هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر ابتکار‌عمل فردی و تنوع مهارت بر خلاقیت با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری اختصاصی بودن دانش و منابع خلاق است.روش: این پژوهش از لحاظ ماهیت کاربردی و از نظر نوع تحقیق پیمایشی است. برای این منظور تعداد 220 نفر از کارکنان مجموعه شهرداری بجنورد بر اساس جدول مورگان و بصورت نمونه‌گیری تصادفی به‌عنوان نمونه مورد مطالعه انتخابگردیده‌اند و به بررسی این ابعاد در بین آنها پرداخته‌شده‌است. برای گرد‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی محتوایی آن با نظر خبرگان و روایی سازه‌ای آن به‌کمک تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ تأیید گردید. روش تحلیل مورد استفاده در این پژوهش بر اساس مدل معادلات ساختاری و نرم‌افزار آموس‌‌16است.یافته‌ها: در رابطه بین ابتکار‌عمل و تنوع مهارت با خلاقیت، مقدار ضریب رگرسیونی و عدد معناداری به ترتیب 45/0 و 18/0 و260/3 و 014/2 بدست آمد که مؤید وجود رابطه مثبت و معنادار بین این دو متغیر با خلاقیت است. نتایج تحلیل تعدیلگری، نقش تعدیلگری منابع خلاق را در رابطه بین ابتکار‌عمل و خلاقیت و همچنین نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش را در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت تأیید نکرد. اما وجود منابع خلاق در رابطه بین ابتکار‌عمل فردی و خلاقیت با مقدار  387/0 و اختصاصی بودن دانش در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت با مقدار  288/0- نقش تعدیلگری داشتند.نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از اجرای تحقیق نشان می‌دهد که ابتکارعمل فردی و تنوع مهارت اثر مثبت و معنی‌داری بر خلاقیت فردی دارند و همچنین وجود منابع خلاق رابطه بین ابتکار‌‌‌عمل فردی و خلاقیت را تقویت و اختصاصی بودن دانش رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت را تضعیف می‌کند. پرونده مقاله