در اکثر کشورهای در حال توسعه، بخش کشاورزی نقش مهمی در ایجاد درآمد و فرصت‌های شغلی جهت رفع نیازهای مناطق روستایی ایفا می‌کند. به طوری که فقدان تنوع در بسترهای اقتصادی و فرصت‌های شغلی از مهم‌ترین ویژگی‌های روستاهای کشور است. در این راستا؛ رویکرد متنوع‌سازی فعالیت‌های اقتصادی روستایی بایستی به عنوان راهکاری مفید مورد توجه قرار گیرد. تحقیق حاضر با هدف شناخت چالش های متنوع سازی فعالیت‌های اقتصادی در روستاهای شهرستان لنگرود انجام شد. در این مطالعه، از روش دلفی در دو مرحله استفاده شد که جهت انجام این پژوهش تعداد 15 کارشناس به صورت هدفمند انتخاب شدند. با توجه به اینکه در این مقاله، مهم‌ترین چالش‌ها از دیدگاه کارشناسان مورد تحلیل قرار می‌گیرد در مرحله اول برای 16 نفر از کارشناسان از سوالات باز استفاده شد. در راند دوم با استفاده از تحلیل محتوای نتایج مرحله اول، پرسشنامه مرحله دوم با استفاده از طیف لیکرت طراحی شد، پنل متخصصان در این پژوهش 113 مشکل را در مسیر توسعه و تنوع بخشی اشتغال روستایی مطرح کردند. نتایج نشان داد که مهم‌ترین مشکلات عبارتند از: نبود رابطه نزدیک بین صاحبان علم و دانش با تولیدکنندگان و صاحبان مشاغل روستاها(میانگین: 69/8 انحراف معیار: 31/1)، فقدان انگیزه لازم برای انجام فعالیت‌های کشاورزی(میانگین: 61/8 انحراف معیار: 39/1)، عدم شناخت دقیق، علمی و طبقه‌بندی شده مسئولین مرتبط با اشتغال از مفهوم تنوع بخشی در جوامع روستایی (میانگین: 54/8، انحراف معیار: 71/1) و فقدان ثبات در برنامه‌ها و سیاست‌های اجرایی در روستاهای شهرستان لنگرود(میانگین: 31/8 انحراف معیار: 06/2) که عدم تنوع شغلی را به همراه داشتند. پرونده مقاله

The present descriptive survey aims to analyze sustainable rural livelihood in Langarud County of Guilan province, Iran. The statistical population was composed of all rural people in this county (N=37904). Convenience sampling used to determine sample size (n=180). They were selected by proportionally allocated random sampling method. The research instrument was a self-designed questionnaire whose face and content validity was confirmed by a panel of experts. The reliability of the questionnaire was estimated by Cronbach’s alpha to be 0.76, implying its reliability. Results showed that among five capitals of sustainable livelihood, social, human, physical, natural and financial capitals were ranked from the first to fifth, respectively. Accordingly, rural people were in the best condition in terms of social capital compared to other capitals. Concerning the level of sustainable livelihood capitals, it is recommended that rural development policies should spur livelihood diversification as a core strategy. In addition, attempts should be made to enhance rural people’s awareness of what they have and to change their attitude towards what they feel in their life and/or they see in nature. پرونده مقاله