط آزمایشگاهی بر اساس طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، بررسی شد. از حلال های مختلف شامل استون، اتانول، متانول و آب برای استخراج عصاره برگ و جوانه گیاه دارواش، استفاده شد. فعالیت ضد قارچی عصاره ها به روش انتشار در سطح آگار، انجام شد. هر کدام از عصاره ها در غلظت های مختلف (صفر، 2، 200،20، 2000 میکرو لیتر در 20 میلی لیتر) به محیط کشت افزوده شده و رشد کلونی و اسپورزایی قارچ در این محیط ها، ارزیابی شد. کلیه تیمارهای آزمایشی، اثر معنی داری بر رشد میسلیوم و اسپورزایی قارچ آسپرژیلوس فلاووس در مقایسه با تیمار شاهد، در سطح 5 درصد نشان دادند. عصاره متانولی در غلظت 2000 میکرو لیتر، بیشترین اثر را در مهار رشد و نیز اسپورزایی قارچ آسپرژیلوس فلاووس داشته و عصاره آبی، کمترین اثر را نشان داد. علاوه بر این، عصاره استونی در غلظت 2000 میکرو لیتر، موجب مهار 99 درصدی اسپورزایی شد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که عصاره متانولی دارواش، می تواند عامل ضد قارچی مؤثرتری بر مهار رشد و اسپورزایی قارچ آسپرژیلوس فلاووس نسبت به حلال های دیگر باشد. پرونده مقاله