Iranian bactrian camel (Camelus bactrianus) is an endangered livestock breed with distribution in northwest of Iran. Microsatellites are a powerful marker for animal genetic and cell line identification and population genetic study. In this study, after producing more than 40 Camelus bactrianus fibroblast cell lines, microsatellites loci from the genome of Iranian Camelus bactrianus cell lines were identified using polymerase chain reaction (PCR)-based isolation of microsatellite arrays (PIMA) methods for genetic resources studies. PIMA is a relatively simple method which avoids not only library construction, but also radioactivity manipulation. Four polymorphic microsatellite loci (IBRC01 to IBRC04) were identified. Polymorphism of these new loci was assessed in 40 samples of Iranian bactrian camel. Number of alleles ranged from 3 to 5, observed and expected heterozygosity varied from 0.625 to 0.71 and from 0.642 to 0.807 and Shannon index from 0.89 to 1.603, respectively. The phylogeny analysis of all sequences indicated that breeds and species were grouped according to their geographic locations except a few sequences. These newly isolated polymorphic microsatellite markers would be useful tools for conservation genetic resources and population genetic studies and assessing genetic variations to establish a conservation strategy of this endangered species. پرونده مقاله

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر آنتی بیوتیک فسفو مایسین و همچنین پروبیوتیک مخمری ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد، فعالیت آنتی اکسیدانی و بیان ژن اینترلوکین-6 در گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. جهت انجام آزمایش 20 راس گوساله تازه متولد شده هلشتاین پس از تغذیه با آغوز در قالب یک طرح کاملا تصادفی از سن 3 روزگی در 5 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار شامل 1 راس گوساله) به مدت 60 روز توزیع شدند. جیره تیمارهای آزمایشی شامل 1: شاهد (بدون مصرف آنتی بیوتیک و پروبیوتیک)، 2: فسفومایسین (165/0 گرم/کیلوگرم وزن بدن)، 3: ساکارومایسس بولاردی محلول در شیر (1 گرم/کیلوگرم وزن بدن)، 4: ساکارومایسس سرویزیه محلول در شیر (1 گرم/کیلوگرم وزن بدن) و 5: مخلوط ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه به صورت محلول در شیر (هرکدام 1 گرم/کیلوگرم وزن بدن) بودند. مقدار خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل هیچ یک از تیمارها تفاوت معنی داری را با شاهد نداشتند (05/0<P). مقدار انزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز سرم و همچنین مقدار بیان ژن اینترلوکین-6 در کل دوره در گوساله هایی که از مخلوط ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه استفاده کرده بودند بالاترین اختلاف معنی دار را با شاهد داشتند (05/0>P). به طور کلی استفاده از مخلوط پروبیوتیک های مخمری نسبت به استفاده جداگانه آنها و همچنین نسبت به آنتی بیوتیک در تغذیه گوساله ها تاثیر بیشتری بر روی سیستم انتی اکسیدانی و سیستم ایمنی گوساله‌ها داشت. پرونده مقاله